أمراض العين و علاجاتها: تفاوت میان نسخه‌ها

<div class='wikiInfo'>

|+ |

! نام کتاب!! data-type='bookName'|أمراض العين و علاجاتها

|data-type='otherBookNames'|

|data-type='authors'|[[ابن سینا، حسین بن عبدالله]] (نويسنده)

|data-type='language'|عربي

|data-type='congeressCode' style='direction:ltr'|‏‎‏RE‎‏ ‎‏46‎‏ ‎‏/‎‏الف‎‏2‎‏الف‎‏8  

|data-type='subject'|چشم - بيماري‏ها و نقص‏ها  

|data-type='publisher'|دانشگاه علوم پزشكي ايران، موسسه مطالعات تاريخ پزشکي، طب اسلامي و مکمل  

|data-type='publishPlace'| ايران - تهران

|ata-type='publishYear'|مجلد1: 1386ش ,   

|-class='articleCode'

|data-type='automationCode'|AUTOMATIONCODE19117AUTOMATIONCODE

'''أمراض العين و علاجاتها'''، مجموعه‌ای است مشتمل بر بخش أمراض العين قانون ابن سینا و نیز یک ارجوزه 69 سطری از وی که به همت دکتر محمد ظاهر الوفایی (متخصص جراحی چشم از دانشگاه هاروارد) و دکتر محمد رواس قلعه‌جی (استاد فقه دانشکده علوم تربیتی دانشگاه ملک سعود در ریاض) بازنویسی و تذییل شده است.

در مقدمه تحقیقی کتاب، شرح حال ابن سینا و آثار و اعتقادات او و نیز دانش او در طب بهاختصار بیان شده است<ref>ر.ک: مقدمه تحقیق، ص6-1</ref>.

در اولین بخش، «أمراض العين» که جزئی از کتاب جامع «القانون في الطب» ابن سیناست و در بخش دوم نیز ارجوزه‌ای دیگر از او درباره امراض چشم آمده است. ابن سینا ارجوزه را پس از نگارش قانون تألیف کرده است؛ چراکه اگر کسی بین أمراض العين و ارجوزه مقایسه کند متوجه می‌شود که ابن سینا در ارجوزه سبک رایج را به کار برده است؛ او در ارجوزه ابتدا خودِ چشم را تشریح کرده، سپس به بیماری‌های پلک، مآق (مجرای ریزش اشک از چشم)، بیماری‌های ملتحمه، سپس بیماری‌های قرنیه، جلدیه... و سپس به امراضی که به طبقه معینی از چشم اختصاص ندارد، ختم کرده است. این همان ترتیبی است که نویسندگان در بیماری‌های چشم پیروی کردهاند؛ درحالیکه می‌بینیم که این شیوه را در أمراض العين و علاجاتها در کتاب قانون تبعیت نکرده است؛ او با بحثی کلی درباره چشم آغاز کرده است، سپس به دنبال آن سخنی درباره آماس چشم و تکدر آورده است؛ درحالیکه در ارجوزه در امراض ملتمحه از آن بحث ‌کرده، سپس امراض قرنیه را به دنبال آن ‌آورده؛ درحالیکه می‌بایست بیماری‌های پلک را پس از ملتحمه می‌آورد و بااینکه بیاض (سفیدی) در چشم از بیماری‌های قرنیه است، اما آن را پس از امراض مآق و پیش از امراض ملتحمه آورده است. وی امراض جفن را بعد از امراض عنبیه آورده است و بااینکه زرقه از امراض عنبیه است، آن را بعد از امراض جلیدیه آورده و همراه با امراض عنبیه نیاورده است. این مطالب دلیل بر این است که وی در أمراض العين هرگونه خواسته عمل کرده و از یک شیوه معین در ترتیب مطالب پیروی نکرده است<ref>ر.ک: همان، ص7</ref>.

محققین اثر در پاورقی درباره فصل ایارجات چنین می‌نویسند: این فصل را به جهت ارتباط محکمی که با معالجه بیماری‌های چشم داشت، به این کتاب افزودیم<ref> همان، ص204، پاورقی 1</ref>.