پرتوی از سیمای مهدویت در قرآن و حدیث: تفاوت میان نسخه‌ها

حضرت ابراهيم(ع) از خدا درخواست مى‌كند، ''' جعلها كلمه باقيّه فى عقبه ''' (زخرف28/، كه از نظر مفسّران شيعه و سنّى كلمه باقيّه، در موضوع مهدويّت است. مؤلف در فصل اوّل، با اين آيه و آيات ديگر با نقل اقوال از نظر مفسّران شيعه و سنّى؛ از جمله علامّه طباطبايى درباره مسأله مهدويت و اعتقاد به ظهورمنجى را مطرح مى‌كند كه اين مساله با آيات قرآن مغايرت ندارد، بلكه مطابقت هم دارد. در فصل دوّم فهرستى از اين آيات بيان مى‌كند كه در كتب مختلف شيعه و سنّى در مورد حضرت مهدى تفسير و تاويل شده است. و نگارنده مدّعى مى‌شود كه تفكر مهدويّت ريشه قرآنى دارد و به غير از مسلمانان، بسيارى از زرتشتيان، هندوها، برهمانيان، يهوديان، مسيحيان و بودائيان به اين مسئله اعتقاد راسخ دارند. آن گاه در فصل سوم و چهارم، رواياتى از پيامبر اكرم(ص) و ائمه معصومين(ع) در خصوص حتمى بودن تولد، غيبت و ظهور امام زمان(عج) مطرح مى‌كند. فصل پنجم، احاديث، درباره وجود امام مقدس امام زمان(عج) كه پيش از شش هزار حديث مى‌باشد، توسط آیت‌الله صافى و به امر [[بروجردی، حسین|آیت‌الله بروجردى]] در كتاب [[منتخب الأثر في الإمام الثاني عشر(ع)|منتخب الاثر]] جمع‌آورى و آن‌ها را دسته بندى نموده و احاديث مربوط را در موضوعات مختلف (100 مورد) بررسى و كيفيت تعداد آن‌ها را مشخص مى‌نمايد.

در فصل هشتم، مؤلف ليستى از دانشمندان اهل سنّت (249 نفر) كه احاديث مربوط به امام زمان(ع) را در كتب خود نقل نموده‌اند، بيان مى‌كند اين اطلاعات شامل نام صاحب اثر، سال تولد و فوت، نام اثر و آدرس دقيق احاديث و مكان چاپ اثر مى‌باشد. فصل نهم، نام عدّه‌اى از افراد كه تمامى سعى و تلاش خود را در نفى و تحريف مساله مهدويّت مبذول داشته‌اند، ذكر مى‌شود. كه مى‌توان از گلدزيهر يهودى الاصل آلمانى، مارگلى يوت، دى، بى مك دانالد، دار مستتر، محبّالدين خطيب، محمد عبدالله عنان، [[علاءالدوله سمنانی، احمد بن محمد|علاء الدوله سمنانى]]، احمد امين و [[ابن خلدون، عبدالرحمن بن محمد|ابن خلدون]]، ابن تيميّه، [[کسروی، احمد|احمد كسروى]]، شيخ محمد مردوخ و ناصرالدين صاحب الزمانى نام برد. فصل دهم، چهارده حديث درخصوص مساله غيبت صغرى و كبرى امام زمان(ع) از ديدگاه پيامبر(ص) و ائمه عليهم‌السلام بيان مى‌شود كه براى امت اسلامى حجّتى قاطع بوده و كسى را قدرت بر انكار اين دو غيبت بر امام زمان(ع) نيست. فصل يازدهم به بحث امكان تشرف در زمان غيبت كبرا خدمت امام زمان(ع) و بررسى توقيعى كه از ناحيه آن حضرت براى آخرين نائب خاص صادر شده است، مى‌پردازد. مؤلف در فصل دوازدهم به معرّفى چهار نائب خاص امام زمان(ع) در دوران غيبت صغرى(255- 329ق) مى‌پردازد. و در پايان ليستى از اشخاصى كه به عنوان وكيل امام(ع) بوده‌اند و آن‌ها واسطه بين مردم و وكيل مخصوص امام بوده‌اند، ذكر مى‌شود. فصل سيزدهم و چهاردهم، مؤلف فلسفه غيبت و انتظار را شرح مى‌دهد. محققّان و صاحب‌نظران علّت‌هايى؛ از جمله امتحان و آزمايش مردم، عدم آمادگى جهان جهت درك حضرت، تاديب مردم و اثبات ناتوانى بشردر اجراى عدالت براى فلسفه غيبت ذكر نموده‌اند. در فصل انتظار مباحث فضيلت انتظار، مفهوم انتظار و وظيفه منتظر مطرح مى‌شود. فصل پانزدهم، مؤلف بحث علائم و نشانه‌هاى ظهور امام زمان(ع) را مطرح و طى روايتى طولانى از [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] اين نشانه‌ها را متذكر مى‌شوند.

عده‌اى از دانشمندان اهل سنّت اذعان دارند كه حضرت مهدى(ع) فرزند بلافصل [[امام حسن عسکری(ع)]] مى‌باشند و در نيمه شعبان 255ق تولد يافته است و مؤلف در فصل بيست و دوم، نمونه‌هايى از گفتارهاى اين دانشمندان را كه در منابع آن‌ها بيان شده است، براى خواننده اين اثر بازگو مى‌نمايد. از جمله [[ابن صباغ، علی بن محمد|ابن صباغ مالكى]]، ابن خلكان، ابن جوزى، شبراوى و [[ابن طولون، محمد بن علی|ابن طولون]]، فصل بيست و سوم درصدد پاسخ به اين سوال است كه چگونه انسانى مى‌تواند ساليانى دراز و طولانى زنده بماند و اين يكى از مسائل قابل توجّه در زندگى امام زمان(ع) مى‌باشد.