۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
لینگز، مارتین: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'ميكند' به 'می‌كند'
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
جز (جایگزینی متن - 'ميكند' به 'می‌كند') |
||
| خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
نويسندگان اصلى جاويدان خرد به رغم آن‌كه خود صوفى و سرسپرده عرفان اسلامى بودند، چندان در باب اسلام و تصوف از ديدگاه سنتى خاص خود مطلب ننوشتند. از كارهاى گنون اختصاصاً در باب تصوف، مقالاتى است كه در نشريه مطالعات سنتى به چاپ رسيد، و شوان كتاب «تصوف: حجاب و محجوب» را نوشت. اما در ميان شارحان يعنى لينگز، بوركهارت و نصر است كه مطلب نوشتن در باب تصوف رواج پيدا مى‌كند. آثار لينگز مملو از ارجاعات قرآنى و اقوال اسلامى و اشارات عرفانى است. | نويسندگان اصلى جاويدان خرد به رغم آن‌كه خود صوفى و سرسپرده عرفان اسلامى بودند، چندان در باب اسلام و تصوف از ديدگاه سنتى خاص خود مطلب ننوشتند. از كارهاى گنون اختصاصاً در باب تصوف، مقالاتى است كه در نشريه مطالعات سنتى به چاپ رسيد، و شوان كتاب «تصوف: حجاب و محجوب» را نوشت. اما در ميان شارحان يعنى لينگز، بوركهارت و نصر است كه مطلب نوشتن در باب تصوف رواج پيدا مى‌كند. آثار لينگز مملو از ارجاعات قرآنى و اقوال اسلامى و اشارات عرفانى است. | ||
وى كه چندى مسئول نگاهدارى نسخه هاى شرقى در كتابخانه و موزه ى بريتانيا بود و از اين رهگذر تحقيقات بس ژرفى در باب هنر خوشنويسى و تذهيب در خدمت كتابت قرآن دارد. در رويكرد لينگز، چه خوشنويسى و چه تذهيب، فرق است ميان سبكهاى شرق و غرب جهان اسلام. از شرق بيشتر ايران را مراد | وى كه چندى مسئول نگاهدارى نسخه هاى شرقى در كتابخانه و موزه ى بريتانيا بود و از اين رهگذر تحقيقات بس ژرفى در باب هنر خوشنويسى و تذهيب در خدمت كتابت قرآن دارد. در رويكرد لينگز، چه خوشنويسى و چه تذهيب، فرق است ميان سبكهاى شرق و غرب جهان اسلام. از شرق بيشتر ايران را مراد می‌كند و از غرب اغلب به مصر توجه دارد. | ||
به هر حال نزد لينگز اين امر بسيار جالب توجه بوده كه خوشنويسان همچون صوفيان داراى سلسله هستند و باز به مانند صوفيان اين سلسله به [[علی بن ابیطالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]] مى‌رسد و نيز آن‌كه «خوشنويسى و تذهيب قرآن كريم تنها هنر نيست، بلكه براى هنرمندانى كه آن را به وجود مى‌آورند نوعى عبادت نيز هست». | به هر حال نزد لينگز اين امر بسيار جالب توجه بوده كه خوشنويسان همچون صوفيان داراى سلسله هستند و باز به مانند صوفيان اين سلسله به [[علی بن ابیطالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]] مى‌رسد و نيز آن‌كه «خوشنويسى و تذهيب قرآن كريم تنها هنر نيست، بلكه براى هنرمندانى كه آن را به وجود مى‌آورند نوعى عبادت نيز هست». | ||