۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
مهدوی، سید مصلح‌الدین: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'محمد حسين' به 'محمدحسین'
جز (جایگزینی متن - 'محمد باقر ' به 'محمدباقر') |
جز (جایگزینی متن - 'محمد حسين' به 'محمدحسین') |
||
| خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
'''سيد مصلح‌الدين مهدوى''' فرزند سيد محمدتقى، ملقب به سيد شهاب‌الدين، نحوى اصفهانى از علماى پرهيزگار و اديبى برجسته بود. مادرش دختر علامه فقيد آخوند ملا | '''سيد مصلح‌الدين مهدوى''' فرزند سيد محمدتقى، ملقب به سيد شهاب‌الدين، نحوى اصفهانى از علماى پرهيزگار و اديبى برجسته بود. مادرش دختر علامه فقيد آخوند ملا محمدحسین کرمانى از مدرسان و ائمه جماعت و صاحب مسند قضا بود. | ||
مصلح‌الدين در بامداد 15 محرم الحرام سال 1334ق، در يكى از محلات قديمى اصفهان به نام بيدآباد، در خاندانى بزرگوار و اهل علم، به دنيا آمد. وى در شش سالگى پدر را از دست داد و تحت سرپرستى مادر و برادرانش كه همه اهل علم بودند، تربيت يافت. دوره ابتدايى را در مدارس جديد اقدسيه و گلبهار گذراند. | مصلح‌الدين در بامداد 15 محرم الحرام سال 1334ق، در يكى از محلات قديمى اصفهان به نام بيدآباد، در خاندانى بزرگوار و اهل علم، به دنيا آمد. وى در شش سالگى پدر را از دست داد و تحت سرپرستى مادر و برادرانش كه همه اهل علم بودند، تربيت يافت. دوره ابتدايى را در مدارس جديد اقدسيه و گلبهار گذراند. | ||
هم‌زمان با تحصيل علوم جديد، شوق يادگيرى علوم اسلامى وى را به مدارس علميه كشانيد. صرف و نحو، معانى، بيان، فقه و اصول را فراگرفت و سيوطى، [[مغني اللبيب عن كتب الأعاريب|مغنى]] و [[المطول|مطول]] را نزد آقاميرزا محمد على معلم حبيب‌آبادى، مؤلف كتاب گران‌سنگ مكارم‌الآثار، خواند. آشنايى با اين مورخ و دانشمند او را به تاريخ و رجال علاقه‌مند ساخت و سال‌هاى بسيارى از عمر شريف خود را صرف تحقيق در اين باره كرد. از ديگر اساتيد او در آن دوران مى‌توان از آيت‌الله مير سيد حسن مدرسى، مير محمد صادقى، حاج ميرزا محمدباقرامامى، حاج شيخ محمد على کرمانى، شيخ محمدحسن قاضى عسكر، كمال‌الدين خوانسارى در اصفهان، [[تونی، عبدالله بن محمد|شيخ | هم‌زمان با تحصيل علوم جديد، شوق يادگيرى علوم اسلامى وى را به مدارس علميه كشانيد. صرف و نحو، معانى، بيان، فقه و اصول را فراگرفت و سيوطى، [[مغني اللبيب عن كتب الأعاريب|مغنى]] و [[المطول|مطول]] را نزد آقاميرزا محمد على معلم حبيب‌آبادى، مؤلف كتاب گران‌سنگ مكارم‌الآثار، خواند. آشنايى با اين مورخ و دانشمند او را به تاريخ و رجال علاقه‌مند ساخت و سال‌هاى بسيارى از عمر شريف خود را صرف تحقيق در اين باره كرد. از ديگر اساتيد او در آن دوران مى‌توان از آيت‌الله مير سيد حسن مدرسى، مير محمد صادقى، حاج ميرزا محمدباقرامامى، حاج شيخ محمد على کرمانى، شيخ محمدحسن قاضى عسكر، كمال‌الدين خوانسارى در اصفهان، [[تونی، عبدالله بن محمد|شيخ محمدحسین فاضل تونى]] و آيت‌الله سيد محمد كاظم عصار در تهران نام برد. | ||
وى بعدها به مدرسه سعدى، كه در آن وقت زير نظر مرحوم محمدتقى خان صدرى اداره مى‌شد، رفت. ناظم اين مدرسه مرحوم سيد على خان نوربخشى آزاد از شعرا و محترمين اصفهان بود. اين مدرسه معلمان بسيار عالى داشت مثل مرحوم ملا محمد هادى كه از هم‌دوره‌اى‌ها و هم‌درسان آيت‌الله ارباب بود. | وى بعدها به مدرسه سعدى، كه در آن وقت زير نظر مرحوم محمدتقى خان صدرى اداره مى‌شد، رفت. ناظم اين مدرسه مرحوم سيد على خان نوربخشى آزاد از شعرا و محترمين اصفهان بود. اين مدرسه معلمان بسيار عالى داشت مثل مرحوم ملا محمد هادى كه از هم‌دوره‌اى‌ها و هم‌درسان آيت‌الله ارباب بود. | ||