۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
پاسداران وحی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'نهج البلاغه' به 'نهج‌البلاغه'
جز (جایگزینی متن - ' ،' به '،') |
جز (جایگزینی متن - 'نهج البلاغه' به 'نهج‌البلاغه') |
||
| خط ۵۰: | خط ۵۰: | ||
==ساختار== | ==ساختار== | ||
کتاب دارای مقدمه‌ای به قلم [[فاضل لنکرانی، محمدجواد|محمدجواد فاضل لنکرانی]]، فهرست مطالب، سرآغازی به قلم [[خلجی، محمدتقی|محمدتقی خلجی]]، مقدمه نویسندگان و محتوای مطالب در هفت فصل می‌باشد. | کتاب دارای مقدمه‌ای به قلم [[فاضل لنکرانی، محمدجواد|محمدجواد فاضل لنکرانی]]، فهرست مطالب، سرآغازی به قلم [[خلجی، محمدتقی|محمدتقی خلجی]]، مقدمه نویسندگان و محتوای مطالب در هفت فصل می‌باشد. | ||
نویسنده از هفتاد و یک اثر به‌عنوان منبع استفاده کرده است؛ از جمله: قرآن کریم، | نویسنده از هفتاد و یک اثر به‌عنوان منبع استفاده کرده است؛ از جمله: قرآن کریم، نهج‌البلاغه، صحیفه سجادیه، الهیات [[الشفاء|شفای بوعلی]]، [[مروج الذهب و معادن الجوهر]] [[مسعودی، علی بن حسین|مسعودی]]، ملل و نحل [[شهرستانی، محمد بن عبدالکریم|شهرستانی]]، مقتل الحسين خوارزمی، عيون أخبار الرضا و کمال‌الدين و تمام النعمة [[ابن‌بابویه، محمد بن علی|صدوق]]، رجال کشّی، اصول و فروع کافی، اختصاص و امالی مفید، [[الاحتجاج (نشر المرتضی)|احتجاج]] طبرسی، [[التفسير (عیاشی)|تفسیر عیاشی]]، [[مجمع البيان في تفسير القرآن|مجمع البيان طبرسی]]، الملهوف علی قتلی الطفوف [[ابن‌طاووس، علی بن موسی|ابن طاوس]]، [[تفصیل وسائل الشیعة إلی تحصیل مسائل الشریعة|وسائل الشيعة]] [[حر عاملی، محمد بن حسن|شیخ حر عاملی]]، [[الغدير في الكتاب و السنة و الأدب|الغدير]] [[امینی نجفی، عبدالحسین|علامه امینی]] و... | ||
==گزارش محتوا== | ==گزارش محتوا== | ||
| خط ۵۷: | خط ۵۷: | ||
نویسنده‌ی سرآغاز، آموزه امامت را فعال‌ترین حوزه فکری مسلمانان می‌شمارد. او به روایتی از [[امام رضا(ع)]]، کلامی از [[طوسی، محمد بن حسن|شیخ طوسی]] و حدیثی از [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] در این‌باره تمسک می‌کند. وی در میان روایات و وقایع دال بر امامت، یوم‌الدار و غدیر خم را دارای اهمیت ویژه‌ای می‌داند<ref>ر.ک: سرآغاز، ص17-22</ref> | نویسنده‌ی سرآغاز، آموزه امامت را فعال‌ترین حوزه فکری مسلمانان می‌شمارد. او به روایتی از [[امام رضا(ع)]]، کلامی از [[طوسی، محمد بن حسن|شیخ طوسی]] و حدیثی از [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] در این‌باره تمسک می‌کند. وی در میان روایات و وقایع دال بر امامت، یوم‌الدار و غدیر خم را دارای اهمیت ویژه‌ای می‌داند<ref>ر.ک: سرآغاز، ص17-22</ref> | ||
او در سرآغاز از عصمت امامان(ع)، ضرورت وجود امام و وصیت پیامبر(ص) در این‌باره، مهم‌ترین نقش دینی امام(ع) که همان جانشینی پیامبر خدا در امور دنیوی و اخروی است و بیان این امر که این مسئله بنیاد اختلافات شیعه و سنی است، صحبت می‌کند. خلجی توضیح مفصلی درباره حدیث ثقلین می‌دهد، سپس از یکسانی ظاهری انسان‌ها و تفاوت معنوی آنان سخن می‌گوید و بیان می‌دارد که همین امر است که برخی را به این اشتباه انداخته که پیامبری که مانند ابوجهل غذا می‌خورد و در بازارها راه می‌رود، چه فرقی با او می‌تواند داشته باشد؟ او می‌گوید: همین نوع نگاه درباره علی(ع) هم پیش آمده. وی با رد این نوع نگاه و تأیید سخنش با تمسک به خطبه 2 | او در سرآغاز از عصمت امامان(ع)، ضرورت وجود امام و وصیت پیامبر(ص) در این‌باره، مهم‌ترین نقش دینی امام(ع) که همان جانشینی پیامبر خدا در امور دنیوی و اخروی است و بیان این امر که این مسئله بنیاد اختلافات شیعه و سنی است، صحبت می‌کند. خلجی توضیح مفصلی درباره حدیث ثقلین می‌دهد، سپس از یکسانی ظاهری انسان‌ها و تفاوت معنوی آنان سخن می‌گوید و بیان می‌دارد که همین امر است که برخی را به این اشتباه انداخته که پیامبری که مانند ابوجهل غذا می‌خورد و در بازارها راه می‌رود، چه فرقی با او می‌تواند داشته باشد؟ او می‌گوید: همین نوع نگاه درباره علی(ع) هم پیش آمده. وی با رد این نوع نگاه و تأیید سخنش با تمسک به خطبه 2 نهج‌البلاغه جایگاه اهل‌بیت(ع) را با هیچ‌کس قابل قیاس نمی‌داند و می‌نویسد: چراغ مُرده کجا؟ شمع آفتاب کجا<ref>ر.ک: همان، ص22-59</ref> | ||
نویسنده در مقدمه با کنار هم چیدن سه مقدمه: جهانی و جاودانه بودن هویت آیین اسلام، پایان‌بخش بودن نبوت محمد(ص) نسبت به زنجیره انبیا و حیات محدود جسمانی پیامبر اسلام(ص) برخلاف آیین جاودانی‌اش، بر لزوم پیگیری رسالت او در قالب امامت استدلال می‌کند و نشان می‌دهد که مسئله امامت در اسلام به جدی‌ترین صورت از آغاز دعوت پیامبر(ص) تا روز رحلت، مطرح بوده و جزو ارکان اصلی اسلام قرار داده شده؛ چنان‌که شیعه نیز چنین عقیده‌ای دارد و امامت را از اصول دین می‌شمارد<ref>ر.ک: مقدمه مؤلف، ص63-72</ref> | نویسنده در مقدمه با کنار هم چیدن سه مقدمه: جهانی و جاودانه بودن هویت آیین اسلام، پایان‌بخش بودن نبوت محمد(ص) نسبت به زنجیره انبیا و حیات محدود جسمانی پیامبر اسلام(ص) برخلاف آیین جاودانی‌اش، بر لزوم پیگیری رسالت او در قالب امامت استدلال می‌کند و نشان می‌دهد که مسئله امامت در اسلام به جدی‌ترین صورت از آغاز دعوت پیامبر(ص) تا روز رحلت، مطرح بوده و جزو ارکان اصلی اسلام قرار داده شده؛ چنان‌که شیعه نیز چنین عقیده‌ای دارد و امامت را از اصول دین می‌شمارد<ref>ر.ک: مقدمه مؤلف، ص63-72</ref> | ||