۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
جز (جایگزینی متن - 'مىشود' به 'مىشود') |
||
خط ۵۵: | خط ۵۵: | ||
سپس کتاب فیاض را اینگونه توصیف میکند: «ایشان موفق شده است به مقدار زیادى تشیع را با روحیهاى موضوعى و روشى علمى و متین مورد بحث و بررسى قرار دهد و در این تحلیل ارزشمند توانسته است، بسیارى از تهمتها و مطالب ناروایى را که در مورد چگونگى پیدایش تشیع و شیعه گفته شده، رد کند و با بیان دلایلى تولد پاک تشیع را ثابت کند، پیدایشى پیراسته از هر آنچه دشمنان دسیسهچین و مخربش بدان نسبت مىدهند»<ref>ر.ک: همان، ص22؛ همان، ص33</ref>. | سپس کتاب فیاض را اینگونه توصیف میکند: «ایشان موفق شده است به مقدار زیادى تشیع را با روحیهاى موضوعى و روشى علمى و متین مورد بحث و بررسى قرار دهد و در این تحلیل ارزشمند توانسته است، بسیارى از تهمتها و مطالب ناروایى را که در مورد چگونگى پیدایش تشیع و شیعه گفته شده، رد کند و با بیان دلایلى تولد پاک تشیع را ثابت کند، پیدایشى پیراسته از هر آنچه دشمنان دسیسهچین و مخربش بدان نسبت مىدهند»<ref>ر.ک: همان، ص22؛ همان، ص33</ref>. | ||
نویسنده مباحثش را به شیوه دیگر آثار علمی با تعریف لغوی و اصطلاحی شیعه آغاز شده است. شیعه در لغت به معنى یاران و پیروان است و در اصلاح این کلمه بر تمام کسانى اطلاق | نویسنده مباحثش را به شیوه دیگر آثار علمی با تعریف لغوی و اصطلاحی شیعه آغاز شده است. شیعه در لغت به معنى یاران و پیروان است و در اصلاح این کلمه بر تمام کسانى اطلاق مىشود که على(ع) و خاندان آن حضرت را دوست بدارند<ref>ر.ک: متن کتاب، ص31؛ فیاض، عبدالله، ص44</ref>. | ||
وی معتقد است روایتى که منسوب به ابىمخنف است، نخستین خبرى است که کلمه شیعه را به معناى اصطلاحى آنکه بر پیروان على(ع) و خاندان آن حضرت و یاران آنان اطلاق | وی معتقد است روایتى که منسوب به ابىمخنف است، نخستین خبرى است که کلمه شیعه را به معناى اصطلاحى آنکه بر پیروان على(ع) و خاندان آن حضرت و یاران آنان اطلاق مىشود، آورده است. در روایت مذکور آمده است که امام حسن مجتبى(ع) به اهل کوفه فرمود: «انتم شیعتنا» یعنى شما شیعیان ما هستید<ref>ر.ک: همان؛ همان، ص45 </ref>. | ||
اینکه تشیع از چه زمانی پدید آمده از جمله پرسشهای اساسی است که نویسنده به چهار نظریه در این رابطه اشاره میکند. از زمان رسول اکرم(ص)، از روز سقیفه، از جنگ جمل و بعد از برگشت حضرت علی از صفین(ع). سپس نظریه اول را تأیید کرده و مینویسد عقیده من آن است که بذر تشیع علوى به معناى عقیدتى آن در زمان خود پیامبر (ص) پاشیده شد و قبل از اینکه حضرت على(ع) عهدهدار خلافت مسلمانان گردد، رشد کرد. دو دلیل مهم این ادعا حدیثهایی است که دراینباره وارد شده و وصیت پیامبر اکرم(ص) در مورد امامت و خلافت حضرت على(ع) است<ref>ر.ک: همان، ص38؛ همان، ص53</ref>. | اینکه تشیع از چه زمانی پدید آمده از جمله پرسشهای اساسی است که نویسنده به چهار نظریه در این رابطه اشاره میکند. از زمان رسول اکرم(ص)، از روز سقیفه، از جنگ جمل و بعد از برگشت حضرت علی از صفین(ع). سپس نظریه اول را تأیید کرده و مینویسد عقیده من آن است که بذر تشیع علوى به معناى عقیدتى آن در زمان خود پیامبر (ص) پاشیده شد و قبل از اینکه حضرت على(ع) عهدهدار خلافت مسلمانان گردد، رشد کرد. دو دلیل مهم این ادعا حدیثهایی است که دراینباره وارد شده و وصیت پیامبر اکرم(ص) در مورد امامت و خلافت حضرت على(ع) است<ref>ر.ک: همان، ص38؛ همان، ص53</ref>. |
ویرایش