۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
قطب‌الدین رازی، محمد بن محمد: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'خواجه نصيرالدّين طوسى' به 'خواجه نصيرالدّين طوسى '
جز (جایگزینی متن - 'مولف' به 'مؤلف') |
جز (جایگزینی متن - 'خواجه نصيرالدّين طوسى' به 'خواجه نصيرالدّين طوسى ') |
||
| خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
'''قطب‌الدّين ابوجعفر محمد بن محمد رازى بويهى''' (نسب او به آل بويه و به قولى به ابوجعفر بن بابويه قمى فقيه معروف شيعه مى‌رسد)، در يكى از قراى رى به نام ورامين به دنيا آمد و در ماه ذى‌قعده سال 776، در شهر دمشق درگذشت و در صالحيه به خاك سپرده شد. | '''قطب‌الدّين ابوجعفر محمد بن محمد رازى بويهى''' (نسب او به آل بويه و به قولى به ابوجعفر بن بابويه قمى فقيه معروف شيعه مى‌رسد)، در يكى از قراى رى به نام ورامين به دنيا آمد و در ماه ذى‌قعده سال 776، در شهر دمشق درگذشت و در صالحيه به خاك سپرده شد. | ||
او از پيشوايان منطق و فلسفه و دانش‌هاى ديگر، همچنين از مشهورترين علمايى بود كه در قرن هشتم مى‌زيستند. شرح او بر «شمسيه» و كتاب «مطالع» در منطق مايه شهرت او شده است؛ همچنان‌كه كتاب او در فلسفه به نام «المحاكمات» كه در آن به بررسى و محاكمه دو شارح معروف كتاب «اشارات»، خواجه نصيرالدّين طوسى و [[فخر رازی، محمد بن عمر|فخر رازى]] پرداخته است، بر شهرت او افزوده است. | او از پيشوايان منطق و فلسفه و دانش‌هاى ديگر، همچنين از مشهورترين علمايى بود كه در قرن هشتم مى‌زيستند. شرح او بر «شمسيه» و كتاب «مطالع» در منطق مايه شهرت او شده است؛ همچنان‌كه كتاب او در فلسفه به نام «المحاكمات» كه در آن به بررسى و محاكمه دو شارح معروف كتاب «اشارات»، [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|خواجه نصيرالدّين طوسى]] و [[فخر رازی، محمد بن عمر|فخر رازى]] پرداخته است، بر شهرت او افزوده است. | ||
تاج سبكى در كتاب خود «طبقات الشافعية» او را چنين ستوده است: «پيشوايى مبرز در علوم معقول بود كه صيت شهرت او به سرزمين‌هاى دوردست رسيد. به سال 763 به دمشق آمد، پس او را پيشوايى در منطق و حكمت يافتيم كه در تفسير و معانى و بيان به‌خوبى وارد بود و در نحو دست داشت و اشعه ذكاوت او آشكار بود». | تاج سبكى در كتاب خود «طبقات الشافعية» او را چنين ستوده است: «پيشوايى مبرز در علوم معقول بود كه صيت شهرت او به سرزمين‌هاى دوردست رسيد. به سال 763 به دمشق آمد، پس او را پيشوايى در منطق و حكمت يافتيم كه در تفسير و معانى و بيان به‌خوبى وارد بود و در نحو دست داشت و اشعه ذكاوت او آشكار بود». | ||