رازی تهرانی، قوام‌الدین محمد: تفاوت میان نسخه‌ها

<div class='wikiInfo'>

! نام!! data-type='authorName'|رازي تهراني، قوام‌الدين محمد

|data-type='authorOtherNames'|تهراني، مير قوام‌الدين محمد

|data-type='authorfatherName'|

|data-type='authorbirthDate'|  

|data-type='authorBirthPlace'|

|data-type='authorDeathDate'| / 1093ق  

|data-type='authorTeachers'|

|data-type='authorWritings'|

 

|-class='articleCode'

|data-type='authorCode'|AUTHORCODE00730AUTHORCODE

وی به تدریس کتاب‌های فلسفی ابن‌سینا اشتغال داشته و شاگردانی پرورش داده که از آن جمله‌اند: شیخ بهاءالدین گیلانی و میر سید حسن بن عبدالحسین حسینی نجفی –مشهور به طالقانی- (1116ق) که هر دو اساتید حزین لاهیجی بوده‌اند. استاد میرقوام‌الدین در دانش‌های عقلی، ملارجبعلی تبریزی، متخلص به واحد و معاصر شاه‌عباس دوم (1078-1052ق) است. افندی با وجود اذعان به زهد، فضیلت و عظمت علمی و تسلط ولی، بر این باور است که او با علوم دینی، ادبی و عربی آشنایی نداشته است. او درباره شاگردان حکیم تبریزی نیز چنین می‌گوید: «او شاگردان فاضلی داشته، اما آن‌ها فقط در علوم منطقی، طبیعی و حکمت الهی تسلط داشتند و قادر بر تحریر عبارات عربی نبودند». در پایان به میرقوام‌الدین می‌رسد و او را در میان هم‌درسانش در پایین‌ترین مرتبه می‌داند <ref>ر.ک: اوجبی، علی، ص8</ref>.

# عین الحکمة، به زبان فارسی، افندی معتقد است قوام‌الدین، عین الحکمة را به فارسی نوشته و چون بر نگارش عربی تسلط نداشته، برخی از شاگردانش آن را به عربی برگردانده‌اند. بنابراین، تنها عین الحکمة فارسی از اوست و عین الحکمة عربی از آن شاگردان اوست. امام همان‌گونه که هانری کربن تصریح دارد، عین الحکمة فارسی، تحریر و ترجمه‌ای آزاد از متن عربی آن است.

# مبادی قیاسات: رساله مختصری پیرامون مبادی پانزده‌گانه انواع قیاس و صناعات پنج‌گانه برهان، مغالطه، جدل، خطابه و شعر است؛ اما درستی انتساب این رساله به قوام‌الدین جای تردید است. «رساله در اشتراک لفظی وجود» نیز به‌غلط به او نسبت داده شده، درحالی‌که این رساله همان رساله «اثبات واجب» ملا رجبعلی تبریزی است. شیخ آقابزرگ نیز دچار اشتباهی دیگر شده است. او معتقد است رساله در اشتراک لفظی وجود توسط سید جلال‌الدین آشتیانی تصحیح و در جلد دوم مجموعه «منتخباتی از آثار حکمای الهی ایران» در هفت فصل منتشر شده است. درحالی‌که رساله چاپ شده همان متن فارسی عین الحکمة است <ref>ر.ک: همان، ص9</ref>.

<references/>