۶۱٬۱۸۹
ویرایش
نامی اصفهانی، محمدصادق: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - ' ' به ' '
جز (جایگزینی متن - 'مولف' به 'مؤلف') |
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
||
| خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
'''محمدصادق نامی اصفهانی''' | '''محمدصادق نامی اصفهانی''' شاعر و دبير پرآوازه نيمه دوم سده دوازدهم هجرى بود كه به «نامى» تخلص مى‌كرد و از بزرگان سادات موسوى و برادرزاده ميرزا محمدرحيم حكيم باشى، پزشك و منشى سلطان صفوى به شمار مى‌رفت. نياكان او نزديك به 150 سال به فرمان پادشاهان صفويه از فارس به اصفهان رفتند (كمابيش 1030 هجرى) و به طبابت پادشاهان آن سامان سرگرم بودند. محمدصادق در جوانى مشق انشا مى‌كرد و در نظم و نثر چيره‌دست شد و افزون بر نويسندگى و شاعرى و سرودن مثنوى‌هايى به پيروى از خمسه نظامى، به نوشتن تاريخ زنديان پرداخت. | ||
تاريخ مرگ او بر پايه گزارش شاگردش، ميرزا عبدالكريم 1204 بوده است. از ديوان قصايد و غزليات او اثرى نيست، اما مجموعه مثنوى‌هاى پنج‌گانه او به نام نامه نامى اكنون موجود است و درج گهر، خسرو و شيرين (چهار هزار بيت)، ليلى و مجنون، يوسف و زليخا و وامق و عذرا (دو هزار بيت) را در بر دارد. تاريخ گيتى‌گشا، شهيرترين اثر اوست كه به تاريخ سلسله زنديه مى‌پردازد و اگر چه گمان زده‌اند كه اين نام را شاگردش بر آن اثر نهاده باشد، از گذشته تا كنون چنين ناميده مى‌شده است. نويسندگان و شاعران هم‌روزگار او مانند ابوالحسن غفارى و لطفعلى بيگ آذر بيگدلى، از شخصيت و قلم او به نيكى ياد كرده‌اند. | تاريخ مرگ او بر پايه گزارش شاگردش، ميرزا عبدالكريم 1204 بوده است. از ديوان قصايد و غزليات او اثرى نيست، اما مجموعه مثنوى‌هاى پنج‌گانه او به نام نامه نامى اكنون موجود است و درج گهر، خسرو و شيرين (چهار هزار بيت)، ليلى و مجنون، يوسف و زليخا و وامق و عذرا (دو هزار بيت) را در بر دارد. تاريخ گيتى‌گشا، شهيرترين اثر اوست كه به تاريخ سلسله زنديه مى‌پردازد و اگر چه گمان زده‌اند كه اين نام را شاگردش بر آن اثر نهاده باشد، از گذشته تا كنون چنين ناميده مى‌شده است. نويسندگان و شاعران هم‌روزگار او مانند ابوالحسن غفارى و لطفعلى بيگ آذر بيگدلى، از شخصيت و قلم او به نيكى ياد كرده‌اند. | ||