پرش به محتوا

الگو:صفحهٔ اصلی/مقالهٔ برگزیده اول: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:


<div class="boxTitle"><big>'''[[شیرازی، محمدتقی بن محب‌علی|آیت‌الله ميرزا محمدتقى شيرازى]]'''</big></div>
<div class="boxTitle"><big>'''[[مسند الإمام الباقر أبي‌جعفر محمد بن علي عليهما‌السلام]]'''</big></div>
[[پرونده:NUR00083.jpg|بندانگشتی|شیرازی، محمدتقی بن محب‌علی|175px]]
[[پرونده:NUR01001J1.jpg|بندانگشتی|مسند الإمام الباقر أبي‌جعفر محمد بن علي عليهما‌السلام|175px]]


'''محمدتقی بن محب‌علی شیرازی'''(۱۲۵۶-۱۳۳۸قمشهور به '''میرزای دوم''' یا '''میرزای کوچک'''، از فقها و مراجع بزرگ شیعه، رهبر انقلاب بزرگ عراق ضد استعمار، صدور فتوای جهادیه و وجوب مبارزه با انگلستان
'''مسند الإمام الباقر أبي‌جعفر محمد بن علي عليهما‌السلام'''، تأليف شيخ [[عزيزالله عطاردى]]، ششمين كتاب از مجموعه بزرگ مسانيد اهل‌بيت(عدائرةالمعارفى حديثى است كه به زبان عربى در شش جلد منتشر شده است.


او در سال ۱۲۵۶ق در شيراز به دنيا آمد. پدرش عالم صالح و عارف كامل ميرزا محب على شيرازى است.
مسند حاضر، مشتمل بر سه بخش است:
# احاديثى كه مربوط به زندگى و شخصيت آن معصوم است كه در 14 باب آمده است؛
# احاديثى كه آن معصوم در موضوعات مختلف بيان كرده‌اند كه همچون ساير مجموعه‌هاى حديثى در قالب «كتاب» و مشتمل بر ابواب، ذكر شده است؛
# راويانى كه از آن معصوم نقل حديث كرده‌اند به ترتيب حروف الفبا، به‌همراه ذكر مختصرى از حالات ايشان و مدح و جرح‌هايى كه در باره آنها ذكر شده است.


دوران كودكى را در زادگاهش گذراند و آنگاه پدرش او را براى فراگيرى علوم دينى به كربلا برد. محمد تقى، مقدمات علوم دينى را نزد مدرسان بزرگ كربلا همچون سيد على نقى طباطبايى (متوفاى 1249 ق) آموخت. پس از آن به درس [[اردکانی، محمدحسین|آیت‌الله فاضل اردكانى]] (1302 ق) از استوانه هاى علم اصول در آمد.
نويسنده در نگارش اين اثر، تمام منابع و مصادر دست اول شيعه، اهل سنت، زيديه و اسماعيليه را كه اخبار مدون دارند، مورد بررسى قرار داده است.


سپس به همراه رفيق درس و بحث خود، [[فشارکی اصفهانی، محمد بن امیرقاسم|آیت‌الله فشاركى اصفهانى]]  به سامرا رفت و در درس [[میرزای شیرازی، محمدحسن بن محمود|آیت‌الله ميرزا محمدحسن شيرازى (ميرزاى بزرگ)]]  شركت نمود و پس از چندى در شمار فاضل ترين شاگردان [[میرزای شیرازی، محمدحسن بن محمود|ميرزاى بزرگ]] قرار گرفت و خود نيز به تدريس پرداخت. پس از درگذشت [[میرزای شیرازی، محمدحسن بن محمود|آیت‌الله ميرزا محمد حسن شيرازى]] 1312ق جمع زيادى از شاگردان وى جذب حوزه درسى او گرديدند و از دانش ايشان بهره مى جستند. در همين ايام بود كه وى به ميرزاى دوم شهرت يافت.
نويسنده در نگارش مسند امام باقر(ع) كوشيده است تا تمام روايات اين امام بزرگوار را از كتابخانه‌هاى خطى ايران و دنيا جمع‌آورى كند.
پس از وفات آیت‌الله [[یزدی، محمدکاظم بن عبدالعظیم|سيد محمد كاظم يزدى]]، آیت‌الله ميرزا محمدتقى شيرازى مرجع تقليد شيعيان جهان شد. محل سكونت اين زعيم بزرگ در شهر سامرا بود و از آنجا در جمادى الاول 1337ق به كربلا نقل مكان كرد. و چون به كربلا رسيد، مورد استقبال بى نظير مردم شهر قرار گرفت.
در جلد نخست اين مسند، حدود 160 صفحه به شرح حال امام محمد باقر(ع) برگرفته از تواريخ متقن اختصاص دارد كه اطلاعات فراوانى در حوزه‌هاى شناخت آن امام، عصر ايشان، زندگى ايشان در كربلا، دوره اسارات [[امام سجاد(ع)]] به‌همراه امام محمد باقر(ع) در كوفه و شام و نقل حوادث سفر ايشان از كربلا تا كوفه و شام، به مخاطبان عرضه شده است. همچنين در اين بخش سخن از مبارزات قدرت‌طلبانه بنى عباس و ستم‌هاى امويان نسبت به اين امام بزرگوار به ميان آمده است.


ميرزا گر چه در سن كهولت (88 سالگى) بود، ليكن روحيه‌اى بسيار عالى داست و آشكارا عليه انگلستان موضع گيرى مى كرد.
از صفحه 161 جلد نخست تا پنجمين جلد اين مسند، روايات امام باقر(ع) مانند دسته‌بندى مرحوم [[كلينى]] در [[الکافی|اصول كافى]] آورده شده‌اند. نويسنده كوشيده در اين مجموعه مباحثى نظير امام‌شناسى تا عصر غيبت، فضايل اهل‌البيت(ع) و شيوه فقهاى قديم را با شيوه‌اى متفاوت و نوين بياورد.
انقلاب سال 1920‌م عراق بر ضد انگلستان مرهون مبارزات و فتواهاى كوبنده ميرزا محمد تقى شيرازى است. ميرزا با وجود سن زياد و اشتغالات سياسى و اجتماعى هيچ گاه دست از تحقيق و برگزارى مجالس درس و بحث بر نمى داشت و از امور طلاب و حوزه علميه غافل نبود. او سعى مى كرد جريان مبارزه و اين گونه اشتغالات، فاصله‌اى ميان وى و طلاب علوم دينى به وجود نياورد.


<div class="mw-ui-button">[[شیرازی، محمدتقی بن محب‌علی|'''ادامه''']]</div>
نويسنده در جلد سوم رواياتى را كه از امام باقر(ع) در تفسير آيات قرآن كريم نقل شده است به ترتيب سور قرآن ذكر كرده است.
 
كتاب الدعاء، نام بخش ديگر اين مجموعه شش جلدى است كه دربرگيرنده ادعيه آن امام همام است. در اين كتاب حدود يك‌صد صفحه به دعاهاى امام باقر(ع) كه به مناسبت‌هاى مختلف چون روز جمعه، استغفار، توبه و اعياد گفته‌اند، تعلق دارد.
<div class="mw-ui-button">[[مسند الإمام الباقر أبي‌جعفر محمد بن علي عليهما‌السلام|'''ادامه''']]</div>
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش