۶۱٬۱۸۹
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'نام ها' به 'نامها') |
جز (جایگزینی متن - 'محمد رضا' به 'محمدرضا') |
||
خط ۵۶: | خط ۵۶: | ||
#«رسالة حول التفسير المنسوب الى الامام العسكرى(ع)»، تأليف علامه [[بلاغی، محمدجواد|شيخ محمد جواد بلاغى]] (م 1352ق) است. نويسنده در اين رساله انتساب اين تفسير به امام حسن عسكرى(ع) را مورد نقد قرار داده است. | #«رسالة حول التفسير المنسوب الى الامام العسكرى(ع)»، تأليف علامه [[بلاغی، محمدجواد|شيخ محمد جواد بلاغى]] (م 1352ق) است. نويسنده در اين رساله انتساب اين تفسير به امام حسن عسكرى(ع) را مورد نقد قرار داده است. | ||
#«رسالة اخرى حول التفسير المنسوب الى الامام العسكرى(ع)»، در اين مقاله آرا و نظرات 30 تن از محدثين، فقها و مفسرينى كه در اعتبار انتساب اين تفسير به آن امام همام اختلاف كردهاند، ذكر شده است. | #«رسالة اخرى حول التفسير المنسوب الى الامام العسكرى(ع)»، در اين مقاله آرا و نظرات 30 تن از محدثين، فقها و مفسرينى كه در اعتبار انتساب اين تفسير به آن امام همام اختلاف كردهاند، ذكر شده است. | ||
#رساله «روضة الغناء في تحقيق معنى الغناء»، تأليف شيخ | #رساله «روضة الغناء في تحقيق معنى الغناء»، تأليف شيخ محمدرضا نجفى اصفهانى است كه در پايان درس خارج فقه خود به مبحث«غنا» رسيده و با توجه به اختلاف آراى فقها در اين موضوع، تصميم به تبيين اين موضوع گرفته است. | ||
#«مختصر الشمائل المحمدية»، تأليف شيخ عباس القمى (م 1359ق). كتاب «الشمائل المحمدية»، نوشته حافظ بن سورة ترمذى صاحب الصحيح المشهور (209-279ق) و كتاب «المواهب اللدنيّة في شرح الشمائل المحمّدية» تأليف شيخ ابراهيم بيجورى (1198- 1263ق) است. [[قمی، عباس|شيخ عباس قمى]]، خلاصه كتاب اول را به همراه نقل توضيحات احاديث از كتاب دوم در اين رساله آورده است. | #«مختصر الشمائل المحمدية»، تأليف شيخ عباس القمى (م 1359ق). كتاب «الشمائل المحمدية»، نوشته حافظ بن سورة ترمذى صاحب الصحيح المشهور (209-279ق) و كتاب «المواهب اللدنيّة في شرح الشمائل المحمّدية» تأليف شيخ ابراهيم بيجورى (1198- 1263ق) است. [[قمی، عباس|شيخ عباس قمى]]، خلاصه كتاب اول را به همراه نقل توضيحات احاديث از كتاب دوم در اين رساله آورده است. | ||
#«رسالة في المعاد الجسمانى»، تأليف شيخ محمّد حسين غروى اصفهانى كه در آن به اثبات فلسفى معاد جسمانى پرداخته است. | #«رسالة في المعاد الجسمانى»، تأليف شيخ محمّد حسين غروى اصفهانى كه در آن به اثبات فلسفى معاد جسمانى پرداخته است. |
ویرایش