۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'مىخ' به 'میخ') |
جز (جایگزینی متن - 'مىآ' به 'میآ') |
||
خط ۵۵: | خط ۵۵: | ||
«از آیه شریفه «حفظ» استفاده مىشود که قرآن عقلاً قابل تحریف است، لکن خداوند تبارک و تعالى آن را از این خطر حفظ مىفرماید و چنانچه عقلاً تحریف در آن راه نمىداشت، نیازى به حفظ الهى نمىبود؛ ولیکن خداوند متعال این امکان عقلى محض را با وعده قطعى خود که از آن نگهبانى خواهد فرمود، امکان وقوعى و عملى آن را مردود ساخته است»<ref>ر.ک: همان، ص31</ref>. | «از آیه شریفه «حفظ» استفاده مىشود که قرآن عقلاً قابل تحریف است، لکن خداوند تبارک و تعالى آن را از این خطر حفظ مىفرماید و چنانچه عقلاً تحریف در آن راه نمىداشت، نیازى به حفظ الهى نمىبود؛ ولیکن خداوند متعال این امکان عقلى محض را با وعده قطعى خود که از آن نگهبانى خواهد فرمود، امکان وقوعى و عملى آن را مردود ساخته است»<ref>ر.ک: همان، ص31</ref>. | ||
عدم تحریف قرآن کریم از برخی از آیات این کتاب شریف استفاده شده است. اینکه کدام آیه صراحت بیشتری در این موضوع دارد، در نکته دوازدهم تبیین شده است. جمعى از محقّقین ادّعا نمودهاند که در میان آیات شریفه، صریحترین آیه در اثبات عدم تحریف کتاب، این آیه کریمه است: «لاَ يأْتِيهِ الْبَاطِلُ مِنْ بَينِ يدَيهِ وَ لاَ مِنْ خَلْفِهِ تَنْزِيلٌ مِنْ حَكِيمٍ حَمِيدٍ» (فصلت: 42)؛ «از پیش روى آن و از پشت سرش باطل به سویش | عدم تحریف قرآن کریم از برخی از آیات این کتاب شریف استفاده شده است. اینکه کدام آیه صراحت بیشتری در این موضوع دارد، در نکته دوازدهم تبیین شده است. جمعى از محقّقین ادّعا نمودهاند که در میان آیات شریفه، صریحترین آیه در اثبات عدم تحریف کتاب، این آیه کریمه است: «لاَ يأْتِيهِ الْبَاطِلُ مِنْ بَينِ يدَيهِ وَ لاَ مِنْ خَلْفِهِ تَنْزِيلٌ مِنْ حَكِيمٍ حَمِيدٍ» (فصلت: 42)؛ «از پیش روى آن و از پشت سرش باطل به سویش نمیآید؛ وحى [نامه] اى است از حکیمى ستوده [صفات]». | ||
حتى برخى ادّعا نمودهاند که مفسّرین اجماع دارند بر اینکه این آیه صریحترین آیات در عدم تحریف قرآن است. نویسنده در این رابطه کلام [[نوری، حسین بن محمدتقی|حاجی نوری]]، [[طوسی، محمد بن حسن|شیخ طوسی]] و [[علمالهدی، علی بن حسین|سید مرتضی]] را مطرح کرده است<ref>ر.ک: همان، ص45-43</ref>. | حتى برخى ادّعا نمودهاند که مفسّرین اجماع دارند بر اینکه این آیه صریحترین آیات در عدم تحریف قرآن است. نویسنده در این رابطه کلام [[نوری، حسین بن محمدتقی|حاجی نوری]]، [[طوسی، محمد بن حسن|شیخ طوسی]] و [[علمالهدی، علی بن حسین|سید مرتضی]] را مطرح کرده است<ref>ر.ک: همان، ص45-43</ref>. | ||
ویرایش