۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'نام ها' به 'نامها') |
جز (جایگزینی متن - ' الدين' به 'الدين') |
||
خط ۸۴: | خط ۸۴: | ||
#:دوره سوم، دورهى بازگشت به اسلام؛ اين بازگشت توسط جلالالدين حسن، معروف به نومسلمان روى داد.<ref>همان، ص 382</ref> | #:دوره سوم، دورهى بازگشت به اسلام؛ اين بازگشت توسط جلالالدين حسن، معروف به نومسلمان روى داد.<ref>همان، ص 382</ref> | ||
#:دوره چهارم، دورهى علاءالدين محمد سوم؛ در اين دوره شاهد ردّ سياستهاى حسن سوم و دورهى ستر روحانى و كمتوجهى به شريعت هستيم. | #:دوره چهارم، دورهى علاءالدين محمد سوم؛ در اين دوره شاهد ردّ سياستهاى حسن سوم و دورهى ستر روحانى و كمتوجهى به شريعت هستيم. | ||
#:دوره پنجم: اين دوره بسيار كوتاهمدت بود و با به قدرت رسيدن | #:دوره پنجم: اين دوره بسيار كوتاهمدت بود و با به قدرت رسيدن ركنالدين خورشاه و سقوط الموت به پايان رسيد. در واقع، اين دوره پايانى بر دورهى دعوت جديد اسماعيليان محسوب مىشود.<ref>پهنادايان، شاهين، ص 37</ref> | ||
#«اسماعيليان سوريه»: ترجمه کتاب برنارد لويس، با عنوان malsI ni tceS lacidaR A:snissassA ehT است.<ref>مقدمه مترجم، ص 13</ref> | #«اسماعيليان سوريه»: ترجمه کتاب برنارد لويس، با عنوان malsI ni tceS lacidaR A:snissassA ehT است.<ref>مقدمه مترجم، ص 13</ref> | ||
#:در آغاز قرن دوازدهم ميلادى بود كه حشاشين ايران فعاليتهاى خود را تا سوريه توسعه دادند. منطقه براى اينكار بسيار مطلوب و مناسب بود. سلجوقيان بين سالهاى 1070م و 1079م، سوريه را فتح كردند و همراه خود مشكلاتى به وجود آوردند كه ايران را زمينه خوبى براى دعوه اسماعيليان ساخت. توسعه خلافت فاطمى از آفريقاى شمالى بهسوى شرق، سوريه را در اواخر دهم و قرن يازدهم ميلادى تحت سلطه اسماعيليان درآورد و دروازههاى آن را به روى دعوت اسماعيليان گشود.<ref>متن کتاب، ص 357</ref>نويسنده در اين بخش، با استناد به منابع معتبر، به بررسى اين موضوع پرداخته است. | #:در آغاز قرن دوازدهم ميلادى بود كه حشاشين ايران فعاليتهاى خود را تا سوريه توسعه دادند. منطقه براى اينكار بسيار مطلوب و مناسب بود. سلجوقيان بين سالهاى 1070م و 1079م، سوريه را فتح كردند و همراه خود مشكلاتى به وجود آوردند كه ايران را زمينه خوبى براى دعوه اسماعيليان ساخت. توسعه خلافت فاطمى از آفريقاى شمالى بهسوى شرق، سوريه را در اواخر دهم و قرن يازدهم ميلادى تحت سلطه اسماعيليان درآورد و دروازههاى آن را به روى دعوت اسماعيليان گشود.<ref>متن کتاب، ص 357</ref>نويسنده در اين بخش، با استناد به منابع معتبر، به بررسى اين موضوع پرداخته است. |
ویرایش