۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
پرتویی از تاریخ تشیع: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'در باره' به 'درباره'
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
جز (جایگزینی متن - 'در باره' به 'درباره') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| خط ۵۳: | خط ۵۳: | ||
نويسنده در سخن آغازين كتاب به چهار ديدگاه | نويسنده در سخن آغازين كتاب به چهار ديدگاه درباره تاريخ تشيع اشاره مى‌كند. شكل‌گيرى تشيع پس از واقعه كربلا، از زمان [[امام على(ع)|اميرالمؤمنين على(ع)]]، زمان رويداد سقيفه و زمان پيامبر(ص) چهار نظرى است كه پيرامون اين پديده وجود دارد. در رواياتى از پيامبر(ص) به پيروان على(ع) شيعه گفته شده و در همين حال رويدادهاى تاريخى بازتاب و پيامدهايى داشته‌اند كه همان شكل‌گيرى گروهى است به حمايت از على(ع)؛ ازاين‌رو، گروه چهارم با توجه به همسان شدن اين احاديث با پيامد آن رويدادهاى تاريخى، چنين استنباط كرده‌اند كه آغاز شكل‌گيرى شيعه به‌عنوان پيروان على(ع) زمان پيامبر بوده است<ref>[http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/8118/1/10 سخن آغازين، ص 10] - [http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/8118/1/13 13]</ref> | ||
وى همچنين توضيح مى‌دهد كه در اين كتاب از زنجيره‌اى به‌هم‌پيوسته از مفاخر اسلام و مسلمانان در عرصه‌هاى گوناگون تمدن‌سازى و فرهنگ‌سازى پيشرفته آگاه مى‌شويم؛ مفاخرى كه دولت‌هاى بزرگ و كوچك شيعه و نخبگان آن به جهت نشر اسلام و اشاعه فرهنگ و بينش و آگاهى اسلامى در ميان ملت‌ها آفريده‌اند. بنابراين، كتاب حاوى آمار تاريخ ثابت و شايانى از اينجا و آنجاست كه شايسته بازنگرى آنها در آفرينش كتاب‌ها و نشريات تاريخ و پرآوازه‌اند، نه اينكه تنها در رهيافت‌ها، گرايش‌ها و رويكردهاى نقد تاريخى معاصر خواه اسلام‌گرايانه و خواه شرق‌شناسانه مورد توجه قرار گيرند. نگارنده و محقق براى تبيين و برشمردن فشرده اين آمار و ارقام، نگاهى گذرا دارد به رويدادهاى تاريخى قطعى در حيات مسلمانان كه برترى روش و سبكى كه محقق در نقد و ارزش‌گذارى‌اش، فراراه خود قرار داده را به‌خوبى آشكار مى‌كند<ref>[http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/8118/1/19 همان، ص 19] - [http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/8118/1/20 20]</ref> | وى همچنين توضيح مى‌دهد كه در اين كتاب از زنجيره‌اى به‌هم‌پيوسته از مفاخر اسلام و مسلمانان در عرصه‌هاى گوناگون تمدن‌سازى و فرهنگ‌سازى پيشرفته آگاه مى‌شويم؛ مفاخرى كه دولت‌هاى بزرگ و كوچك شيعه و نخبگان آن به جهت نشر اسلام و اشاعه فرهنگ و بينش و آگاهى اسلامى در ميان ملت‌ها آفريده‌اند. بنابراين، كتاب حاوى آمار تاريخ ثابت و شايانى از اينجا و آنجاست كه شايسته بازنگرى آنها در آفرينش كتاب‌ها و نشريات تاريخ و پرآوازه‌اند، نه اينكه تنها در رهيافت‌ها، گرايش‌ها و رويكردهاى نقد تاريخى معاصر خواه اسلام‌گرايانه و خواه شرق‌شناسانه مورد توجه قرار گيرند. نگارنده و محقق براى تبيين و برشمردن فشرده اين آمار و ارقام، نگاهى گذرا دارد به رويدادهاى تاريخى قطعى در حيات مسلمانان كه برترى روش و سبكى كه محقق در نقد و ارزش‌گذارى‌اش، فراراه خود قرار داده را به‌خوبى آشكار مى‌كند<ref>[http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/8118/1/19 همان، ص 19] - [http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/8118/1/20 20]</ref> | ||
| خط ۶۲: | خط ۶۲: | ||
#نگارنده، مبانى مورخان اسلامى در نگارش تاريخ را صحيح نمى‌داند؛ چراكه تاريخ‌نگاران پاى‌بند قيود و شرايطى بودند كه آزادى قلم و سبك نگارششان را محدود مى‌كرد؛ ازاين‌رو بسيارى از تاريخ جنبش‌هاى مردمى كه حاكى از نارضايتى و كينه مردم نسبت به حاكمانشان بود، نابود شد و ما از جزئيات جنبش‌هاى توده‌اى كه رهبرى آنها را مسلمانان مخلص به عهده داشتند، بى‌خبر مانده‌ايم. سپس به كتمان بخش‌هايى از تاريخ اسلام توسط [[طبری آملی، محمد بن جریر|طبرى]] و ديگر تاريخ‌نگاران اشاره مى‌كند<ref>[http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/8118/1/27 همان، ص 27] - [http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/8118/1/29 29]</ref> | #نگارنده، مبانى مورخان اسلامى در نگارش تاريخ را صحيح نمى‌داند؛ چراكه تاريخ‌نگاران پاى‌بند قيود و شرايطى بودند كه آزادى قلم و سبك نگارششان را محدود مى‌كرد؛ ازاين‌رو بسيارى از تاريخ جنبش‌هاى مردمى كه حاكى از نارضايتى و كينه مردم نسبت به حاكمانشان بود، نابود شد و ما از جزئيات جنبش‌هاى توده‌اى كه رهبرى آنها را مسلمانان مخلص به عهده داشتند، بى‌خبر مانده‌ايم. سپس به كتمان بخش‌هايى از تاريخ اسلام توسط [[طبری آملی، محمد بن جریر|طبرى]] و ديگر تاريخ‌نگاران اشاره مى‌كند<ref>[http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/8118/1/27 همان، ص 27] - [http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/8118/1/29 29]</ref> | ||
#در اين بخش از كتاب، مراحل تاريخ تشيع تدوين شده است. اعراب پس از رحلت پيامبر(ص) دچار واپس‌گرايى و ارتجاع گرديده و توانستند على(ع) و شيعيانش را از حكومت دور كنند. با مصادره جسورانه و ستمگرانه اموال فاطمه(س)، صفحه جديدى در تاريخ تشيع باز شد و زهرا(س) با خطبه‌هاى خويش شعارها و راه‌هاى مبارزات تاريخ تشيع را معين و آشكار نمود. در انتهاى اين بخش، دوران حكومت اموى و دوره [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] مورد بررسى قرار گرفته است<ref>[http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/8118/1/33 همان، ص 33] - [http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/8118/1/68 68]</ref> | #در اين بخش از كتاب، مراحل تاريخ تشيع تدوين شده است. اعراب پس از رحلت پيامبر(ص) دچار واپس‌گرايى و ارتجاع گرديده و توانستند على(ع) و شيعيانش را از حكومت دور كنند. با مصادره جسورانه و ستمگرانه اموال فاطمه(س)، صفحه جديدى در تاريخ تشيع باز شد و زهرا(س) با خطبه‌هاى خويش شعارها و راه‌هاى مبارزات تاريخ تشيع را معين و آشكار نمود. در انتهاى اين بخش، دوران حكومت اموى و دوره [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] مورد بررسى قرار گرفته است<ref>[http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/8118/1/33 همان، ص 33] - [http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/8118/1/68 68]</ref> | ||
#شيعه در برهه‌هاى مشخصى از تاريخ اسلام، حكومت و رهبرى را به دست گرفته و در نواحى غربى و شرقى جهان اسلام دولت‌هايى از آنان برپا شده است كه دنياى اسلام در آن ايام با گونه و شيوه جديدى از حكومت و رهبرى روبه‌رو شده است. ادريسيان، فاطميان، حمدانيان، عماريان، آل‌بويه دوره‌هايى از تاريخ تشيع را به خود اختصاص داده‌اند كه در اين بخش، مورد بررسى قرار گرفته است. دولت‌هاى شيعى ديگرى نيز وجود داشته كه اگرچه از نظر قدرت و وسعت قلمرو به سطح دولت‌هاى فوق نمى‌رسيدند، اما روششان در زمينه گسترش دانش و ادب و تشويق دانشمندان متفكران، همان روش دولت‌هاى فوق‌الذكر بود، مانند دولت مزيديه در عراق و دولت مِرداسيه در سوريه. در انتهاى اين بخش، مطلبى | #شيعه در برهه‌هاى مشخصى از تاريخ اسلام، حكومت و رهبرى را به دست گرفته و در نواحى غربى و شرقى جهان اسلام دولت‌هايى از آنان برپا شده است كه دنياى اسلام در آن ايام با گونه و شيوه جديدى از حكومت و رهبرى روبه‌رو شده است. ادريسيان، فاطميان، حمدانيان، عماريان، آل‌بويه دوره‌هايى از تاريخ تشيع را به خود اختصاص داده‌اند كه در اين بخش، مورد بررسى قرار گرفته است. دولت‌هاى شيعى ديگرى نيز وجود داشته كه اگرچه از نظر قدرت و وسعت قلمرو به سطح دولت‌هاى فوق نمى‌رسيدند، اما روششان در زمينه گسترش دانش و ادب و تشويق دانشمندان متفكران، همان روش دولت‌هاى فوق‌الذكر بود، مانند دولت مزيديه در عراق و دولت مِرداسيه در سوريه. در انتهاى اين بخش، مطلبى درباره [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|خواجه نصيرالدين طوسى]] و سيد جمال‌الدين اسدآبادى آمده است<ref>[http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/8118/1/69 همان، ص 69] - [http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/8118/1/92 92]</ref> | ||
#ادريسيان، اسلام را در شمال آفريقا گسترش دادند و قبايل آفريقايى بزرگى به دست آنان مسلمان شدند و اين قبايل بعدها بزرگ‌ترين حاميان اسلام شدند. ديلم، اندونزى، چين، كامبوج و آفريقاى شرقى، از جمله مناطقى است كه اوضاع تشيع در آنها بررسى شده است<ref>[http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/8118/1/93 همان، ص 93] - [http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/8118/1/102 102]</ref> | #ادريسيان، اسلام را در شمال آفريقا گسترش دادند و قبايل آفريقايى بزرگى به دست آنان مسلمان شدند و اين قبايل بعدها بزرگ‌ترين حاميان اسلام شدند. ديلم، اندونزى، چين، كامبوج و آفريقاى شرقى، از جمله مناطقى است كه اوضاع تشيع در آنها بررسى شده است<ref>[http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/8118/1/93 همان، ص 93] - [http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/8118/1/102 102]</ref> | ||
#در اين بخش با عنوان تشيع و زبان‌هاى اسلامى، اوضاع شعر و نثر تشيع بيان شده است. تشيع با شعر و نثر و ادبش، به زبان عربى غنا بخشيد و سلاطينش به حمايت از ادب، علما و شعراى عرب اهتمام ورزيدند. شعراى نام‌آور زبان عربى از فرزدق گرفته تا ابوتمام، بخترى، متنبى، ابوفراس، [[شریف‌الرضی، محمد بن حسین|سيد رضى]] و ابن هانى اندلسى شيعه بودند<ref>[http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/8118/1/103 همان، ص 103] - [http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/8118/1/107 107]</ref> | #در اين بخش با عنوان تشيع و زبان‌هاى اسلامى، اوضاع شعر و نثر تشيع بيان شده است. تشيع با شعر و نثر و ادبش، به زبان عربى غنا بخشيد و سلاطينش به حمايت از ادب، علما و شعراى عرب اهتمام ورزيدند. شعراى نام‌آور زبان عربى از فرزدق گرفته تا ابوتمام، بخترى، متنبى، ابوفراس، [[شریف‌الرضی، محمد بن حسین|سيد رضى]] و ابن هانى اندلسى شيعه بودند<ref>[http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/8118/1/103 همان، ص 103] - [http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/8118/1/107 107]</ref> | ||