۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
الشقائق النعمانیة في علماء الدولة العثمانیة: تفاوت میان نسخه‌ها
الشقائق النعمانیة في علماء الدولة العثمانیة (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۲۸ فوریهٔ ۲۰۱۸، ساعت ۲۳:۲۷
، ۲۸ فوریهٔ ۲۰۱۸جایگزینی متن - 'محیی الدین' به 'محیی‌الدین'
جز (جایگزینی متن - 'نام ها' به 'نام‌ها') |
جز (جایگزینی متن - 'محیی الدین' به 'محیی‌الدین') |
||
| خط ۵۶: | خط ۵۶: | ||
یکی از علمای دومین طبقه، علاءالدین اسود (علی بن عمر، مشهور به قره خواجه) است. وی پیش از عهد تیمور به ایران آمد و پس از کسب دانش در زمان سلطان اورخان (حک: 761727ق) به عثمانی بازگشت. اورخان، سرپرستی مدرسه ازنیق را که از نخستین مدارس عثمانی بود به او واگذاشت. یکی از مشهورترین شاگردان این مدرسه، شمس‌الدین محمد معروف به ملا فناری بود و تمام علمایی که بعد از او در عثمانی درخشیده‌اند پیرو مکتب وی بشمار می‌آیند؛ عالمانی چون خضر بیک، سنان پاشا، مصلح الدین قسطلانی، علاءالدین عربی و هوجازاده (خواجه زاده) از تربیت یافتگان این مکتب هستند. اسود در 800ق درگذشت.<ref>ر.ک: حیدرزاده، توفیق، ص61؛ متن کتاب، ص9</ref> | یکی از علمای دومین طبقه، علاءالدین اسود (علی بن عمر، مشهور به قره خواجه) است. وی پیش از عهد تیمور به ایران آمد و پس از کسب دانش در زمان سلطان اورخان (حک: 761727ق) به عثمانی بازگشت. اورخان، سرپرستی مدرسه ازنیق را که از نخستین مدارس عثمانی بود به او واگذاشت. یکی از مشهورترین شاگردان این مدرسه، شمس‌الدین محمد معروف به ملا فناری بود و تمام علمایی که بعد از او در عثمانی درخشیده‌اند پیرو مکتب وی بشمار می‌آیند؛ عالمانی چون خضر بیک، سنان پاشا، مصلح الدین قسطلانی، علاءالدین عربی و هوجازاده (خواجه زاده) از تربیت یافتگان این مکتب هستند. اسود در 800ق درگذشت.<ref>ر.ک: حیدرزاده، توفیق، ص61؛ متن کتاب، ص9</ref> | ||
از جمله علمایی که در طبقه سوم کتاب ذکر شده شمس‌الدین محمد بن حمزه فناری است. [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر|سیوطی]] از استادش | از جمله علمایی که در طبقه سوم کتاب ذکر شده شمس‌الدین محمد بن حمزه فناری است. [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر|سیوطی]] از استادش محیی‌الدین کافیجی لقب فناری را نسبت به صنعت فنار (ساخت چراغ یا فنر) دانسته است. همچنین از پدرش از جدش نقل می‌کند که وی به خاطر انتساب به قریه فنار به فناری معروف شده است. همچنین می‌گوید که استادش کافیجی ملازم فناری بوده و بسیار از او ستایش می‌کرده است. ابن حجر هم او را در علوم عربیه، علم معانی و بیان و قرائات معروف می‌دانسته است.<ref>ر.ک: متن کتاب، ص17</ref>[[طاش کبری‌زاده، احمد بن مصطفی|طاش کبری زاده]] می‌گوید که فناری در حد یک وزیر برای سلطان بایزید مطرح بوده است.<ref>ر.ک: انصاری قمی، حسن، ص42؛ متن کتاب، ص1718</ref> | ||
عطاءاللّه عجمی، از دانشمندان مشهور دولت فاتح و بایزید دوم، که پس از تحصیل در ایران به عثمانی رفت. صاحب شقائق النعمانیة او را با صفت «عارفا بالعلوم کلّها» متّصف ساخته است؛ زیرا در حدیث، تفسیر و طب نیز مهارت کافی داشته و آثار متعددی در علوم ریاضی تألیف کرده است. از عطاءاللّه نوشته‌هایی در حلّ اسطرلاب، ریاضیات، ربع مجیب، مقنطرات و معرفت اوزان باقی مانده است.<ref>ر.ک: حیدرزاده، توفیق، ص65؛ متن کتاب، ص135</ref> | عطاءاللّه عجمی، از دانشمندان مشهور دولت فاتح و بایزید دوم، که پس از تحصیل در ایران به عثمانی رفت. صاحب شقائق النعمانیة او را با صفت «عارفا بالعلوم کلّها» متّصف ساخته است؛ زیرا در حدیث، تفسیر و طب نیز مهارت کافی داشته و آثار متعددی در علوم ریاضی تألیف کرده است. از عطاءاللّه نوشته‌هایی در حلّ اسطرلاب، ریاضیات، ربع مجیب، مقنطرات و معرفت اوزان باقی مانده است.<ref>ر.ک: حیدرزاده، توفیق، ص65؛ متن کتاب، ص135</ref> | ||