۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
(لینک درون متنی) |
(لینک درون متنی) |
||
خط ۵۴: | خط ۵۴: | ||
در انتها، موقعیت و مقام شعر در اسلام و تشیع، مورد بحث قرار گرفته است<ref>ر.ک: مقدمه، ص9-25</ref>. | در انتها، موقعیت و مقام شعر در اسلام و تشیع، مورد بحث قرار گرفته است<ref>ر.ک: مقدمه، ص9-25</ref>. | ||
از آنجا که مذهب شیعه و پیدایش آن در مقدمه، بهتفصیل یاد شده، در فصل اول، تنها به نقل شماری از اشعار پرداخته شده که کلمه «شیعه» در آنها آمده و توجه شاعر را به این مذهب و باورهایش میرساند. این شاعران عبارتند از: ناصرخسرو قبادیانی، منوچهری دامغانی، لامعی گرگانی، ادیب صابر ترمذی، قوامی رازی، سوزنی سمرقندی، سیفالدین اسفرنگی و جلالالدین محمد مولوی<ref>ر.ک: متن کتاب، ص27-29</ref>. | از آنجا که مذهب شیعه و پیدایش آن در مقدمه، بهتفصیل یاد شده، در فصل اول، تنها به نقل شماری از اشعار پرداخته شده که کلمه «شیعه» در آنها آمده و توجه شاعر را به این مذهب و باورهایش میرساند. این شاعران عبارتند از: ناصرخسرو قبادیانی، منوچهری دامغانی، لامعی گرگانی، ادیب صابر ترمذی، قوامی رازی، سوزنی سمرقندی، سیفالدین اسفرنگی و [[مولوی، جلالالدین محمد|جلالالدین محمد مولوی]]<ref>ر.ک: متن کتاب، ص27-29</ref>. | ||
شاعران پارسیزبان از آغاز به غدیر خم و نصب [[امام على(ع)|حضرت علی(ع)]] بهعنوان «وصی»، «ولی» و «افضلیت» آن حضرت، اشاراتی دارند. در فصل دوم، برحسب تقدم و تأخر زمانی، به اشعاری که پیرامون واقعه قدیر خم میباشد، اشاره شده است. این اشعار، متعلق به: کسایی مروزی، بندار رازی، فردوسی، ناصرخسرو قبادیانی، سنایی غزنوی، قوامی رازی، معزی امیر نیشابوری، [[عطار، محمد بن ابراهیم|فریدالدین عطار]]، بابا افضل کاشانی، [[مولوی، جلالالدین محمد|جلالالدین محمد مولوی]]، ابن یمین فریومدی، سلمان ساوجی، شاه نعمتالله ولی و اسیری لاهیجی است<ref>ر.ک: همان، ص30-40</ref>. | شاعران پارسیزبان از آغاز به غدیر خم و نصب [[امام على(ع)|حضرت علی(ع)]] بهعنوان «وصی»، «ولی» و «افضلیت» آن حضرت، اشاراتی دارند. در فصل دوم، برحسب تقدم و تأخر زمانی، به اشعاری که پیرامون واقعه قدیر خم میباشد، اشاره شده است. این اشعار، متعلق به: کسایی مروزی، بندار رازی، فردوسی، ناصرخسرو قبادیانی، سنایی غزنوی، قوامی رازی، معزی امیر نیشابوری، [[عطار، محمد بن ابراهیم|فریدالدین عطار]]، بابا افضل کاشانی، [[مولوی، جلالالدین محمد|جلالالدین محمد مولوی]]، ابن یمین فریومدی، سلمان ساوجی، شاه نعمتالله ولی و اسیری لاهیجی است<ref>ر.ک: همان، ص30-40</ref>. |
ویرایش