۶٬۵۹۱
ویرایش
اردبیلی، حسین بن شرف‌الدین: تفاوت میان نسخه‌ها
←معرفى اجمالى
جز (جایگزینی متن - 'جلال الدين' به 'جلال‌الدين') |
|||
| خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
'''مولى حسين بن شرف الدين عبدالحق اردبيلى (متخلص به الهى)'''، يكى از اجله معاريف و مشاهير اعلام اماميه در سده نهم و دهم هجرى كه جامع علوم عقله و نقليه بوده و بر فنون تعليم و تطبيب دست داشته است. او را از شيعيان متصلّب و آتشين وصف كرده‌اند تا آن جا كه گاه‌گاهى به غلوّ و ارتفاع در خصوص ائمّه و پيشوايان اثنا عشر-عليهم السّلام- مى‌پرداخته، و نيز در نگاشته‌هايشان از اين ديد و بينش وى، نكاتى عنوان مى‌شده است. | |||
مولى حسين بن شرف الدين عبدالحق اردبيلى (متخلص به الهى)، يكى از اجله معاريف و مشاهير اعلام اماميه در سده نهم و دهم هجرى كه جامع علوم عقله و نقليه بوده و بر فنون تعليم و تطبيب دست داشته است. او را از شيعيان متصلّب و آتشين وصف كرده‌اند تا آن جا كه گاه‌گاهى به غلوّ و ارتفاع در خصوص ائمّه و پيشوايان اثنا عشر-عليهم السّلام- مى‌پرداخته، و نيز در نگاشته‌هايشان از اين ديد و بينش وى، نكاتى عنوان مى‌شده است. | |||
در لقب او، حتّى در مآخذ عصرى و نزديك به روزگارش اختلاف است. در اجازه‌اى كه جلال‌الدين دوانى (م 908ق.) براى وى به غرض تدريس شواكل الحور في شرح هياكل النور نوشته، او را با لقب «جلال‌الدين» خوانده؛ ولى در اجازه ديگرى كه امير جمال الدين عطاءاللّه بن فضل‌اللّه حسينى به غرض تدريس انوار التنزيل بيضاوى، براى وى نوشته، از او با لقب «كمال الدين» ياد كرده است. | در لقب او، حتّى در مآخذ عصرى و نزديك به روزگارش اختلاف است. در اجازه‌اى كه جلال‌الدين دوانى (م 908ق.) براى وى به غرض تدريس شواكل الحور في شرح هياكل النور نوشته، او را با لقب «جلال‌الدين» خوانده؛ ولى در اجازه ديگرى كه امير جمال الدين عطاءاللّه بن فضل‌اللّه حسينى به غرض تدريس انوار التنزيل بيضاوى، براى وى نوشته، از او با لقب «كمال الدين» ياد كرده است. | ||