مدرس یزدی، علی‌اکبر: تفاوت میان نسخه‌ها

حکیم یزدى در اواخر عمر، به ‎سبب بیمارى، نتوانست آثار خود را جمع‎آورى و چاپ کند؛ لذا برخى از آنها پس از مرگ او از میان رفت. قسمتى از آنچه باقى مانده با عنوان رسایل حکمیه، که همه به فارسى است، به اهتمام فرزند او، محمود حکمى یزدى، در 1365ش، در تهران چاپ شده است. قسمتى دیگر نیز، که برخى از آنها به فارسى و برخى به عربى است، با عنوان مجموعه رسائل کلامى و فلسفى و ملل و نحل، با مقدمه [[ابراهیمی دینانی، غلامحسین|غلامحسین ابراهیمى دینانى]] در 1374ش، در تهران به چاپ رسیده است. رسایل حکمیه مشتمل است بر رساله بديعة إلهية في بيان مفهوم الماهية و الوجود که آن را براى بدیع‎الملک نوشته، شرح فارسى رساله مسئله وجود [[جامی، عبدالرحمن|ملاعبدالرحمن جامى]]، رساله معرفة النفس و معرفة الرب و رساله‎اى در هندسه با خط حکیم یزدى. از جمله آثارى که در مجموعه رسائل کلامى و فلسفى مندرج است، رساله حکمت متعالیه، رساله ملل و نحل، تعليقات على شرح فصوص الحكم قیصرى و تعليقات على الحكمة المتعالية في الأسفار العقلية الأربعة است. حواشى بر شرح نهج‎ البلاغه [[ابن ابی‌الحدید، عبدالحمید بن هبةالله|ابن‎ ابی‎الحدید]]، شرح [[الشواهد الربوبية في المناهج السلوكية|الشواهد الربوبية]] [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|ملاصدرا]] و تعلیقه بر شرح منظومه سبزوارى، از جمله آثار چاپ‎نشده وى است. حکیم، شعر نیز می‎سرود و «تجلى» تخلص می‎کرد و نیز در نگارش انواع خط مهارت داشت<ref>ر.ک: سید عرب، حسن، ص782-780</ref>.