بحوث عقائدیة: تفاوت میان نسخه‌ها

[[پرونده:NUR05639J1.jpg|بندانگشتی|بحوث عقائدیة]]

{| class="wikitable aboutBookTable" style="text-align:Right"

|-

|-

|نام های دیگر کتاب  

مراتب العلم الالهي و کيفيه وقوع البداء فيه   

|-

|پدیدآورندگان  

   

|-

|زبان  

|-

|کد کنگره  

|-

|موضوع  

|-

|ناشر  

|-

|مکان نشر  

|-

||سال نشر  

مجلد2: 2010م , 1431ق ,   

|کد اتوماسیون  

|}

</div>

==ساختار==

نویسنده در جلد دوم، ضمن تبیین و توضیح تفاوت میان علم ذاتی و فعلی با استفاده از شواهد قرآنی، به مراتب علم الهی و عینیت علم فعلی حق با فعل او اشاره نموده و خزاین علم الهی را ثابت معرفی و تنزل علوم از آن را به‎نحو تجلی بر افراد بر اساس شایستگی دانسته است. وی کتاب مبین و ام‎الکتاب و لوح محو و اثبات را دیگر تجلیات علم الهی می‎داند و ضمن بحث از حقیقت قضا و قدر به شبهات موجود در مطابقت قضا و قدر با سرنوشت انسان و آزادی و اختیار آن پرداخته است. از جمله موضوعات مطرح‎شده در این جلد، می‎توان به موارد زیر اشاره کرد: نزول به شکل تجافی و تجلی؛ اهم مراتب علم فعلی در قرآن؛ رویکرد تعطیلی، تشبیهی و کنایی پیرامون برخی از حقایق، همچون: کتاب مبین، عرش، کرسی و... که در قرآن به آنها اشاره شده است؛ نظریه وحدت مفهوم و تعدد مصداق؛ خصایص کتاب مبین و نسبت بین آن و خزائن الهی؛ نسبت میان کتاب مبین و حوادث خارجی؛ وجه تسمیه ام‎الکتاب؛ امکان و عدم امکان شناخت آنچه در کتاب مبین موجود است؛ رابطه میان لوح محو و اثبات و ام‎الکتاب؛ اجل منجز و معلق؛ فلسفه بداء؛ اثر تربیتی ایمان به بداء و اختصاص یا عدم اختصاص موضوع بداء به مکتب اهل‎بیت(ع) <ref>ر.ک: همان، ج2، ص5-‎89</ref>.

جلد چهارم، به مباحث مربوط به اسماء حسنای الهی در قرآن کریم، اختصاص یافته است. نویسنده در این جلد، ضمن اشاره به اختلاف مردم در فهم اسماء حسنی، ابتدا به تعریف لغوی و اصطلاحی اسم و وجه توصیف اسامی، به حسنی پرداخته و سپس موضوعات زیر را پی گرفته است: طریقه معرفت اسماء حسنی؛ تقسیمات اسماء حسنی؛ واسطه بودن اسماء حسنی بین خداوند و مخلوقات؛ تعداد اسماء حسنی؛ معانی این اسامی؛ نسبت اسماء حسنی بایکدیگر و توقیفی بودن آنها<ref>ر.ک: همان، ج4، ص5-‎60</ref>.

در فصل دوم، با توجه به آیه شریفه 143 سوره اعراف: '''وَ لَمَّا جَاءَ مُوسَى لِمِیقَاتِنَا وَ كَلَّمَهُ رَبُّهُ قَالَ رَبِّ أَرِنِی أَنْظُرْ إِلَیكَ قَالَ لَنْ تَرَانِی وَ لٰكِنِ انْظُرْ إِلَى الْجَبَلِ فَإِنِ اسْتَقَرَّ مَكَانَهُ فَسَوْفَ تَرَانِی فَلَمَّا تَجَلَّى رَبُّهُ لِلْجَبَلِ جَعَلَهُ دَكّاً وَ خَرَّ مُوسَى صَعِقاً فَلَمَّا أَفَاقَ قَالَ سُبْحَانَكَ تُبْتُ إِلَیكَ وَ أَنَا أَوَّلُ الْمُؤْمِنِینَ''' (و چون موسى به میعاد ما آمد و پروردگارش با او سخن گفت، عرض کرد: «پروردگارا، خود را به من بنماى تا بر تو بنگرم». فرمود: «هرگز مرا نخواهى دید، لیکن به کوه بنگر؛ پس اگر بر جاى خود قرار گرفت، به‎زودى مرا خواهى دید»؛ پس چون پروردگارش به کوه جلوه نمود، آن را ریزریز ساخت و موسى بی‎هوش بر زمین افتاد و چون به خود آمد، گفت: «تو منزهى! به درگاهت توبه کردم و من نخستین مؤمنانم)، امکان رؤیت قلبی، مورد بحث و بررسی قرار گرفته است. از جمله موضوعات مطرح‎شده در این فصل، عبارت است از: معنای اجمالی آیه؛ آیا موسی(ع) به دنبال رؤیت بصری بود؛ حقیقت رؤیتی که موسی(ع) خواهان آن بود؛ رؤیت قلبی در روایات اهل‎بیت(ع) و... <ref>ر.ک: همان، ص29-‎51</ref>.

در قسمت اول، به ارائه ادله قائلین به عدم تحریف پرداخته شده است که عبارتند از:

# دلیل تحدی قرآن با بلاغت، عدم اختلاف در آن، علم، اخبار از غیب.

# ادله روایی<ref>ر.ک: همان، ج5، ص5-‎34</ref>.

در بخش دوم، به بررسی ادله قائلین به تحریف پرداخته شده و برای آن، چهار وجه ذکر گردیده که عبارت است از:

# تماثل امم؛

# روایات تحریف (که در دو مقام سند روایات و مضمون روایات، مورد بررسی قرار گرفته است)؛

# جمع‎آوری قرآن توسط غیر معصوم<ref>ر.ک: همان، ص37-‎121</ref>.