۶۱٬۱۸۹
ویرایش
الأمثال المولدة: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - ' ص ' به ' ص'
جز (جایگزینی متن - 'نام ها' به 'نام‌ها') |
جز (جایگزینی متن - ' ص ' به ' ص') |
||
| خط ۶۳: | خط ۶۳: | ||
محقق در مقدمه، شرح حال مفصلى از نويسنده آورده است.<ref>[[http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/3467/1/5|مقدمه محقق، | محقق در مقدمه، شرح حال مفصلى از نويسنده آورده است.<ref>[[http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/3467/1/5|مقدمه محقق، ص5]] - [[http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/3467/1/64|64]]</ref> | ||
در مقدمه مؤلف، توضيحاتى پيرامون موضوعات كتاب و روش تأليف، داده شده است.<ref>[[http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/3467/1/65|مقدمه مؤلف، | در مقدمه مؤلف، توضيحاتى پيرامون موضوعات كتاب و روش تأليف، داده شده است.<ref>[[http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/3467/1/65|مقدمه مؤلف، ص65]] - [http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/3467/1/87 87]</ref> | ||
از جمله مثل‌هاى حكمت‌آميز در باب اول، عبارتند از: «صبر، كليد فرج است»؛ «طمع كاذب، فقر حاضر است»؛ «آدمى، دشمن چيزى است كه نسبت به آن جاهل است»؛ «حيله، نافع‌ترين وسيله است»؛ «كسى كه عاشق شود، ذليل خواهد شد»؛ «كسى كه به حكم موسى راضى نشود، به حكم فرعون راضى خواهد شد» و.<ref>[[http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/3467/1/89|متن كتاب، | از جمله مثل‌هاى حكمت‌آميز در باب اول، عبارتند از: «صبر، كليد فرج است»؛ «طمع كاذب، فقر حاضر است»؛ «آدمى، دشمن چيزى است كه نسبت به آن جاهل است»؛ «حيله، نافع‌ترين وسيله است»؛ «كسى كه عاشق شود، ذليل خواهد شد»؛ «كسى كه به حكم موسى راضى نشود، به حكم فرعون راضى خواهد شد» و.<ref>[[http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/3467/1/89|متن كتاب، ص89]] - [[http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/3467/1/100|100]]</ref> | ||
در باب دوم، مواعظى ذكر شده كه برخى از آن‌ها، عبارتند از: «اسرار، نزد احرار است»؛ «آزادمرد، با اشاره‌اى متوجه مى‌شود»؛ «زمين غير، تو را راضى نمى‌كند»؛ «كسى كه فرزندش را ادب كند، دماغ دشمن را به خاك ماليده است»؛ «هر امرى سببى دارد»؛ «خدا رحم نمى‌كند به كسى كه به مردم رحم نمى‌كند»؛ «كسى كه از مردم تشكر نكند، شاكر خداوند نخواهد بود» و.<ref>[[http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/3467/1/101|ص101]] - [[http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/3467/1/134|ص134]]</ref> | در باب دوم، مواعظى ذكر شده كه برخى از آن‌ها، عبارتند از: «اسرار، نزد احرار است»؛ «آزادمرد، با اشاره‌اى متوجه مى‌شود»؛ «زمين غير، تو را راضى نمى‌كند»؛ «كسى كه فرزندش را ادب كند، دماغ دشمن را به خاك ماليده است»؛ «هر امرى سببى دارد»؛ «خدا رحم نمى‌كند به كسى كه به مردم رحم نمى‌كند»؛ «كسى كه از مردم تشكر نكند، شاكر خداوند نخواهد بود» و.<ref>[[http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/3467/1/101|ص101]] - [[http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/3467/1/134|ص134]]</ref> | ||