۶٬۵۹۱
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'محمد باقر' به 'محمدباقر') |
|||
خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
'''آیتالله مصطفى نورانى اردبيلى'''، در سال 1305ش، در روستای «تقى ديزج»، از توابع اردبيل، در يك خانواده روحانى ديده به جهان گشود. پدرش، به نام ملا شكر الله، از علماى آن سامان و اولين استادش نيز به شمار مىرفت. او، الفباى علوم را از وى فراگرفت. پس از وى، برادر بزرگش، به نام ملا عيسى كه او نيز از علماى دين بود، بهره برد، سپس يكى از علماى آن سامان، به نام ميرزا عبدالحسين واعظى، به وى صرف و نحو را آموخت و در سن هفده سالگى، به مدرسه ملا ابراهيم اردبيلى وارد مىشود و از محضر علمايى مانند شيخ ابراهيم كلانتر، محمد صادق نمينى، حاج شيخ غفور، شيخ غلام حسين مجتهد و سيد ناصر مشكينى، دروس سطح را به پايان برد. | |||
وى، در سن بيست و پنج سالگى، به شهر مقدس قم رفته و از آيات ثلاثه، مرحوم [[حجت کوهکمری، محمد|آیتالله حجت]]، [[صدر، محمدباقر|آیتالله صدر]] و آیتالله خوانسارى استفاده كرد و سپس به درس مرحوم [[بروجردی، حسین|آیتالله بروجردى]]، مرحوم [[امام خمينى(ره)|امام خمينى]] و آیتالله داماد رفت. | وى، در سن بيست و پنج سالگى، به شهر مقدس قم رفته و از آيات ثلاثه، مرحوم [[حجت کوهکمری، محمد|آیتالله حجت]]، [[صدر، محمدباقر|آیتالله صدر]] و آیتالله خوانسارى استفاده كرد و سپس به درس مرحوم [[بروجردی، حسین|آیتالله بروجردى]]، مرحوم [[امام خمينى(ره)|امام خمينى]] و آیتالله داماد رفت. |
ویرایش