۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'قديمي' به 'قدیمی') |
(لینک درون متنی) |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
<div class= | <div class="wikiInfo"> | ||
[[پرونده:NUR13543J1.jpg|بندانگشتی|تبصره و دو رساله دیگر در منطق]] | [[پرونده:NUR13543J1.jpg|بندانگشتی|تبصره و دو رساله دیگر در منطق]] | ||
{| class="wikitable aboutBookTable" style="text-align:Right" | {| class="wikitable aboutBookTable" style="text-align:Right" | ||
|+ | |+ | ||
|- | |- | ||
! نام کتاب!! data-type= | ! نام کتاب!! data-type="bookName" |تبصره و دو رساله دیگر در منطق | ||
|- | |- | ||
|نام های دیگر کتاب | |نام های دیگر کتاب | ||
|data-type= | | data-type="otherBookNames" | | ||
|- | |- | ||
|پدیدآورندگان | |پدیدآورندگان | ||
|data-type= | | data-type="authors" |[[ابن سهلان ساوی، عمر بن سهلان]](نويسنده) | ||
[[دانشپژوه، | [[دانشپژوه، محمدتقی]](گردآورنده) | ||
|- | |- | ||
|زبان | |زبان | ||
|data-type= | | data-type="language" | فارسي عربي | ||
|- | |- | ||
|کد کنگره | |کد کنگره | ||
|data-type= | | data-type="congeressCode" style="direction:ltr" |BC 66 /ع4 الف25 | ||
|- | |- | ||
|موضوع | |موضوع | ||
|data-type= | | data-type="subject" |منطق - متون قدیمی تا قرن 14 | ||
|- | |- | ||
|ناشر | |ناشر | ||
|data-type= | | data-type="publisher" |دانشگاه تهران | ||
|- | |- | ||
|مکان نشر | |مکان نشر | ||
|data-type= | | data-type="publishPlace" | ايران - تهران | ||
|- | |- | ||
||سال نشر | ||سال نشر | ||
|ata-type= | | ata-type="publishYear" |مجلد1: 1337ش , | ||
|-class= | |- class="articleCode" | ||
|کد اتوماسیون | |کد اتوماسیون | ||
|data-type= | | data-type="automationCode" |AUTOMATIONCODE13543AUTOMATIONCODE | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
'''تبصره و دو رساله دیگر در منطق'''، اثر عمر بن سهلان ساوی (متوفی 540ق)، مشتمل بر کتاب تبصره و دو رساله دیگر در موضوع منطق است. محمدتقی دانشپژوه (متوفی 1375ق)، تصحیح این اثر را بهعهده داشته است. | '''تبصره و دو رساله دیگر در منطق'''، اثر [[ابن سهلان ساوی، عمر بن سهلان|عمر بن سهلان ساوی]] (متوفی 540ق)، مشتمل بر کتاب تبصره و دو رساله دیگر در موضوع منطق است. [[دانشپژوه، محمدتقی|محمدتقی دانشپژوه]] (متوفی 1375ق)، تصحیح این اثر را بهعهده داشته است. | ||
==ساختار== | ==ساختار== | ||
خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
==گزارش محتوا== | ==گزارش محتوا== | ||
در پیشگفتار ابتدا منطق چینی، هندی و یونانی معرفی شده و پس از آن دستگاه منطقی ارسطو، فارابی و ابن سینا مورد مطالعه قرار گفته است. مصحح، روش متأخران در منطق را با این عبارت ادامه میدهد: «ابن سینا در عروضیه که در بیستویک سالگى نوشته است، از روش ارسطو پیروى کرد و با اختصار همه اجزای منطق را در آن آورد و در کتاب شفا بهطور مبسوط از آن بحث نمود». سپس ابن سینا را بنیانگذار روش متأخران دانسته و دانشمندانى مانند غزالى و ساوى و دیگران را از پیروان او میداند<ref>ر.ک: پیشگفتار، ص11</ref>. | در پیشگفتار ابتدا منطق چینی، هندی و یونانی معرفی شده و پس از آن دستگاه منطقی ارسطو، فارابی و ابن سینا مورد مطالعه قرار گفته است. مصحح، روش متأخران در منطق را با این عبارت ادامه میدهد: «ابن سینا در عروضیه که در بیستویک سالگى نوشته است، از روش ارسطو پیروى کرد و با اختصار همه اجزای منطق را در آن آورد و در کتاب شفا بهطور مبسوط از آن بحث نمود». سپس ابن سینا را بنیانگذار روش متأخران دانسته و دانشمندانى مانند [[غزالی، محمد بن محمد|غزالى]] و ساوى و دیگران را از پیروان او میداند<ref>ر.ک: پیشگفتار، ص11</ref>. | ||
در ادامه مباحث پیشگفتار، تاریخ پارهای از مسائل منطقی، سرگذشت ساوی و کتابهای او و نسخههای مورد استفاده مصحح در تصحیح این اثر ذکر شده است<ref>ر.ک: همان، ص61-27</ref>. | در ادامه مباحث پیشگفتار، تاریخ پارهای از مسائل منطقی، سرگذشت ساوی و کتابهای او و نسخههای مورد استفاده مصحح در تصحیح این اثر ذکر شده است<ref>ر.ک: همان، ص61-27</ref>. | ||
الف)- «كتاب التبصرة»: کتاب تبصره همواره مورد توجه بوده و از کتابهای درسی بشمار میرفته است<ref>ر.ک: موحد، صمد، 727</ref>. ابن سهلان این کتاب را از روی کتاب بصائر خود که در چهار جا از آن یاد میکند و کتابهای ابن سینا نگاشته است<ref>ر.ک: پیشگفتار، ص46</ref>. | الف)- «كتاب التبصرة»: کتاب تبصره همواره مورد توجه بوده و از کتابهای درسی بشمار میرفته است<ref>ر.ک: موحد، صمد، 727</ref>. [[ابن سهلان ساوی، عمر بن سهلان|ابن سهلان]] این کتاب را از روی کتاب بصائر خود که در چهار جا از آن یاد میکند و کتابهای ابن سینا نگاشته است<ref>ر.ک: پیشگفتار، ص46</ref>. | ||
نویسنده در ابتدای کتاب غرض از منطق را اینگونه تبیین میکند: «غرض از منطق، شناخت این دو راه است؛ یعنى «قول شارح» و «حجّت» و جدا کردن آنچه راست است از این هر دو، از آنچه ناراست است»<ref>ر.ک: متن کتاب، ص5</ref>. سپس پس از طرح مباحث مختلف منطق با طرح موضوع برهان و مغالطه و اقسام آنها کتاب را به پایان آورده است. | نویسنده در ابتدای کتاب غرض از منطق را اینگونه تبیین میکند: «غرض از منطق، شناخت این دو راه است؛ یعنى «قول شارح» و «حجّت» و جدا کردن آنچه راست است از این هر دو، از آنچه ناراست است»<ref>ر.ک: متن کتاب، ص5</ref>. سپس پس از طرح مباحث مختلف منطق با طرح موضوع برهان و مغالطه و اقسام آنها کتاب را به پایان آورده است. | ||
خط ۵۵: | خط ۵۵: | ||
ب)- «رساله در منطق»: این رساله گویا همان است که ساوى در دیباچه رساله سنجریه، نوشتن آن را به سنجر نوید داده است؛ بدینگونه: «و اگر سعادت بخت، مر این دعاگوى را یار بود و به موقع ارتضا و پسند اوفتد، توفیق و یارى خواهد از یارىدهنده بهحق، تا عوایق و موانع را بازدارد و قوت و معونت دهد بر تصنیف کتابى که جمله انواع علوم حکمت را جامع بود؛ چنانکه هیچکس از پیشینگان بدان تحقیق و روشنى نکرده باشند و چنان سازد که با اقاویل شرع راست بود تا خدمتى کرده باشد که هیچکس از اهل علم چنان خدمتى هیچ پادشاهى را [نکرده باشند] و چون اقبال و کمال دولت پادشاه عالم یار بود، این اندیشه و عزم دعاگوى سخت آسان شود؛ إنشاءاللّه تعالى»<ref>ر.ک: پیشگفتار، ص46</ref>. | ب)- «رساله در منطق»: این رساله گویا همان است که ساوى در دیباچه رساله سنجریه، نوشتن آن را به سنجر نوید داده است؛ بدینگونه: «و اگر سعادت بخت، مر این دعاگوى را یار بود و به موقع ارتضا و پسند اوفتد، توفیق و یارى خواهد از یارىدهنده بهحق، تا عوایق و موانع را بازدارد و قوت و معونت دهد بر تصنیف کتابى که جمله انواع علوم حکمت را جامع بود؛ چنانکه هیچکس از پیشینگان بدان تحقیق و روشنى نکرده باشند و چنان سازد که با اقاویل شرع راست بود تا خدمتى کرده باشد که هیچکس از اهل علم چنان خدمتى هیچ پادشاهى را [نکرده باشند] و چون اقبال و کمال دولت پادشاه عالم یار بود، این اندیشه و عزم دعاگوى سخت آسان شود؛ إنشاءاللّه تعالى»<ref>ر.ک: پیشگفتار، ص46</ref>. | ||
ابن سهلان در دیباچه این رساله چنین آورده است: «این مختصری است در بیان علوم حقیقى، املا کرده آمد به لغت پارسى و آنچه مهم است از دانستن حقایق موجودات در وى ایراد کرده شد و مجموع آن به سه قسم نهاده آمد: | [[ابن سهلان ساوی، عمر بن سهلان|ابن سهلان]] در دیباچه این رساله چنین آورده است: «این مختصری است در بیان علوم حقیقى، املا کرده آمد به لغت پارسى و آنچه مهم است از دانستن حقایق موجودات در وى ایراد کرده شد و مجموع آن به سه قسم نهاده آمد: | ||
# در بیان قانونى که حافظ باشد طالب علوم را از خطا و آن را علم منطق گویند. | # در بیان قانونى که حافظ باشد طالب علوم را از خطا و آن را علم منطق گویند. | ||
# در بیان اجسام و حرکات و سکنات ایشان و آنچه بدان تعلق دارد و آن را علم طبیعى گویند. | # در بیان اجسام و حرکات و سکنات ایشان و آنچه بدان تعلق دارد و آن را علم طبیعى گویند. | ||
خط ۶۶: | خط ۶۶: | ||
و تصور و تصدیق به دو قسم باشد: نظرى و غیر نظرى. غیر نظرى آن باشد که محتاج کسب نباشد، بلکه عقل آن را بهخود دریابد؛ چنانکه معنى هستى و یگانگى و چنانکه حکم کنیم که: «یکى، نیمه دو است» و «دو، ضعف یکى» و «یک جسم، در یک حال، در دو مکان نباشد» و نظرى آن باشد که محتاج کسب باشد و عقل [نه] بهخود آن را دریابد؛ چنانکه: «معنى جن و ملک» و «حکم کردن که عالم را صانع باید» و «جان آدمى، باقى خواهد بود» و امثال آن<ref>ر.ک: همان</ref>. | و تصور و تصدیق به دو قسم باشد: نظرى و غیر نظرى. غیر نظرى آن باشد که محتاج کسب نباشد، بلکه عقل آن را بهخود دریابد؛ چنانکه معنى هستى و یگانگى و چنانکه حکم کنیم که: «یکى، نیمه دو است» و «دو، ضعف یکى» و «یک جسم، در یک حال، در دو مکان نباشد» و نظرى آن باشد که محتاج کسب باشد و عقل [نه] بهخود آن را دریابد؛ چنانکه: «معنى جن و ملک» و «حکم کردن که عالم را صانع باید» و «جان آدمى، باقى خواهد بود» و امثال آن<ref>ر.ک: همان</ref>. | ||
ج)- «رسالة في تحقيق نقيض الوجود»: این رساله از مسائل غامض منطق است که قدما (ارسطو و فارابی و ابن زرعه) دیدگاههای متفاوتی در رابطه با آن مطرح کردهاند؛ بهگونهای که برخی نقیض وجود را از جنس خودش دانستهاند<ref>ر.ک: همان، ص159</ref>. | ج)- «رسالة في تحقيق نقيض الوجود»: این رساله از مسائل غامض منطق است که قدما ([[ارسطو]] و [[فارابی، محمد بن محمد|فارابی]] و ابن زرعه) دیدگاههای متفاوتی در رابطه با آن مطرح کردهاند؛ بهگونهای که برخی نقیض وجود را از جنس خودش دانستهاند<ref>ر.ک: همان، ص159</ref>. | ||
به گفته محقق اثر، نویسنده در این رساله سخن خویش را که در | به گفته محقق اثر، نویسنده در این رساله سخن خویش را که در «[[البصائر النصيرية في علم المنطق|البصائر النصيرية]]» آورده، توجیه میکند و از گفتار [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن سینا]] در اشارات خرده میگیرد<ref>ر.ک: پیشگفتار، ص46</ref>. | ||
نویسنده در ابتدای این رساله به طرح مسئله پرداخته و پس از تبیین دو مقدمه، به تحقیق و بررسی موضوع بحث، اقدام کرده است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص164-159</ref>. | نویسنده در ابتدای این رساله به طرح مسئله پرداخته و پس از تبیین دو مقدمه، به تحقیق و بررسی موضوع بحث، اقدام کرده است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص164-159</ref>. | ||
خط ۸۰: | خط ۸۰: | ||
==پانویس == | ==پانویس == | ||
<references/> | <references /> | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
خط ۸۸: | خط ۸۸: | ||
== وابستهها == | == وابستهها == | ||
[[البصائر النصيرية في علم المنطق]] | |||
==پیوندها== | ==پیوندها== | ||
ویرایش