۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
(وابستهها - لینک درون متنی) |
|||
خط ۴۸: | خط ۴۸: | ||
نظامهاى ساختمانیافته فلسفى همواره (در بیان چیستى) از مبانى منطق - آنجا که این مبانى مربوط به اصول شناختشناسى و علم معرفت مىشوند - آغاز مىشود و پس از طرح مباحث منطق صورى و اصول طبیعى سرانجام به ساختمان فلسفه برین یا متافیزیک مىپردازند. فلسفه اشراق هم همینگونه است. نیز فلسفه اشراق، به معناى عام، همواره به موازات فلسفه ارسطویى حرکت مىکند و یا در بعضى مسائل فلسفى - منطقى، با آن در تضاد است. لذا حکمت اشراق نخست از نظر «بیان» مبانى معرفت و توضیح روش و اصول شناخت واجد ارزش اساسى فلسفى است و با طرح مباحث منطقى و شناختشناسانه در ارتباط با چیستى «معرفت» آغاز مىشود. برخى از این مسائل صرفا جزء منطق صورى مىباشند، مانند کوشش [[سهروردی، یحیی بن حبش|سهروردى]] براى قالبریزى گزارهاى واحد به نام «قضیه ضرورية البتاتة»، که از آن بتوان کلیه گزارههاى دیگر منطقى را استخراج نمود. نیز سعى [[سهروردی، یحیی بن حبش|سهروردى]] براى این مسئله صرفا صورى که اشکال دوم و سوم قیاس را از شکل اول استخراج کند و دیگر مسائل منطقى، مانند مسئله استفاده از «سور» و رابطه اجزاء با کل در اندراج، استغراق و غیره، که تماما توسط [[شهرزوری، محمد بن محمود|شهرزورى]] بهتفصیل در اثر حاضر بیان شدهاند<ref>ر.ک: همان، ص35</ref>. | نظامهاى ساختمانیافته فلسفى همواره (در بیان چیستى) از مبانى منطق - آنجا که این مبانى مربوط به اصول شناختشناسى و علم معرفت مىشوند - آغاز مىشود و پس از طرح مباحث منطق صورى و اصول طبیعى سرانجام به ساختمان فلسفه برین یا متافیزیک مىپردازند. فلسفه اشراق هم همینگونه است. نیز فلسفه اشراق، به معناى عام، همواره به موازات فلسفه ارسطویى حرکت مىکند و یا در بعضى مسائل فلسفى - منطقى، با آن در تضاد است. لذا حکمت اشراق نخست از نظر «بیان» مبانى معرفت و توضیح روش و اصول شناخت واجد ارزش اساسى فلسفى است و با طرح مباحث منطقى و شناختشناسانه در ارتباط با چیستى «معرفت» آغاز مىشود. برخى از این مسائل صرفا جزء منطق صورى مىباشند، مانند کوشش [[سهروردی، یحیی بن حبش|سهروردى]] براى قالبریزى گزارهاى واحد به نام «قضیه ضرورية البتاتة»، که از آن بتوان کلیه گزارههاى دیگر منطقى را استخراج نمود. نیز سعى [[سهروردی، یحیی بن حبش|سهروردى]] براى این مسئله صرفا صورى که اشکال دوم و سوم قیاس را از شکل اول استخراج کند و دیگر مسائل منطقى، مانند مسئله استفاده از «سور» و رابطه اجزاء با کل در اندراج، استغراق و غیره، که تماما توسط [[شهرزوری، محمد بن محمود|شهرزورى]] بهتفصیل در اثر حاضر بیان شدهاند<ref>ر.ک: همان، ص35</ref>. | ||
شارح، در هر قسمت، پارهای کوتاه از سخن سهروردی را با عنوان «قوله»، ذکر میکند و سپس با عنوان «أقول» (در برخی از موارد «أقول» را نیاورده) به شرح آن میپردازد. | شارح، در هر قسمت، پارهای کوتاه از سخن [[سهروردی، یحیی بن حبش|سهروردی]] را با عنوان «قوله»، ذکر میکند و سپس با عنوان «أقول» (در برخی از موارد «أقول» را نیاورده) به شرح آن میپردازد. | ||
از جمله نکات مهمى که در کتاب وجود داشته و میتوان بدان اشاره نمود، مطالبی است که در «مقدمه» سهروردى بر کتاب «حكمة الإشراق» وجود دارد و [[شهرزوری، محمد بن محمود|شهرزورى]] آن را بهتفصیل شرح کرده است که همان مسئله حکومت حکیم متأله و ذکر شرایط آن است<ref>ر.ک: همان، ص41</ref>. | از جمله نکات مهمى که در کتاب وجود داشته و میتوان بدان اشاره نمود، مطالبی است که در «مقدمه» سهروردى بر کتاب «حكمة الإشراق» وجود دارد و [[شهرزوری، محمد بن محمود|شهرزورى]] آن را بهتفصیل شرح کرده است که همان مسئله حکومت حکیم متأله و ذکر شرایط آن است<ref>ر.ک: همان، ص41</ref>. | ||
خط ۶۷: | خط ۶۷: | ||
[[حکمة الإشراق]] | [[حکمة الإشراق]] | ||
[[شرح حکمه الاشراق(قطب الدین الشیرازی)]] | [[شرح حکمه الاشراق(قطب الدین الشیرازی)|شرح حکمه الاشراق (قطب الدین الشیرازی)]] | ||
==پیوندها== | ==پیوندها== |
ویرایش