پرش به محتوا

أدوات الإعراب: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۳۴: خط ۳۴:
|-
|-
|سال نشر  
|سال نشر  
|data-type='publishYear'|
|data-type='publishYear'| 1425 هـ.ق
|-class='articleCode'
|-class='articleCode'
|کد اتوماسیون  
|کد اتوماسیون  
خط ۴۹: خط ۴۹:
كتاب، به زبان عربى و در سال 1425ق، نوشته شده است.
كتاب، به زبان عربى و در سال 1425ق، نوشته شده است.


نويسنده، ضرورت تدوين كتابى پيرامون موضوع مورد بحث را ازآن‌رو مى‌داند كه مطالعه‌كنندگان قواعد لغت عربى، به شناخت و آشنايى با ادوات اعراب، براى فهم بهتر موضوعات نحو، نياز مبرمى دارند و محتاج معرفت و شناخت طبيعت اين ادوات هستند </ref>مقدمه، ص 7<ref>.
نويسنده، ضرورت تدوين كتابى پيرامون موضوع مورد بحث را ازآن‌رو مى‌داند كه مطالعه‌كنندگان قواعد لغت عربى، به شناخت و آشنايى با ادوات اعراب، براى فهم بهتر موضوعات نحو، نياز مبرمى دارند و محتاج معرفت و شناخت طبيعت اين ادوات هستند <ref>مقدمه، ص 7</ref>.


== ساختار ==
== ساختار ==
خط ۶۳: خط ۶۳:




در مقدمه، ضمن اشاره به كتاب «مغني اللبيب» ابن هشام، انگيزه نويسنده از تدوين اثر حاضر، بيان شده است (مقدمه، ص 7).
در مقدمه، ضمن اشاره به كتاب «مغني اللبيب» ابن هشام، انگيزه نويسنده از تدوين اثر حاضر، بيان شده است <ref>مقدمه، ص 7</ref>.


نويسنده در ابتدا، به تعريف مختصر ادات پرداخته و پس از ذكر چندين شاهد مثال و نمونه و تجزيه آن‌ها و اشاره به ادات مورد نظر، كاربردهاى مختلف آن ادات را توضيح داده است؛ به‌عنوان مثال، وى همزه را به دو قسمت «همزه استفهام» و «همزه نداء» تقسيم كرده است. همزه اول، حرفى است مفيد استفهام كه محلى از اعراب ندارد. از اين همزه، نمونه‌هاى فراوانى در قرآن مجيد وجود دارد كه نويسنده به برخى از آن‌ها اشاره كرده است، از جمله: '''«أ لم يجدك يتيما فآوى»''' (الضحى: 6)؛ '''«أ لم نجعل الأرض مهاداً»''' (النبأ: 6)؛ '''«فقالوا أ تجعل فيها من يفسد فيها و يسفك الدماء»''' (البقره: 30) (متن كتاب، ص 9).
نويسنده در ابتدا، به تعريف مختصر ادات پرداخته و پس از ذكر چندين شاهد مثال و نمونه و تجزيه آن‌ها و اشاره به ادات مورد نظر، كاربردهاى مختلف آن ادات را توضيح داده است؛ به‌عنوان مثال، وى همزه را به دو قسمت «همزه استفهام» و «همزه نداء» تقسيم كرده است. همزه اول، حرفى است مفيد استفهام كه محلى از اعراب ندارد. از اين همزه، نمونه‌هاى فراوانى در قرآن مجيد وجود دارد كه نويسنده به برخى از آن‌ها اشاره كرده است، از جمله: '''«أ لم يجدك يتيما فآوى»''' (الضحى: 6)؛ '''«أ لم نجعل الأرض مهاداً»''' (النبأ: 6)؛ '''«فقالوا أ تجعل فيها من يفسد فيها و يسفك الدماء»''' (البقره: 30) <ref>متن كتاب، ص 9</ref>.
 
همزه دوم، حرفى است به معنى «ياء» كه مفيد نداء بوده و آن نيز محلى از اعراب ندارد. نويسنده براى توضيح اين همزه، از شعر زير استفاده و آن را تجزيه نموده است:


همزه دوم، حرفى است به معنى «ياء» كه مفيد نداء بوده و آن نيز محلى از اعراب ندارد. نويسنده براى توضيح اين همزه، از شعر زير استفاده و آن را تجزيه نموده است:<ref>همان، ص 10</ref>.
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب|''«أ فاطم مهلا بعض هذا التدلل''|2=''و إن كنت قد أزمعت صرمي فأجملي»''}}
{{ب|''«أ فاطم مهلا بعض هذا التدلل''|2=''و إن كنت قد أزمعت صرمي فأجملي»''}}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
(همان، ص 10).
 


== وضعيت كتاب ==
== وضعيت كتاب ==
۰

ویرایش