العنعنة من صيغ الأداء للحديث الشريف: تفاوت میان نسخه‌ها

عنعنه مصدر جعلى ماخوذ از استعمال كلمه‌ى عن در اسناد حديث است و در لغت به معانى عديده اى مى آيد كه مشهورترين آن مجاوزه است لكن زمانى كه در اسانيد واقع مى گردد به معناى «من» به كار مى رود. در فصل اول كتاب مى خوانيم كه اين اصطلاح را اهل حديث به كار مى برند تا هر آنچه به اين لفظ از جهت لغه و اصطلاح وجود دارد بيان گردد. لذا اكتفاء كردن بر ذكر «عن» در تعريف، صدق معنعن را ايراد مى كند.  

كتاب حاضر با مقدمه اى از دبير كنگره بين المللى [[شيخ كلينى]] و مقدمه‌ى مؤلف درباره جايگاه حديث و اهميت آن شروع مى گردد. سپس در 5 فصل كه شامل دلالت لفظ عن و اصطلاح آن، تاريخ عنعنه، مشاكل عنعنه و حلولش، عنعنه و طرق آن و ملاحظاتى حول عنعنه، ادامه پيدا مى كند. قبل از فصل اول مقدمه اى در طرق هشتگانه بر روايت حديث و الفاظى كه متحمل آن مى شوند ذكر مى گردد كه شامل: 1 - السماع، ومنه الإملاء2 - القراءة، وتسمی «العرض» 3 - الإجازة 4 - المناولة 5 - المكاتبة 6 - الإعلام 7 - الوصية 8 - الوجادة