صون المنطق و الكلام عن فن المنطق و الكلام: تفاوت میان نسخه‌ها

صون المنطق و الكلام عن فن المنطق و الكلام (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۲ فوریهٔ ۲۰۱۸، ساعت ۱۳:۰۳

۱ بایت حذف‌شده ، ‏۱۲ فوریهٔ ۲۰۱۸

جز

جایگزینی متن - ' .' به '.'

Hbaghizadeh@noornet.net

۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-<div class="wikiInfo">
-[[پرونده:NUR13892J1.jpg|بندانگشتی|صون المنطق و الكلام عن فن المنطق و الكلام]]
+{{جعبه اطلاعات کتاب
-{| class="wikitable aboutBookTable" style="text-align:Right"
+| تصویر =NUR13892J1.jpg
-|+
+| عنوان =صون المنطق و الكلام عن فن المنطق و الكلام
-|-
+| عنوان‌های دیگر =جهد القريحة في تجريد النصيحة
-! نام کتاب!! data-type="bookName" |صون المنطق و الكلام عن فن المنطق و الكلام
-|-
-|نام های دیگر کتاب
-| data-type="otherBookNames" |جهد القريحة في تجريد النصيحة
-|-
 |پدیدآورندگان
-| data-type="authors" |[[سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر]](نويسنده)
+| پدیدآوران =
+[[سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر]](نويسنده)
-[[مزيدي، احمد فريد]] (محقق)
-|-
 |زبان
-| data-type="language" |عربي
+| زبان =عربي
-|-
+| کد کنگره =‏BC‎‏ ‎‏66‎‏/‎‏9‎‏ ‎‏س‎‏9‎‏ص*
-|کد کنگره
+| موضوع =
-| data-type="congeressCode" style="direction:ltr" |‏BC‎‏ ‎‏66‎‏/‎‏9‎‏ ‎‏س‎‏9‎‏ص*
+منطق - متون قدیمی تا قرن 14
-|-
-|موضوع
-| data-type="subject" |منطق - متون قدیمی تا قرن 14
-|-
 |ناشر
-| data-type="publisher" |دار الکتب العلمية
+| ناشر =
-|-
+دار الکتب العلمية
-|مکان نشر
+| مکان نشر =لبنان - بيروت
-| data-type="publishPlace" |لبنان - بيروت
+| سال نشر = |مجلد1: 2007م , 1427ق ,
-|-
-||سال نشر
-| ata-type="publishYear" |مجلد1: 2007م , 1427ق ,
-|- class="articleCode"
-|کد اتوماسیون
+| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE13892AUTOMATIONCODE
-| data-type="automationCode" |AUTOMATIONCODE13892AUTOMATIONCODE
+| چاپ =1
-|}
+| شابک =278-2-7451-5236-7
-</div>
+ | تعداد جلد =1
+ | کتابخانۀ دیجیتال نور =17964
+| کد پدیدآور =
+| پس از =
+| پیش از =
+}}
 '''صون المنطق و الكلام عن فن المنطق و الكلام و يليه جهد القريحة في تجريد النصيحة (مختصر نصيحة أهل الإيمان في الرد علی منطق اليونان لأحمد بن عبدالحليم بن تيمية)''' دو کتاب به زبان عربی هستند که هردو تألیف [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر|جلال‎الدین عبدالرحمن بن ابوبکر سیوطی]](849-911ق) است. موضوع این مجموعه (دو کتاب) کلام و منطق است. در واقع [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر|سیوطی]] در این دو کتاب (که دومی تلخیص و شرح کتاب [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تیمیه]](641-707ق) است) به بیان تاریخچه مختصری از ورود منطق از یونان به اسلام و شیوع آن در میان مسلمان و نظرات علما در رد این علم و تحریم آن می‎پردازد.
@@ خط ۵۱: / خط ۴۱: @@
 [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تیمیه]] در «نصیحة اهل الإیمان فی الرد علی منطق الیونان» می‎گوید: واضع منطق، [[ارسطو]]، مردی از یونان، است. او اولین کسی است که قائل به قِدَم عالم شد. او همچنین می‎گوید: یونانیان مشرک و کافری که ستارگان و بت‎ها را می‎پرستیدند بسیار بدتر از یهود و نصارای پس از نسخ و تبدیل، بودند. آنان بیش از 300 سال قبل از میلاد مسیح زندگی می‎کردند. چون مسیح مبعوث شد به دین او گراییدند و پس از تغییر ملت مسیح به کیش دین مرکبی از توحید و شرک که ترکیبی از حق و باطل بود درآمدند که البته این دین، بر آنچه پیشینیانشان بر آن بودند، برتری داشت. از نگاه [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تیمیه]] در این کتاب، شیاطین در بسیاری از امور، یونانیان را یاری می‎رساندند ولی آنان نمی‎دانستند که این شیاطین هستند که آنان را یاری می‎کنند ازاین‎رو به شیاطین اقرار نکرده و در چنین افعالی صرفاً معتقد به قوای نفسانی یا امور طبیعی یا قوای فلکی می‎شدند. اسباب عجایب عالم نزد آنان و بوعلی صرفاً در این سه مورد خلاصه می‎شد و از تأثیر شیاطین در شر در عالم غافل بودند. او در جای دیگر، منطق را برگرفته از هندسه و به هدف انتقال از شکل محسوس به معقول می‎داند.<ref>ر.ک: همان، ص8</ref>
-[[سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر|سیوطی]]، درباره ابتدای داخل شدن این علم در میان مسلمانان از قول شیخ نصر مقدسی در کتاب «الحجة علی تارک المحجة» می‎نویسد: ... شنیدم که ابومحمد عبدالله بن ابوزید فقیه مالکی در قیروان می‎گفت: خداوند بنی‎امیه را بیامرزد زیرا هیچ‎گاه از میان خلفای آنان کسی بدعت در اسلام نگذاشت... اکثر کارگزاران و والیان آنان عرب بودند ولی وقتی خلاقت از بنی‎امیه به دست بنی‎عباس افتاد، دولت آنان به دست فارس‎ها افتاد و ریاست در میان آنان گشت؛ در قلب‎های اکثر رئیسان آنان کفر و بغض به عرب و دولت اسلام وجود داشت و آنان حوادثی را برای اسلام رقم زدند که در راستای هلاکت اسلام بود... اولین حوادثی که در این زمینه رقم زدند آوردن کتاب‎های یونانی به سرزمین اسلام و ترجمه آن‎ها به زبان عربی و در دسترس مسلمانان قرار دادن این ترجمه‎ها بود. سبب خروج این کتاب‎ها از سرزمین روم به بلاد اسلامی، یحیی بن خالد برمکی بود.<ref>ر.ک: همان، ص8-9</ref> او سپس از چگونگی ورود این کتاب‎ها به سرزمین‎های اسلامی توسط یحیی بن خالد از بلاد روم می‎نویسد و از خالد بن یزید بن معاویه هم به‎عنوان اولین کسی که کتاب‎های یونانی را به دلیل علاقه‎اش به کتاب‎های کیمیا به عربی ترجمه کرد، نام می‎برد.<ref>ر.ک: همان، ص11</ref> وی سپس از دو طریق یوحنا بن بطریق و دیگران و طریق حنین بن اسحاق در ترجمه آثار یونانی به عربی یاد می‎کند؛ اولی را از نوع ترجمه تحت‎اللفظی و کلمه به کلمه می‎داند و به دو دلیل آن را تضعیف کرده و مردود می‎شمارد و طریق حنین را به دلیل نقل به مضمون، (به‎جز در علم ریاضی) صحیح‎تر و قابل‎اعتمادتر می‎داند.<ref>ر.ک: همان، ص7</ref> سیوطی، در ادامه حدیث قلم و دوات را مطرح می‎کند و سپس از حدیث هفتادوسه فرقه سخن به میان می‎آورد و بعدازآن از قول تاریخ ذهبی، عبدالرحمن بن حکم بن هشام بن عبدالرحمن بن معاویه بن هشام بن عبدالملک بن مروان اموی را اولین کسی می‎داند که فلسفه را به اندلس برد. او با استناد به قول [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تیمیه]]، [[غزالی، محمد بن محمد|ابوحامد غزالی]] را اولین کسی می‎داند که منطق را با اصول مسلمانان آمیخت. [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر|سیوطی]] به نقل از غزالی در احیاءالعلوم درباره فلسفه می‎نویسد: فلسفه یک علم واحد نیست؛ بلکه دارای چهار جزء است که یکی از آن‎ها هندسه و حساب است و دومی منطق، سومی الهیات و چهارمی طبیعیات.<ref>ر.ک: همان، ص13</ref> درباره رواج فلسفه در میان متأخرین می‎نویسد: [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|خواجه نصیر طوسی]] برای کسانی که در رصدخانه و دارالحکمة او اشتغال به فلسفه داشتند روزی سه درهم، برای دارالطب و حکیمان روزی دو درهم و برای اهل حدیث و محدثان روزی نصف درهم پرداخت می‎کرد که این امر باعث شیوع اشتغال به علوم فلسفی در آن دوران شد.<ref>ر.ک: همان</ref>
+[[سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر|سیوطی]]، درباره ابتدای داخل شدن این علم در میان مسلمانان از قول شیخ نصر مقدسی در کتاب «الحجة علی تارک المحجة» می‎نویسد:... شنیدم که ابومحمد عبدالله بن ابوزید فقیه مالکی در قیروان می‎گفت: خداوند بنی‎امیه را بیامرزد زیرا هیچ‎گاه از میان خلفای آنان کسی بدعت در اسلام نگذاشت... اکثر کارگزاران و والیان آنان عرب بودند ولی وقتی خلاقت از بنی‎امیه به دست بنی‎عباس افتاد، دولت آنان به دست فارس‎ها افتاد و ریاست در میان آنان گشت؛ در قلب‎های اکثر رئیسان آنان کفر و بغض به عرب و دولت اسلام وجود داشت و آنان حوادثی را برای اسلام رقم زدند که در راستای هلاکت اسلام بود... اولین حوادثی که در این زمینه رقم زدند آوردن کتاب‎های یونانی به سرزمین اسلام و ترجمه آن‎ها به زبان عربی و در دسترس مسلمانان قرار دادن این ترجمه‎ها بود. سبب خروج این کتاب‎ها از سرزمین روم به بلاد اسلامی، یحیی بن خالد برمکی بود.<ref>ر.ک: همان، ص8-9</ref> او سپس از چگونگی ورود این کتاب‎ها به سرزمین‎های اسلامی توسط یحیی بن خالد از بلاد روم می‎نویسد و از خالد بن یزید بن معاویه هم به‎عنوان اولین کسی که کتاب‎های یونانی را به دلیل علاقه‎اش به کتاب‎های کیمیا به عربی ترجمه کرد، نام می‎برد.<ref>ر.ک: همان، ص11</ref> وی سپس از دو طریق یوحنا بن بطریق و دیگران و طریق حنین بن اسحاق در ترجمه آثار یونانی به عربی یاد می‎کند؛ اولی را از نوع ترجمه تحت‎اللفظی و کلمه به کلمه می‎داند و به دو دلیل آن را تضعیف کرده و مردود می‎شمارد و طریق حنین را به دلیل نقل به مضمون، (به‎جز در علم ریاضی) صحیح‎تر و قابل‎اعتمادتر می‎داند.<ref>ر.ک: همان، ص7</ref> سیوطی، در ادامه حدیث قلم و دوات را مطرح می‎کند و سپس از حدیث هفتادوسه فرقه سخن به میان می‎آورد و بعدازآن از قول تاریخ ذهبی، عبدالرحمن بن حکم بن هشام بن عبدالرحمن بن معاویه بن هشام بن عبدالملک بن مروان اموی را اولین کسی می‎داند که فلسفه را به اندلس برد. او با استناد به قول [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تیمیه]]، [[غزالی، محمد بن محمد|ابوحامد غزالی]] را اولین کسی می‎داند که منطق را با اصول مسلمانان آمیخت. [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر|سیوطی]] به نقل از غزالی در احیاءالعلوم درباره فلسفه می‎نویسد: فلسفه یک علم واحد نیست؛ بلکه دارای چهار جزء است که یکی از آن‎ها هندسه و حساب است و دومی منطق، سومی الهیات و چهارمی طبیعیات.<ref>ر.ک: همان، ص13</ref> درباره رواج فلسفه در میان متأخرین می‎نویسد: [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|خواجه نصیر طوسی]] برای کسانی که در رصدخانه و دارالحکمة او اشتغال به فلسفه داشتند روزی سه درهم، برای دارالطب و حکیمان روزی دو درهم و برای اهل حدیث و محدثان روزی نصف درهم پرداخت می‎کرد که این امر باعث شیوع اشتغال به علوم فلسفی در آن دوران شد.<ref>ر.ک: همان</ref>
 دومین کتاب، این مجموعه همان «جهد القریحه فی تجرید النصیحة» [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر|سیوطی]] است که آن را در تلخیص و شرح کتاب [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تیمیه]] نوشته است. وی در مقدمه این کتاب می‎نویسد: هنگامی‎که خطای طایفه‎ای از قضایای منطقی بر من آشکار شد، چیزی درباره آن نوشتم... بر من آشکار شد که ریشه فساد گفتارهایشان در الهیات بسیاری از اموری است که در منطق به آن معتقد شده‎اند؛ مانند ترکیب ماهیات از صفاتی که آنان ذاتیات می‎نامندش، یا اعتقادشان به حصر راه‎های علم، یا حدود و قیاسات برهانی یا حدودی که تصورات با آن‎ها شناخته می‎شوند یا حتی آنچه درباره صورت‎های قیاس و مواد یقینیات ذکر کرده‎اند.<ref>ر.ک: مقدمه کتاب دوم، ص177</ref> او درباره ترتیب مباحث کتاب چنین می‎نویسد: علمای منطق این علم را بر حد و نوعش و قیاس برهانی و نوعش، بنا کرده‎اند. علت آنان این است که علم یا تصور است و یا تصدیق و طریقی که در آن به تصور دسترسی پیدا می‎کنیم حد است و طریق در تصدیق قیاس. مطالب این کتاب هم در چهار مقام خواهد بود؛ دو مقام سلبی و دو مقام ایجابی. دو مقام اول در رد توضیح قول منطقیان به این است که تصور و تصدیق مطلوب فقط از طریق حد و قیاس به دست می‎آیند و دو تای دومی درباره اینکه حد مفید علم به تصورات و قیاس یا برهان، مفید علم به تصدیقات است.<ref>ر.ک: همان</ref>
@@ خط ۶۷: / خط ۵۷: @@
 == وابسته‌ها ==
-==پیوندها==
-[http://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/17964 مطالعه کتاب صون المنطق و الكلام عن فن المنطق و الكلام در پایگاه کتابخانه دیجیتال نور]
 [[رده:کتاب‌شناسی]]