۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
المواعظ و الإعتبار في ذكر الخطط و الآثار: تفاوت میان نسخه‌ها
المواعظ و الإعتبار في ذكر الخطط و الآثار (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱۰ ژانویهٔ ۲۰۱۸، ساعت ۰۰:۵۱
، ۱۰ ژانویهٔ ۲۰۱۸جایگزینی متن - 'شهابالدينا' به 'شهابالدينا'
جز (جایگزینی متن - 'شهاب الدين ' به 'شهاب‌الدين') |
جز (جایگزینی متن - 'شهابالدينا' به 'شهابالدينا') |
||
| خط ۱۰۷: | خط ۱۰۷: | ||
او در اين كتاب پس از تقسيم علم به عقلى و نقلى مى‌نويسد: انسان پس از آگاهى از اين دو دانش مى‌تواند به تدبّر و تأمل در تاريخ بپردازد. برخى پژوهشگران در تمجيد از روشمندى علمى مقريزى در كتاب خطط نوشته‌اند: «همان گونه كه عظمت ابن‌خلدون و روش علمى او در مقدمه كتابش تجلّى يافته است، مقريزى نيز در كتاب خطط خويش مقدمه ارزشمندى دارد». | او در اين كتاب پس از تقسيم علم به عقلى و نقلى مى‌نويسد: انسان پس از آگاهى از اين دو دانش مى‌تواند به تدبّر و تأمل در تاريخ بپردازد. برخى پژوهشگران در تمجيد از روشمندى علمى مقريزى در كتاب خطط نوشته‌اند: «همان گونه كه عظمت ابن‌خلدون و روش علمى او در مقدمه كتابش تجلّى يافته است، مقريزى نيز در كتاب خطط خويش مقدمه ارزشمندى دارد». | ||
سخاوى، ضمن تحسين از مقريزى، وى را خالى از انتقاد ندانسته و او را به عدم اتقان در نقل روايات متهم مى‌كند. او انتقاد از مقريزى را تا بدان جا رسانيده كه حتى انتساب خطط را به وى انكار كرده و آن را متعلق به شخص ديگرى به نام | سخاوى، ضمن تحسين از مقريزى، وى را خالى از انتقاد ندانسته و او را به عدم اتقان در نقل روايات متهم مى‌كند. او انتقاد از مقريزى را تا بدان جا رسانيده كه حتى انتساب خطط را به وى انكار كرده و آن را متعلق به شخص ديگرى به نام شهابالديناحمد بن عبدالله بن حسن الاوحدى 811ه.ق مى‌داند. وى معتقد است كه مقريزى با دستيابى به يادداشت‌هاى اوحدى با عنوان خطط مصر و القاهره و زياد كردن مطالب غير لازم، بدون آن كه ذكرى از مؤلف اوليه آن به ميان آورد، اثر را به نام خود به ثبت رسانيده است. انتقاد سخاوى نسبت به تمامى شخصت‌هاى معاصر خود، موجب گرديده تا اظهارات وى در خصوص شخصيت و آثار علمى مقريزى مورد توجه قرار نگيرد. | ||
اين در حالى است كه مقريزى در مقدمه خطط تصريح كرده است كه در نگارش اين كتاب به بسيارى از مورخان مصر تكيه داشته است. او به سه روشى كه در نگارش منقولات اين كتاب از آنها بهره جسته اشاره نموده است، كه در بحث روش تاريخ‌نگارى او به آنها اشاره نموديم. مقريزى نام برخى از نويسندگانى را كه از آثار آنها سود جسته، نام برده است. | اين در حالى است كه مقريزى در مقدمه خطط تصريح كرده است كه در نگارش اين كتاب به بسيارى از مورخان مصر تكيه داشته است. او به سه روشى كه در نگارش منقولات اين كتاب از آنها بهره جسته اشاره نموده است، كه در بحث روش تاريخ‌نگارى او به آنها اشاره نموديم. مقريزى نام برخى از نويسندگانى را كه از آثار آنها سود جسته، نام برده است. | ||