صفحة عن علماء آل سعود الوهابيين و آراء علماء السنة في الوهابية: تفاوت میان نسخه‌ها

#دوري مردم نجد از تمدن و معارف و حقايق اسلامي.  

جنگ‌هايي كه وهابيان در نجد و خارج از نجد (همچون حجاز و يمن و شام و عراق) مي‌كردند، جاذبه‌اي دل فريب داشت، ثروت هر شهري كه با قهر و غلبه بر آن دست مي‌يافتند، بر مهاجمين حلال بود، اگر مي‌توانستند آن را جزو متصرفات و املاك خود قرار مي‌دادند و در غير اين صورت به غنايمي كه به دست‌آورده بودند، اكتفا مي‌كردند. ممكن است تصور شود كه وهابيان تنها بلاد شيعه‌نشين را مورد تاخت و تاز خود قرار مي‌دادند. ولي اين تصور به هيچ‌وجه درست نيست و بايد گفت كليه‌ي مناطق مسلمان نشين حجاز و عراق و شام، آماج حملات آنها قرار داشت. وهابيان پس از قتل عام طائف، نامه‌اي به علماي مكه نوشته و آنان را به آيين خويش دعوت كردند. مردم مكه سخت در وحشت و اضطراب افتادند، چندان كه گويي قيامت برپا شده است. علما اطراف منبر (در مسجدالحرام) جمع شدند. ابوحامد خطيب به منبر رفت و نامه‌ي وهابيان و جواب علما در رد عقايد آنان را قرائت كرد. آنگاه خطاب به علما و قضات و ارباب فتوا گفت: گفتار نجديان را شنيديد و عقايدشان را دانستيد. درباره‌ي آنان چه مي‌گوييد؟ همه‌ي علما و مفتيان مذاهب اربعه‌ي اهل سنت، از مكه‌ي مشرفه و ساير بلاد اسلامي كه براي اداي مناسك حج آمده بودند، به كفر وهابيان حكم كردند و بر امير مكه واجب دانستند به مقابله‌ي با آنان بشتابد.....  

بدين‌گونه مي‌بينيم كه آيين وهابيت از ديرباز از سوي كليه‌ي فرق اسلامي (چه شيعه و چه اهل سنت) محكوم به بطلان بوده است.

اما پوشش اسلامي فرقه وهابيت در تفكر "سلفي" است كه معتقد به بازنگري در دين و پيراستن آن از بدعت‌ها و حاكم كردن توحيد واقعى است. بعضى از مواردى كه اين فرقه آنها را بدعت هايى كه در دين وارد شده مى داند عبارت از طلب شفاعت از پيامبر و صالحان و توسل به ايشان، تبرك به مقدسات، زيارت قبر پيامبر صلى الله عليه و آله و ساير اولياء دين، گريه بر اموات و اقامه مجلس عزا، بزرگداشت مواعيد و اقامه جشن، سوگند به غير خدا، تعمير قبور اولياى خدا و استمداد از ارواح اولياى خداست. اما بايد توجه داشت كه اساس حل نزاع در اين مسائل اختلافى ميان جماعت اندك وهابى با قاطبه مسلمانان، تحليل مفهوم عبادت و حد و مرز و معناى شرك است.