۶۱٬۱۸۹
ویرایش
بیهقی، احمد بن حسین: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'عبارت‌اند' به 'عبارتند'
جز (جایگزینی متن - 'صلّى اللّه عليه و آله و سلم ' به 'صلّى‌اللّه‌عليه‌وآله‌و‌سلم ') |
جز (جایگزینی متن - 'عبارت‌اند' به 'عبارتند') |
||
| خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
از ديگر اساتيد و مشايخ او مى‌توان از اينان نام برد: [[سلمی، محمد بن حسین |أبو عبدالرحمان سلمى]] (303-412)، مؤلف [[طبقات الصوفية (للسلمي)|طبقات الصوفيه]]؛[[خرگوشی، عبدالملک بن محمد|عبدالملك بن أبى عثمان خركوشى نيشابورى]] (متوفى 407)، مؤلف [[شرف النبي (ترجمه شرف المصطفی)|شرف النّبى]]؛سهل بن محمد صعلوكى (متوفى 404)؛و [[ابن فورک، محمد بن حسن|ابن فورك انصارى اصفهانى]] (332-406)، فقيه، مفسّر، اصولى، اديب و نحوى و رجالى مشهور <ref>صريفينى، ص 127- 128؛ احمد بيهقى، 1408 ب، مقدمۀ عامر احمد حيدر، ص 16- 31؛ذهبى، 1388-1390، ج 3، ص 1132، همو، 1406، ج 18، ص 164-165</ref>. بيهقى دانش اصول را نيز فراگرفته بود. وى حافظه‌اى بسيار قوى داشت و در حفظ حديث و استوارى در آن، يگانۀ روزگار خويش بود <ref>ذهبى، 1406، ج 18، ص 167؛ همو، 1388-1390، ج 3، ص 1133؛ على بيهقى، ص 183؛ ياقوت حموى، همانجا</ref>. | از ديگر اساتيد و مشايخ او مى‌توان از اينان نام برد: [[سلمی، محمد بن حسین |أبو عبدالرحمان سلمى]] (303-412)، مؤلف [[طبقات الصوفية (للسلمي)|طبقات الصوفيه]]؛[[خرگوشی، عبدالملک بن محمد|عبدالملك بن أبى عثمان خركوشى نيشابورى]] (متوفى 407)، مؤلف [[شرف النبي (ترجمه شرف المصطفی)|شرف النّبى]]؛سهل بن محمد صعلوكى (متوفى 404)؛و [[ابن فورک، محمد بن حسن|ابن فورك انصارى اصفهانى]] (332-406)، فقيه، مفسّر، اصولى، اديب و نحوى و رجالى مشهور <ref>صريفينى، ص 127- 128؛ احمد بيهقى، 1408 ب، مقدمۀ عامر احمد حيدر، ص 16- 31؛ذهبى، 1388-1390، ج 3، ص 1132، همو، 1406، ج 18، ص 164-165</ref>. بيهقى دانش اصول را نيز فراگرفته بود. وى حافظه‌اى بسيار قوى داشت و در حفظ حديث و استوارى در آن، يگانۀ روزگار خويش بود <ref>ذهبى، 1406، ج 18، ص 167؛ همو، 1388-1390، ج 3، ص 1133؛ على بيهقى، ص 183؛ ياقوت حموى، همانجا</ref>. | ||
به نوشتۀ [[اسنوی، عبدالرحیم بن حسن|اسنوى]] <ref>همانجا</ref>، بيهقى در پايان سفرهاى علمى خود به خسروجرد رفت و اولين اثرش را در 406 نگاشت <ref>قس ذهبى، 1406، ج 18، ص 165</ref>. سپس در 441، براى نشر علم به نيشابور دعوت شد و به املاى كتاب معرفة السنن و الآثار خود پرداخت و سرانجام در 458 در اين شهر درگذشت <ref>سبكى، ج 4، ص 9، 11، [[سمعانی، عبدالکریم بن محمد |سمعانى]]؛[[صفدی، خلیل بن ایبک|صفدى]]، همانجاها؛[[ابن‌کثیر، اسماعیل بن عمر|ابن كثير]]، ج 12، ص 94؛ذهبى 1388-1390، ج 3، ص 1134؛قس ياقوت حموى، همانجا، كه تاريخ فوت او را 454 نوشته است</ref>. بيهقى شاگردان زيادى داشته است كه برخى از آنها | به نوشتۀ [[اسنوی، عبدالرحیم بن حسن|اسنوى]] <ref>همانجا</ref>، بيهقى در پايان سفرهاى علمى خود به خسروجرد رفت و اولين اثرش را در 406 نگاشت <ref>قس ذهبى، 1406، ج 18، ص 165</ref>. سپس در 441، براى نشر علم به نيشابور دعوت شد و به املاى كتاب معرفة السنن و الآثار خود پرداخت و سرانجام در 458 در اين شهر درگذشت <ref>سبكى، ج 4، ص 9، 11، [[سمعانی، عبدالکریم بن محمد |سمعانى]]؛[[صفدی، خلیل بن ایبک|صفدى]]، همانجاها؛[[ابن‌کثیر، اسماعیل بن عمر|ابن كثير]]، ج 12، ص 94؛ذهبى 1388-1390، ج 3، ص 1134؛قس ياقوت حموى، همانجا، كه تاريخ فوت او را 454 نوشته است</ref>. بيهقى شاگردان زيادى داشته است كه برخى از آنها عبارتند از: ابوعلى انصارى؛ نوۀ او ابوالحسن عبيد الله بن محمد بن احمد؛ ابوعبدالله فزارى؛ ابوالقاسم شحامى؛ ابوالمعالى محمد بن اسماعيل فارسى؛ عبدالمنعم قشيرى؛و پسر بزرگ بيهقى، اسماعيل كه مؤلف تاريخ بيهق (على بيهقى) از او حديث شنيده است <ref>[[ابن خلکان، احمد بن محمد|ابن خلّكان]]، ج 1، ص 76؛ذهبى، 1388-1390، ج 3، ص 1135؛همو، 1406، ج 18، ص 169؛ على بيهقى، ص 184</ref>. [[سمعانی، عبدالکریم بن محمد |سمعانى]] از جمله افرادى است كه ده نفر از شاگردان بيهقى را ديده و از آنها حديث شنيده است <ref>همانجا</ref>. برخى اسناد روايى ذهبى (متوفى 748) نيز به بيهقى منتهى مى‌شود <ref>ذهبى، 1388-1390، ج 3، ص 1134؛براى آگاهى از تأثير آثار بيهقى در نوشته‌هاى بعد از وى نهاية الارب نويرى؛طبقات الشافعيه سبكى؛ السيرة النبوية [[ابن‌کثیر، اسماعیل بن عمر|ابن كثير]]؛ الروضة رافعى؛صبح الاعشى قلقشندى؛مفتاح السعادة طاشكوپرى زاده؛تاريخ ابن‌وردى؛ ابجد العلوم قنّوجى</ref>. | ||
بيهقى در عين وسعت دايرۀ حديث شناسى از برخى آثار برجستۀ اهل سنت مانند [[المجتبی من السنن (المشهور بسنن النسائی)|سنن نسائى]]، [[ابن ماجه، محمد بن یزید|ابن ماجه]] و ترمذى بى بهره بوده، اگر چه از سنن أبى داوود، با اسناد عالى مطلع بوده است <ref>ذهبى، 1406، ج 18، ص 165؛سبكى، ج 4، ص 9</ref>. | بيهقى در عين وسعت دايرۀ حديث شناسى از برخى آثار برجستۀ اهل سنت مانند [[المجتبی من السنن (المشهور بسنن النسائی)|سنن نسائى]]، [[ابن ماجه، محمد بن یزید|ابن ماجه]] و ترمذى بى بهره بوده، اگر چه از سنن أبى داوود، با اسناد عالى مطلع بوده است <ref>ذهبى، 1406، ج 18، ص 165؛سبكى، ج 4، ص 9</ref>. | ||
| خط ۵۹: | خط ۵۹: | ||
بيهقى روايات و اخبار را از طريق سماع از اساتيد و مشايخ خويش نقل كرده و هر جا طرق ديگرى، غير از طريق خويش، يافته با ذكر مأخذ و طريق، به دنبال نقل خود افزوده است. به نوشتۀ كتّانى <ref>ص 30</ref>، او خود را ملزم مى‌دانست كه روايتى را كه به جعلى بودن آن يقين داشت نقل نكند. برخى از كتب بيهقى به طبع رسيده و پاره‌اى به صورت خطى باقى مانده است. | بيهقى روايات و اخبار را از طريق سماع از اساتيد و مشايخ خويش نقل كرده و هر جا طرق ديگرى، غير از طريق خويش، يافته با ذكر مأخذ و طريق، به دنبال نقل خود افزوده است. به نوشتۀ كتّانى <ref>ص 30</ref>، او خود را ملزم مى‌دانست كه روايتى را كه به جعلى بودن آن يقين داشت نقل نكند. برخى از كتب بيهقى به طبع رسيده و پاره‌اى به صورت خطى باقى مانده است. | ||
شمارى از آثار مهم بيهقى | شمارى از آثار مهم بيهقى عبارتند از: | ||
#السنن الكبرى. مهمترين اثر بيهقى مشتمل بر احاديث رسول خدا صلّى‌اللّه‌عليه‌وآله‌و‌سلم و افعال و تقريرات آن حضرت و گفته‌ها و احوال صحابه و برخى از تابعين به صورت موضوعى همراه با برخى توضيحات است. اين كتاب در حقيقت دايرةالمعارف بزرگى در حديث است كه بر مبناى ابواب فقه، دسته‌بندى شده است <ref>احمد بيهقى، 1408 ب، مقدمۀ عامر احمد حيدر، ص 37</ref>. حاجى خليفه از اين اثر به نام السنن الكبير ياد كرده است. ابن عبدالحق دمشقى (متوفى 744)، [[ذهبی، محمد بن احمد|شمس‌الدين ذهبى]] (متوفى 748) و [[شعرانی، عبدالوهاب بن احمد|عبدالوهاب شعرانى]] (متوفى 974)، هر يك جداگانه آن را خلاصه كرده‌اند. ابن تركمانى حنفى (متوفى 750)، كتاب بزرگى در ردّ سنن بيهقى نوشت و آن را الجوهر النقىّ في الرّد على البيهقى ناميد و زين‌الدين قاسم بن قطلوبغاى حنفى (متوفى 879)، اين اثر را با نام ترجيع الجوهر النقى تلخيص و به صورت الفبايى، تا حروف ميم، تنظيم كرد <ref>حاجى خليفه، ج 2، ستون 1007؛كتانى، همانجا</ref>. اين اثر در ده جلد است و اولين بار در نيمۀ اول قرن سيزدهم، همراه با اثر ابن تركمانى، در حيدر آباد دكن به چاپ رسيده است <ref>احمد بيهقى، 1361 ش، مقدمۀ مهدوى دامغانى، ج 1، ص 17-18</ref>. | #السنن الكبرى. مهمترين اثر بيهقى مشتمل بر احاديث رسول خدا صلّى‌اللّه‌عليه‌وآله‌و‌سلم و افعال و تقريرات آن حضرت و گفته‌ها و احوال صحابه و برخى از تابعين به صورت موضوعى همراه با برخى توضيحات است. اين كتاب در حقيقت دايرةالمعارف بزرگى در حديث است كه بر مبناى ابواب فقه، دسته‌بندى شده است <ref>احمد بيهقى، 1408 ب، مقدمۀ عامر احمد حيدر، ص 37</ref>. حاجى خليفه از اين اثر به نام السنن الكبير ياد كرده است. ابن عبدالحق دمشقى (متوفى 744)، [[ذهبی، محمد بن احمد|شمس‌الدين ذهبى]] (متوفى 748) و [[شعرانی، عبدالوهاب بن احمد|عبدالوهاب شعرانى]] (متوفى 974)، هر يك جداگانه آن را خلاصه كرده‌اند. ابن تركمانى حنفى (متوفى 750)، كتاب بزرگى در ردّ سنن بيهقى نوشت و آن را الجوهر النقىّ في الرّد على البيهقى ناميد و زين‌الدين قاسم بن قطلوبغاى حنفى (متوفى 879)، اين اثر را با نام ترجيع الجوهر النقى تلخيص و به صورت الفبايى، تا حروف ميم، تنظيم كرد <ref>حاجى خليفه، ج 2، ستون 1007؛كتانى، همانجا</ref>. اين اثر در ده جلد است و اولين بار در نيمۀ اول قرن سيزدهم، همراه با اثر ابن تركمانى، در حيدر آباد دكن به چاپ رسيده است <ref>احمد بيهقى، 1361 ش، مقدمۀ مهدوى دامغانى، ج 1، ص 17-18</ref>. | ||
| خط ۷۸: | خط ۷۸: | ||
#خلافيّات. بيهقى در اين اثر مسائل مورد اختلاف ميان فقه شافعى و حنفى را بررسى كرده است <ref>همو، 1361 ش، مقدمۀ مهدوى دامغانى، ج 1، ص 19</ref>. اين كتاب را از آثار برجسته، ابتكارى، و بى نظير بيهقى دانسته‌اند <ref>يافعى، ج 3، ص 63؛[[صفدی، خلیل بن ایبک|صفدى]]، ج 6، ص 354؛سبكى، ج 4، ص 9</ref>. | #خلافيّات. بيهقى در اين اثر مسائل مورد اختلاف ميان فقه شافعى و حنفى را بررسى كرده است <ref>همو، 1361 ش، مقدمۀ مهدوى دامغانى، ج 1، ص 19</ref>. اين كتاب را از آثار برجسته، ابتكارى، و بى نظير بيهقى دانسته‌اند <ref>يافعى، ج 3، ص 63؛[[صفدی، خلیل بن ایبک|صفدى]]، ج 6، ص 354؛سبكى، ج 4، ص 9</ref>. | ||
#المدخل الى السنن الكبرى. مقدمه‌اى است بر السنن الكبرى. نسخۀ خطى اين كتاب، به سماع و تأييد برخى از بزرگان اهل سنت همچون ابن صلاح و حافظ مزّى رسيده است <ref>احمد بيهقى، 1408 ب، مقدمۀ عامر احمد حيدر، ص 43-44</ref>. اين كتاب در كويت به چاپ رسيده است <ref>همو، 1408 الف، مقدمۀ ابيانى، ص 6</ref>. كتابى به نام معرفة علوم الحديث <ref>على بيهقى، ص 183؛ياقوت حموى، ج 1، ص 805</ref>، نيز به او منسوب است. | #المدخل الى السنن الكبرى. مقدمه‌اى است بر السنن الكبرى. نسخۀ خطى اين كتاب، به سماع و تأييد برخى از بزرگان اهل سنت همچون ابن صلاح و حافظ مزّى رسيده است <ref>احمد بيهقى، 1408 ب، مقدمۀ عامر احمد حيدر، ص 43-44</ref>. اين كتاب در كويت به چاپ رسيده است <ref>همو، 1408 الف، مقدمۀ ابيانى، ص 6</ref>. كتابى به نام معرفة علوم الحديث <ref>على بيهقى، ص 183؛ياقوت حموى، ج 1، ص 805</ref>، نيز به او منسوب است. | ||
#:برخى ديگر از آثار چاپ شدۀ او | #:برخى ديگر از آثار چاپ شدۀ او عبارتند از: الآداب؛ القراءة خلف الامام؛مناقب الشافعى؛ الاربعون الصغرى؛حيات الانبياء في قبورهم؛ اثبات عذاب القبر؛بيان خطأ من أخطأ على الشافعى <ref>احمد بيهقى، 1408 الف، مقدمۀ ابيانى، ص 6-7؛براى آگاهى از ديگر آثار بيهقى زركلى، ج 1، ص 116؛سركيس، ج 1، ستون 620-621</ref>. | ||
==پانویس == | ==پانویس == | ||
<references /> | <references /> | ||