ابن عدی، عبدالله بن عدی: تفاوت میان نسخه‌ها

ابن عدى در 13 سالگى فراگيرى حديث را نزد ابوحفص سعدى، نخستين شيخ خويش آغاز كرد و در طول زندگانيش از مشايخ بسيارى بهره جست كه شمار آنان را بيش از هزار تن ياد كرده‌اند، از آن جمله، محدّثان سرشناسى مانند، بخارى، نسايى، ابويعلى موصلى، ابوبكر ابن ابى‌شيبه، ابن ابى‌داوود سجستانى و طحاوى شايان ذكرند. از راويان و شاگردان او نيز مى‌توان به حمزه بن يوسف سهمى، ابوطالب يحيى بن حسين، ابوالعباس ابن عقده كه هم از مشايخ و هم از راويان اوست و نيز ابوحامد اسفراينى اشاره كرد. وى كثير السفر بود و در پهنه جغرافيايى وسيعى بين خراسان و مصر، در شهرهايى همچون سمرقند، بخارا، بغداد، كوفه، بصره، موصل، حمص، حلب، دمشق، صيدا، بعلبك، اسكندريه و مصر حديث شنيده و حديث گفته است.

وى شهرت خود را در علم رجال، بيشتر مرهون تأليف كتاب «الكامل فى ضعفاءِ الرجال» است. به نظر دارالقطنى، الكامل ابن عدى از ارزشمندترين كتاب‌هاى تأليف شده در زمينه ضعفاست. او در الكامل تمامى كسانى را كه به نحوى- هر چند اندك- تضعيف شده‌اند، آورده و در پايان هر شرح حال، نظرى را كه مورد قبول خود اوست، ذكر كرده است. تضعيف برخى از سرشناسان اهل سنّت چون ابوحنيفه و تقويت برخى از رجال شيعه چون جعفر بن سليمان ضبعى، نشان مى‌دهد كه او تا حدودى از اعمال تعصبات مذهبى در آراء خود دورى مى‌جسته است.