پرش به محتوا

الگو:صفحهٔ اصلی/مقالهٔ برگزیده اول: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:


<div class="boxTitle"><big>'''[[مفتح، محمد|آیت‌الله شهید مفتح]]'''</big></div>
<div class="boxTitle"><big>'''[[حائری شیرازی، محمدصادق|آیت‌الله حائری شیرازی]]'''</big></div>
[[پرونده:NUR08105.jpg|بندانگشتی|آیت‌الله شهید مفتح|175px]]
[[پرونده:NUR10856.jpg|بندانگشتی|آیت‌الله محى‌الدين حائری شیرازی|175px]]


'''آيت‌الله محمد مفتح''' (۱۳۰۷ – ۱۳۵۸شمعروف به شهید مفتح، از مبارزین دوران ستم شاهی، عضو شورای انقلاب، سرپرست دانشکده الهیات دانشگاه تهران، عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم،  دبیر جامعه روحانیت مبارز تهران، که در سال ۱۳۵۸ش به دست گروهک فرقان به شهادت رسید.
'''محمدصادق (محى‌الدين) حائرى شيرازى''' (متولد ۱۲ بهمن ۱۳۱۵، درگذشته ۲۹ آذر ۱۳۹۶ش استاد برجسته اخلاق، از مبارزان علیه رژیم شاهنشاهی، عضومجلس خبرگان رهبری و امام جمعه سابق شیراز


مفتح در ۲۸ خرداد ۱۳۰۷ در فامنین همدان، در خانواده‌اى روحانى به دنيا آمد. پدرش مرحوم حجت‌الاسلام حاج محمود مفتح، يكى از واعظان مخلص و عاشق خاندان رسالت و ولايت بود و در ادبيات فارسى و عربى، تبحر فراوانى داشت.
در اسفند سال 1315، در شيراز در خانواده‌اى روحانى به دنيا آمد. پدرش آيت‌الله عبدالحسين حائرى، مجتهد زاهد و عارفى بود كه جز به‌ضرورت سخن نمى‌گفت.
آيت‌الله حائرى تحصيلات كلاسيك خود را تا اخذ ديپلم رياضى در شيراز طى كرد و در سال تحصيلى 35 - 34 به قصد شركت در كنكور و ورود به دانشگاه به تهران آمد، اما مأموران رژيم پهلوى، وى را على‌رغم داشتن همه شرايط براى ورود به دانشگاه، به دليل مسائل سياسى از تحصيل در دانشگاه بازداشتند. او از آن پس، به‌خاطر درك وجود جوهر استقلال در روحانيت و نظام طلبگى (سال 1335) به تحصيل علوم حوزوى رو آورد.


محمد از كودكى در محضر پدر به فراگيرى ادبيات پرداخت و پس از گذراندن دوره ابتدايى، جهت فراگيرى معارف اسلامى، به مدرسه «آخوند ملاعلى» وارد شد و پس از مدتى جهت استفاده از محضر اساتيد بزرگ، به حوزه علميه قم مهاجرت كرد و در مدرسه «دارالشفاء» با جديت فراوان به كسب علوم معارف پرداخت و از محضر بزرگانى چون آيات عظام: [[حجت کوه‌کمری، محمد|سيد محمد حجت كوه كمره‌اى]]، [[بروجردی، حسین|بروجردى]]، [[محقق داماد، محمد|سيد محمد محقق (داماد)]]، [[طباطبایی، محمدحسین|علاّمه طباطبايى]] صاحب [[الميزان في تفسير القرآن|الميزان]] و [[امام خمينى(ره)|امام خمينى]](ره) استفاده نمود و خود مدرسى بزرگ در حوزه گرديد.
دوره سطح را ابتدا در مدرسه منصوريه و مدرسه سيد علاءالدين حسين و سپس مدرسه آقاباباخان طى نمود. در اين دوره از محضر درس آيت‌الله بهاءالدين محلاتى و آيت‌الله شيخ محمدعلى موحد بهره وافر برد.


در تهران، علاوه بر تدريس در دانشكده و بسط زمينه‌هاى همكارى با استاد [[مطهری، مرتضی|شهيد مطهرى]]، بنا به دعوت انجمن اسلامى دانشجويان دانشگاه تهران، به اقامه نماز جماعت در اين مسجد همت گمارد. سخنرانى‌هاى ايشان در مسجد دانشگاه در ترغيب نسل روشنفكر و تحصيل كرده به اسلام اثر به سزايى داشت.
وى پس از فراغت از دروس سطح، براى ادامه تحصيلات حوزوى به قم هجرت كرد و در درس حارج [[بروجردی، حسین|آيت‌الله بروجردى]] و همچنين درس [[محقق داماد، محمد|آيت‌الله داماد]] و [[خمینی، سید روح‌الله|امام خمينى(ره)]] حاضر شد و به كسب فيض پرداخت.


وى در جهت ايجاد تشكل و سازمان دادن به طلاب و فضلا، دست به تشكيل مجمعى به نام «جلسات علمى اسلام‌شناسى» زد كه اين مجمع فعاليت وسيعى را به منظور شناساندن چهره اصلى اسلام در جامعه آغاز كرد.
ورود آيت‌الله حائرى به عرصه مبارزات سياسى به سال‌هاى پس از تبعيد [[امام خمينى(ره)|امام خمينى]](ره) به تركيه بازمى‌گردد كه با تبعيد امام به تركيه، به شيراز مراجعت نموده و به تدريس دروس حوزوى و سامان دادن يك حركت فكرى و فرهنگى به‌روز، در مسجد شمشيرگرها پرداخت.


وى در زمان تحصيل و تدريس خود در حوزه، با نوشتن مقالات مختلفى در مجلات مكتب تشيّع، مكتب اسلام، معارف جعفرى و... سعى در گسترش فرهنگ اصيل و انقلابى شيعه در سطح وسيع جامعه داشت.
در طول 10 سال جلسات مستمر در اين مسجد، مبارزات سياسى - فرهنگى خود با رژيم را پيگيرى نمود و پس از تجربه سال‌ها زندان و تبعيد در سال 1353، به قم مهاجرت نمود و اين بار در كنار شهيدان آيت‌الله دكتر بهشتى و قدوسى و آيت‌الله [[جنتی، احمد|جنتى]] و [[مصباح یزدی، محمدتقی|مصباح يزدى]] كمر همت به تربيت طلاب علوم دينى در مدرسه حقانى بست كه بسيارى از خدمتگزاران فعلى نظام ثمره اين ساليانند.
پس از انقلاب، جلسات درس منظمى را براى دانشجويان پيرو خط امام و دفتر تحكيم وحدت در محل لانه جاسوسى اداره نمود و به دفاع از مبانى نظام پرداخت كه كتاب ولايت فقيه، حاصل اين جلسات مى‌باشد.همچنین مدتی به تدریس در دانشکده الهیات پرداخت.


در سال‌هاى 1340تا 1342، سخنرانى‌هاى او در شهرهاى مختلف و روشن ساختن مواضع نهضت اسلامى در افشاى چهره رژيم پهلوى بسيار مؤثر بود و به لحاظ اثر عميقى كه اين سخنرانى‌ها در ميان توده‌ها داشت، بارها توسط ساواك تعطيل شد و هر بار اين تعطيلى با دستگيرى و آزار ايشان همراه بود.
ايشان در دوره اول مجلس شوراى اسلامى، به‌عنوان نماينده اول شيراز به اين مجلس راه يافت و رياست كميسيون اصل 90 را به عهده گرفت.


<div class="mw-ui-button">[[مفتح، محمد|'''ادامه''']]</div>
 
<div class="mw-ui-button">[[حائری شیرازی، محمدصادق|'''ادامه''']]</div>
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش