نور هدایت: تفاوت میان نسخه‌ها

==گزارش محتوا==

در مقدمه، نقش دعا در روح و جان بشر بیان شده و دعا، با توجه به آیات قرآن کریم، با تعابیر زیبایی تعریف شده است، از جمله: اقرار به نیستى خود و جهان هستى و اذعان به یگانگى ذات ربوبى و بى‏همتایى او؛ خواندن و شهود حضرت حق به منزلت لااسمى و لارسمى؛ ستودن حضرت دوست به اسم‏هاى لایق ساحت او؛ یگانه دانستن اسما و صفات الهى با ذات پاک او؛ محیط دانستن اللَّه به مظاهر هستى و شاهد بودن و خواندن او؛ نسبت دادن هر جمالى و کمالى به حق سبحانه و اینکه از عالم ملکوت و امرى موجودات منشأ گرفته‏‌اند و یا شاهد بودن آنان؛ نسبت دادن تمام افعال از نظر فعلى به پروردگار سبحان و...<ref>همان، ص5</ref>

وی بر این باور است که ائمه‏ى معصومین(ع)، حقایق الهى را که خود و خاصّان امّتشان (به تعلیم آنان) مى‏فهمیده و مشاهده مى‏کرده‏اند را در قالب دعا بیان فرموده‏اند؛ زیرا اظهار آنچه وی در ابتدای کتاب در نقش دعا و حقیقت آن ذکر نموده - و بیشتر آن‏ها از متن ادعیه وارده برمى‏آید - براى اهل زمان آن حضرات (جز بعضى از خواص و اهل سرّ) ممکن نبوده است، مگر در قالب دعا و فرازهاى ادعیه. ازاین‌رو وی بر این باور است که آن بزرگواران، معارف ناب اسلامى را به‌صورت دعا بیان فرموده و خواندن آن‏ها را در شبانه‌روز و سال و ماه مستحب دانسته‏اند؛ چنان‌که امر به خواندن حقّ تعالى در قرآن شریف نیز مورد سفارش است تا آنان که لیاقت فراگیرى معارف الهى را دارند، بدین وسیله با حقایق آشنا شوند و به غرض غایى از خلقت که همانا عبودیت واقعى و معرفت او است، نایل آیند<ref>همان، ص11</ref>

دعاهایی که در این کتاب گنجانده شده‌اند، به ترتیب عبارتند از:

# آنچه در دعاها درباره غیبت، ظهور و رجعت ذکر شده با بیانات احادیث بسیار - که قابل انکار نبوده، بلکه از ضروریات هستند - منطبق مى‏باشد<ref>همان</ref>

# مضامین دعاها با مبانى عقلى و شهودى هیچ‌گونه مخالفتى ندارد، چنان‌که بخشى از مطالب کتاب پرده از حقیقت این مسئله برمى‏دارد<ref>همان</ref>

به باور نویسنده سزاوار است جویندگان معارف ادعیه، پس از قرائت و توجّه به نکات ذکرشده در این کتاب، با دقت و تأمل در دیگر ادعیه، به جستجوى نکات دقیق و ظریف و معارف گنجانده‌شده در آن‏ها بپردازند تا به‌روشنى معلوم شود که اسلام، دین حقیقت و معرفت و انسان‌سازى است<ref>همان، ص11</ref>