رساله علامه بزرگوار محمد دهدار در قضا و قدر: تفاوت میان نسخه‌ها

[[حسن‌زاده آملی، حسن|استاد]]، خود، در اين باره فرموده‌اند: «بنده، تعداد يك صد و يك رساله از رسائل ارزنده قدما را در فنون گوناگون گرد آوردم و تصميم گرفتم همه آنها را يكى يكى تصحيح و تحشيه كرده و در دست طبع و نشر قرار دهم. از اين يك صد و يك رساله، تنها رساله‌اى كه موفق به تصحيح و شرح آن شدم، رساله قضا و قدر مرحوم علامه محمد دهدار بود كه بعد از تمام شدن كار رساله، واقعه ناگوار شهادت [[مطهری، مرتضی|مرحوم آیت‌الله مطهرى رضوان‌الله‌‌تعالى‌عليه]] پيش آمد. بعد از شهادت ايشان، آقايانى نامه دادند و از ما براى يادنامه آن مرحوم، چيزى خواستند، ما هم كه كار رساله مزبور را تمام شده يافتيم، آن را از جان و دل تقديمشان نموديم».

نمونه‌اى از تعليقات [[حسن‌زاده آملی، حسن|استاد حسن‌زاده]]: دهدار، در اين رساله، قائل به اصالت وجود و وحدت جعل است كه موافق نظر بلند اهل نظر است كه ممكن، در عقل، مؤلف از وجود و ماهيت است، ولى در خارج، اعيان موجودات، بلكه وجودات متشخصه، متحققه‌اند كه همه، شئون و اطوار و تجليات و آثار حق تعالى‌اند و وجود، منبع خير و ماهيت، منبع شر است، چنان‌كه پس از استنتاج مذكور، فرمود: «و سر اين، آن است كه ممكن، موجود مؤلف است در عقل، از دو چيز: يكى، ماهيت او كه عدم و منبع شر است و يكى، وجود كه منبع خير است. الخ».