۶۱٬۱۸۹
ویرایش
ابن قانع بغدادی، عبدالباقی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
'''ابن قانِع، ابوالحسين عبدالباقى بن قانع بن مرزوق اموى'''، محدث بغدادى و نويسنده شرح حال صحابه بود. وى از موالى بنى اميه بوده و به همين جهت او را اموى خوانده‌اند. بر اساس آن‌چه در برخى منابع آمده، او مذهب حنفى داشته است، ولى از آن‌جا كه طوسى، نام وى را در الفهرست (ص178) و رجال خود (ص488) آورده، برخى از متأخرين او را از اماميه دانسته‌اند. [[خطيب بغدادى]] پس از اشاره به تضعيف ابن قانع از سوى برقانى، توثيق وى را توسط جمعى از مشايخ بغداد نقل كرده و ضمناً يادآور شده كه ابن قانع در دو سال آخر عمر دچار اختلاط شده است. به گفته [[ذهبى]] او فردى كثير السفر بوده و شيوخ بسيارى داشته كه از مهم‌ترين آنان، حارث بن ابى اسامه، صاحب «مسند» را مى‌توان نام برد. از جمله شاگردان و راويان او نيز مى‌توان از ابوالحسن دارقطنى، [[حاکم نیشابوری، محمد بن عبدالله|حاكم نيشابورى]]، ابوبكر جصّاص، ابوعلى ابن شاذان و ابوبكر دورى نام برد. مهم‌ترين اثر او، کتاب «معجم الصحابة» اوست كه در آن اصحاب پيامبر(ص) را بر شمرده و از هر يك حديثى مسند آورده است. دو نسخه خطى ناقص از آن در کتابخانه‌هاى كوپريلى استانبول و ظاهريه دمشق نگهدارى مى‌شود. ابن فتحون کتابى درباره اغلاط ابن قانع در اين کتاب نوشته است. از ديگر آثار او، «الفوائد» است كه نسخه خطى آن در کتابخانه ظاهريه وجود دارد. طوسى در «الفهرست» (ص178) از يكى از آثار وى با عنوان «السنن عن اهل البيت(ع)» ياد كرده است. | '''ابن قانِع، ابوالحسين عبدالباقى بن قانع بن مرزوق اموى'''،(265-351ق) محدث بغدادى و نويسنده شرح حال صحابه بود. وى از موالى بنى اميه بوده و به همين جهت او را اموى خوانده‌اند. | ||
==مذهب ابن قانع== | |||
بر اساس آن‌چه در برخى منابع آمده، او مذهب حنفى داشته است، ولى از آن‌جا كه طوسى، نام وى را در الفهرست (ص178) و رجال خود (ص488) آورده، برخى از متأخرين او را از اماميه دانسته‌اند. [[خطيب بغدادى]] پس از اشاره به تضعيف ابن قانع از سوى برقانى، توثيق وى را توسط جمعى از مشايخ بغداد نقل كرده و ضمناً يادآور شده كه ابن قانع در دو سال آخر عمر دچار اختلاط شده است. | |||
==اساتید== | |||
به گفته [[ذهبى]] او فردى كثير السفر بوده و شيوخ بسيارى داشته كه از مهم‌ترين آنان، حارث بن ابى اسامه، صاحب «مسند» را مى‌توان نام برد. | |||
==شاگردان | |||
از جمله شاگردان و راويان او نيز مى‌توان از ابوالحسن دارقطنى، [[حاکم نیشابوری، محمد بن عبدالله|حاكم نيشابورى]]، ابوبكر جصّاص، ابوعلى ابن شاذان و ابوبكر دورى نام برد. | |||
==آثار== | |||
مهم‌ترين اثر او، کتاب «معجم الصحابة» اوست كه در آن اصحاب پيامبر(ص) را بر شمرده و از هر يك حديثى مسند آورده است. دو نسخه خطى ناقص از آن در کتابخانه‌هاى كوپريلى استانبول و ظاهريه دمشق نگهدارى مى‌شود. ابن فتحون کتابى درباره اغلاط ابن قانع در اين کتاب نوشته است. | |||
از ديگر آثار او، «الفوائد» است كه نسخه خطى آن در کتابخانه ظاهريه وجود دارد. | |||
طوسى در «الفهرست» (ص178) از يكى از آثار وى با عنوان «السنن عن اهل البيت(ع)» ياد كرده است<ref>جتی کرمانی، محمدجواد، ج4، ص444</ref>. | |||
==پانویس == | |||
<references /> | |||
== منبع مقاله== | == منبع مقاله== | ||
حجتی کرمانی، محمدجواد، دايرةالمعارف بزرگ اسلامى زیرنظر کاظم موسوی بجنوردی، مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، تهران، چاپ دوم، 1377ش | |||
دايرةالمعارف بزرگ اسلامى | |||