پرش به محتوا

مآثر الإنافة في معالم الخلافة: تفاوت میان نسخه‌ها

لینک درون متنی
(لینک درون متنی)
(لینک درون متنی)
خط ۸۲: خط ۸۲:
صرف نظر از دستگاه سلطنتی و داعیه خلافت امویان اندلس که زمانی تا شمال آفریقا نیز گسترش یافت، ادریسیان شیعی‎مذهب (375-172ق)، بنی‎اغلب (269-184ق)، مرابطون (541-448ق)، موحدون (667-524ق)، بنی‎حفص (941-652ق) و فاطمیان (567-297ق) در تمام یا قسمتی از تاریخ خود، مدعی عباسیان بوده‎اند و در مجموع با تشکیل خلافت‎هایی در غرب قلمرو اسلامی، آن نواحی را از «سرزمین‎های خلافت شرقی» که از مرزهای شام تا هند و آسیا به مرکزیت بغداد گسترده بود، جدا می‎ساخت. اکنون عباسیان در نقش مخالفان سابق خود در شمال آفریقا مستقر شده بودند و در شرایط ضعیف و شکننده‎ای که داشتند، لازم بود به دفاعی نومیدانه، ادامه دهند<ref>ر.ک: همان، ص7</ref>.
صرف نظر از دستگاه سلطنتی و داعیه خلافت امویان اندلس که زمانی تا شمال آفریقا نیز گسترش یافت، ادریسیان شیعی‎مذهب (375-172ق)، بنی‎اغلب (269-184ق)، مرابطون (541-448ق)، موحدون (667-524ق)، بنی‎حفص (941-652ق) و فاطمیان (567-297ق) در تمام یا قسمتی از تاریخ خود، مدعی عباسیان بوده‎اند و در مجموع با تشکیل خلافت‎هایی در غرب قلمرو اسلامی، آن نواحی را از «سرزمین‎های خلافت شرقی» که از مرزهای شام تا هند و آسیا به مرکزیت بغداد گسترده بود، جدا می‎ساخت. اکنون عباسیان در نقش مخالفان سابق خود در شمال آفریقا مستقر شده بودند و در شرایط ضعیف و شکننده‎ای که داشتند، لازم بود به دفاعی نومیدانه، ادامه دهند<ref>ر.ک: همان، ص7</ref>.


باب سوم کتاب، به اثر دیگر نویسنده، یعنی «صبح الأعشی في صناعة الإنشاء» شباهت دارد. در مکتوباتی که در این باب آمده، مسائل اصلی، مربوط به بیعت و هنگام جلوس خلفاست. آدابی که در مکاتبات خلفا وجود داشته، با دقت خاصی توسط [[قلقشندی، احمد بن علی|قلقشندی]] در اینجا تذکر داده شده است<ref>ر.ک: همان</ref>.
باب سوم کتاب، به اثر دیگر نویسنده، یعنی «[[صبح الأعشی في صناعة الإنشاء]]» شباهت دارد. در مکتوباتی که در این باب آمده، مسائل اصلی، مربوط به بیعت و هنگام جلوس خلفاست. آدابی که در مکاتبات خلفا وجود داشته، با دقت خاصی توسط [[قلقشندی، احمد بن علی|قلقشندی]] در اینجا تذکر داده شده است<ref>ر.ک: همان</ref>.


در فصل دوم از باب دوم، [[قلقشندی، احمد بن علی|قلقشندی]] به طبقه‎بندی جدیدی از تاریخ خلافت بر اساس مقر خلفا دست زده است. مباحث این قسمت، شامل ایامی است که خلافت در مدینه قرار داشت، بعد به شام (دمشق) رفت و این در دوره بنی‎امیه بود. پس از آن، به عراق (کوفه و بغداد) در فاصله سال‎های 132 تا 656ق، یعنی دوره عباسیان عراق و سپس نوبت به مصر می‎رسد که از 658 تا 922ق، به طول انجامید. در دنباله همین مباحث، [[قلقشندی، احمد بن علی|قلقشندی]] استنتاج جدیدی از استقرا در تاریخ خلافت ارائه می‎دهد؛ یعنی به «شعار خلافت» و چگونگی آن در ادوار گوناگون می‎پردازد<ref>ر.ک: همان</ref>.
در فصل دوم از باب دوم، [[قلقشندی، احمد بن علی|قلقشندی]] به طبقه‎بندی جدیدی از تاریخ خلافت بر اساس مقر خلفا دست زده است. مباحث این قسمت، شامل ایامی است که خلافت در مدینه قرار داشت، بعد به شام (دمشق) رفت و این در دوره بنی‎امیه بود. پس از آن، به عراق (کوفه و بغداد) در فاصله سال‎های 132 تا 656ق، یعنی دوره عباسیان عراق و سپس نوبت به مصر می‎رسد که از 658 تا 922ق، به طول انجامید. در دنباله همین مباحث، [[قلقشندی، احمد بن علی|قلقشندی]] استنتاج جدیدی از استقرا در تاریخ خلافت ارائه می‎دهد؛ یعنی به «شعار خلافت» و چگونگی آن در ادوار گوناگون می‎پردازد<ref>ر.ک: همان</ref>.
خط ۸۸: خط ۸۸:
آخرین نکته‎ای که وجه ابتکاری اثر [[قلقشندی، احمد بن علی|قلقشندی]] بشمار می‎آید، گشودن بابی تحت عنوان «كيفية تولية الملوك الخلفاء» است. در این مبحث، [[قلقشندی، احمد بن علی|قلقشندی]] چگونگی سیطره و آمریت ملوک (سلاطین) بر خلفا را برمی‎شمارد و آن را دارای دو حالت می‎داند: حالت اول مربوط به دروه آل‎بویه و سلجوقیان بود. چنان‎که می‎دانیم تقریبا از اواسط قرن چهارم تا اواسط قرن ششم، عباسیان تحت سلطه سلسله‎های ایرانی آل‎بویه و سلجوقیان بوده‎اند. حالت دوم را نویسنده مربوط به دوره ممالیک می‎داند؛ یعنی دوره‎ای که خلافت به مصر منتقل شد و این دورانی است که وی تأکید می‎کند، رسوم دگرگون شده و این جان کلام اوست و در دنباله از رسوم خلافت در مصر سخن می‎گوید<ref>ر.ک: همان</ref>.
آخرین نکته‎ای که وجه ابتکاری اثر [[قلقشندی، احمد بن علی|قلقشندی]] بشمار می‎آید، گشودن بابی تحت عنوان «كيفية تولية الملوك الخلفاء» است. در این مبحث، [[قلقشندی، احمد بن علی|قلقشندی]] چگونگی سیطره و آمریت ملوک (سلاطین) بر خلفا را برمی‎شمارد و آن را دارای دو حالت می‎داند: حالت اول مربوط به دروه آل‎بویه و سلجوقیان بود. چنان‎که می‎دانیم تقریبا از اواسط قرن چهارم تا اواسط قرن ششم، عباسیان تحت سلطه سلسله‎های ایرانی آل‎بویه و سلجوقیان بوده‎اند. حالت دوم را نویسنده مربوط به دوره ممالیک می‎داند؛ یعنی دوره‎ای که خلافت به مصر منتقل شد و این دورانی است که وی تأکید می‎کند، رسوم دگرگون شده و این جان کلام اوست و در دنباله از رسوم خلافت در مصر سخن می‎گوید<ref>ر.ک: همان</ref>.


مقایسه این قسمت از کتاب با کتابی چون «رسوم دارالخلافة» اثر هلالی صابی، با مفرداتی از کتاب «زبدة النصر» یا «راحة الصدور»، به‎خوبی ارزش تحولی را که [[قلقشندی، احمد بن علی|قلقشندی]] در کتاب خود منعکس کرده، نشان خواهد داد؛ تحولی که مرگ تدریجی خلافت در عصر مملوکان تحت تأثیر ملوک را بازگو می‎کند<ref>ر.ک: همان</ref>.
مقایسه این قسمت از کتاب با کتابی چون «رسوم دارالخلافة» اثر هلالی صابی، با مفرداتی از کتاب «زبدة النصر» یا «[[راحة الصدور و آية السرور در تاریخ آل سلجوق|راحة الصدور]]»، به‎خوبی ارزش تحولی را که [[قلقشندی، احمد بن علی|قلقشندی]] در کتاب خود منعکس کرده، نشان خواهد داد؛ تحولی که مرگ تدریجی خلافت در عصر مملوکان تحت تأثیر ملوک را بازگو می‎کند<ref>ر.ک: همان</ref>.


==وضعیت کتاب==
==وضعیت کتاب==
خط ۱۰۲: خط ۱۰۲:


== وابسته‌ها ==
== وابسته‌ها ==
[[صبح الأعشی في صناعة الإنشاء]]
 
==پیوندها==
==پیوندها==
   
   
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش