۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
شیعه در اسلام: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - ' (ع)' به '(ع)'
جز (جایگزینی متن - 'عسگرى' به 'عسکرى') |
جز (جایگزینی متن - ' (ع)' به '(ع)') |
||
| خط ۵۲: | خط ۵۲: | ||
مرحوم [[طباطبایی، محمدحسین|علامه طباطبائى]](ره) در اين كتاب براى شناسائى شيعه به سه بخش عمده توجه كرده‌اند كه عبارتند از: 1- كيفيت پيدايش و نشو و نماى شيعه 2- انشعابات شيعه 3- تفكر مذهبى شيعه. | مرحوم [[طباطبایی، محمدحسین|علامه طباطبائى]](ره) در اين كتاب براى شناسائى شيعه به سه بخش عمده توجه كرده‌اند كه عبارتند از: 1- كيفيت پيدايش و نشو و نماى شيعه 2- انشعابات شيعه 3- تفكر مذهبى شيعه. | ||
در بخش دوم نيز اعتقادات اسلامى را در نبوت، معاد و امامت مورد بررسى قرار داده‌اند، علامۀ شيعه را چنين تعريف مى‌كند كه در اصل به معنى پيرو مى‌باشد و به كسانى شيعه گفته مى‌شود كه جانشينى پيغمبر اكرم(ص) را حق اختصاصى خانواده رسالت مى‌دانند و در معارف اسلام پيرو مكتب اهل بيت مى‌باشند. ايشان زمان پيدايش مكتب تشيع را زمان حيات پيغمبر اكرم(ص) مى‌دانند و عوامل مختلفى را باعث اين نشو در ميان مسلمين معرفى مى‌كند كه از مهم‌ترين آنها مى‌توان به: الف) اجابت دعوت [[علی بن ابیطالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]] براى جانشينى پيغمبر(ص) در روزهاى نخستين علنى شدن دعوت پيامبر اكرم(ص). ب) تصريح پيغمبر مكرم اسلام(ص) به عصمت و مصون بودن حضرت [[امام على(ع)|اميرالمؤمنين(ع)]] از هر گونه خطا و اشتباه ج)كارهاى شگفت‌انگيز [[علی بن ابیطالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]] و ايثارگرى‌هاى ايشان در مورد وجود مقدس پيغمبر خاتم(ص)، مانند خوابيدن حضرت در بستر پيغمبر(ص) و مانند آن د)جريان غدير خم كه علنا پيغمبر(ص) به كل مسلمين جانشينى و خلافت [[علی بن ابیطالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]] را بيان نمودند كه هيچ جاى شك و شبهه‌اى بعد از ايشان باقى نماند. علاّمه اين فضائل [[امام على(ع)|حضرت امير]] (ع) را دليلى بر تجمع عده‌اى از طالبان فضيلت در گرد [[علی بن ابیطالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]] مى‌داند و ديگر عامل مهم براى ايجاد تشيع را بكار بردن اين لفظ از جانب پيغمبر(ص) در مورد دوستان على(ع) مى‌نامند. | در بخش دوم نيز اعتقادات اسلامى را در نبوت، معاد و امامت مورد بررسى قرار داده‌اند، علامۀ شيعه را چنين تعريف مى‌كند كه در اصل به معنى پيرو مى‌باشد و به كسانى شيعه گفته مى‌شود كه جانشينى پيغمبر اكرم(ص) را حق اختصاصى خانواده رسالت مى‌دانند و در معارف اسلام پيرو مكتب اهل بيت مى‌باشند. ايشان زمان پيدايش مكتب تشيع را زمان حيات پيغمبر اكرم(ص) مى‌دانند و عوامل مختلفى را باعث اين نشو در ميان مسلمين معرفى مى‌كند كه از مهم‌ترين آنها مى‌توان به: الف) اجابت دعوت [[علی بن ابیطالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]] براى جانشينى پيغمبر(ص) در روزهاى نخستين علنى شدن دعوت پيامبر اكرم(ص). ب) تصريح پيغمبر مكرم اسلام(ص) به عصمت و مصون بودن حضرت [[امام على(ع)|اميرالمؤمنين(ع)]] از هر گونه خطا و اشتباه ج)كارهاى شگفت‌انگيز [[علی بن ابیطالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]] و ايثارگرى‌هاى ايشان در مورد وجود مقدس پيغمبر خاتم(ص)، مانند خوابيدن حضرت در بستر پيغمبر(ص) و مانند آن د)جريان غدير خم كه علنا پيغمبر(ص) به كل مسلمين جانشينى و خلافت [[علی بن ابیطالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]] را بيان نمودند كه هيچ جاى شك و شبهه‌اى بعد از ايشان باقى نماند. علاّمه اين فضائل [[امام على(ع)|حضرت امير]](ع) را دليلى بر تجمع عده‌اى از طالبان فضيلت در گرد [[علی بن ابیطالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]] مى‌داند و ديگر عامل مهم براى ايجاد تشيع را بكار بردن اين لفظ از جانب پيغمبر(ص) در مورد دوستان على(ع) مى‌نامند. | ||
از مسائل مهم و قابل توجهى كه علامۀ طباطبائى در اين كتاب مطرح نموده‌اند، عوامل جدائى اين گروه از ديگر مسلمين؛ يعنى اهل تسنن است. تحجر و عزلت شيعه در زمان بنى اميّه تا قرن دهم و يازدهم هجرى نيز از مطالبى است كه مباحث گويائى در پيرامون آن مطرح شده است. | از مسائل مهم و قابل توجهى كه علامۀ طباطبائى در اين كتاب مطرح نموده‌اند، عوامل جدائى اين گروه از ديگر مسلمين؛ يعنى اهل تسنن است. تحجر و عزلت شيعه در زمان بنى اميّه تا قرن دهم و يازدهم هجرى نيز از مطالبى است كه مباحث گويائى در پيرامون آن مطرح شده است. | ||