۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
تحفة الملوك (علی بن ابي حفص اصفهاني): تفاوت میان نسخه‌ها
تحفة الملوك (علی بن ابي حفص اصفهاني) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱۰ سپتامبر ۲۰۱۷، ساعت ۲۰:۴۵
، ۱۰ سپتامبر ۲۰۱۷جایگزینی متن - 'مى كند' به 'مى‌كند'
جز (جایگزینی متن - 'علی اکبر' به 'علی‌اکبر') |
جز (جایگزینی متن - 'مى كند' به 'مى‌كند') |
||
| خط ۶۳: | خط ۶۳: | ||
پانزده بيت بعد از حكايت اسكندر و نه بيت پس از حكايت كيخسرو آمده است كه در قياس با اشعار استوار متن كتاب بسيار سست‌اند. ژيلبر لازار اين اشعار را بر اساس پنج نسخه از تحفه الملوك تصحيح كرده و با استناد به قرائنى كه چندان استوار نيستند اين اشعار را متعلق به دوره‌هاى اوليه شعر درى دانسته است. | پانزده بيت بعد از حكايت اسكندر و نه بيت پس از حكايت كيخسرو آمده است كه در قياس با اشعار استوار متن كتاب بسيار سست‌اند. ژيلبر لازار اين اشعار را بر اساس پنج نسخه از تحفه الملوك تصحيح كرده و با استناد به قرائنى كه چندان استوار نيستند اين اشعار را متعلق به دوره‌هاى اوليه شعر درى دانسته است. | ||
آن چه اهميت كتاب را چندين برابر | آن چه اهميت كتاب را چندين برابر مى‌كند اشعارى است كه در بين نثر استوار و فصيح اين كتاب متناسب با موضوع درج شده است. تحفه الملوك يكى از منابع مهم اشعار شاعران آغازين زبان فارسى همچون ابوشكور بلخى و رودكى است. اولين مرتبه‌اى كه سخن از تحفه الملوك به ميان آمد و اين كتاب ناشناخته معرفى گرديد به خاطر اشعارى بود كه از كليله و دمنه منظوم رودكى در آن وجود داشت. توجه به شيوه نگارش اين كتاب ثابت مى‌كند كه تحفه الملوك در دوره‌اى نگاشته شده كه هنوز نثر فارسى تحت تأثير جريانى كه بعد از ترجمه نصر الله منشى از كليله و دمنه رو به تكلف و پيچيدگى گذاشت، قرار نگرفته است. | ||
از آنجا كه مصنف قصد نگاشتن كتابى در آداب و اخلاق و پند و اندرز داشته، خود را ملزم به رعايت كوتاهى عبارت‌ها و ساده‌نويسى كرده است. همچنين وى در سرتاسر كتاب از سخنان گذشتگان و حكايت‌هاى آنان بهره فراوان گرفته است و چنين مى‌نمايد كه براى حفظ ارزشهاى لفظى و معنوى آن سخنان و حكايت‌ها به نقل مطالب چه از متون كتبى و چه از روايت‌هاى شفاهى پرداخته است. همين امر سبب گشته سبك نگارش كتاب نسبت به آنچه گفته شد، يعنى نيمه دوم قرن ششم و نيمه اول قرن هفتم اندكى قديم‌تر به نظر آيد. | از آنجا كه مصنف قصد نگاشتن كتابى در آداب و اخلاق و پند و اندرز داشته، خود را ملزم به رعايت كوتاهى عبارت‌ها و ساده‌نويسى كرده است. همچنين وى در سرتاسر كتاب از سخنان گذشتگان و حكايت‌هاى آنان بهره فراوان گرفته است و چنين مى‌نمايد كه براى حفظ ارزشهاى لفظى و معنوى آن سخنان و حكايت‌ها به نقل مطالب چه از متون كتبى و چه از روايت‌هاى شفاهى پرداخته است. همين امر سبب گشته سبك نگارش كتاب نسبت به آنچه گفته شد، يعنى نيمه دوم قرن ششم و نيمه اول قرن هفتم اندكى قديم‌تر به نظر آيد. | ||