۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جلیلی کرمانشاهی، محمدحسین: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'محمد حسين' به 'محمدحسین'
جز (جایگزینی متن - '/ نوع اثر: کتاب / نقش: مترجم' به '') |
جز (جایگزینی متن - 'محمد حسين' به 'محمدحسین') |
||
| خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
محمدحسین جليلى کرمانشاهى متخلص به "بيدار"، يكى از افراد شاخص خاندان بزرگ جليلى و يكى از مفاخر ادبى شهر باستانى کرمانشاه بود. "بيدار" دانشمندى فاضل، شاعرى سخن سنج و مردى آزاده بود، در زندگى تكلف وخودنمايى نداشت، پُراحساس و پُرعاطفه و بى توجه به مقام و جمع مال بود فضل و ادبش همراه با وارستگى و بى تكلفى بود، با اين حال و با وجود بى پيرايگى و از خودگذشتگى اصالت خانوادگى در او ظهورى آشكار داشت بدون آنكه خود بخواهد. مادرش مرحومه بهجة الملوك ملقبه به افتخار الدوله فرزند حسينقلى ميرزا عمدة السلطنه فرزند عليقلى ميرزا صارم الدوله فرزند امامقلى ميرزا عماد الدوله فرزند محمد على ميرزا دولتشاه فرزند فتحعلى شاه قاجار بود. پدرش مرحوم آیت‌الله حاج شيخ محمد هادى جليلى ابن حاج شيخ عبدالرحيم بن حاج شيخ عبدالرحمن بن شيخ عبدالاحد بن ملا عبدالجليل بود و اصالت حسب و نسبش از هر دو سوى ظاهر است | |||
تاريخ تولد او خورشيدى بود.مصادف با سال خورشيدى بود كه در دبيرستان شاهپور کرمانشاه به تحصيل اشتغال داشت و در خارج از دبيرستان هم نزد مرحوم ميرزا باقر توحيدى و ديگران صرف و نحو عربى مى آموخت در سال كه شاعر دانشمند شادروان آزاد همدانى مأموريت کرمانشاه يافت و رئيس دبيرستان شاهپور شد "بيدار" سخت فريفت بزرگوارى و فضل و ادب او گرديد، آزاد هم محبت خود را از او دريغ نداشت و اجازه داد عصرها پس از تعطيل دبيرستان نزدش برخى متون ادبى و قصائد اساتيد شعر كهن زبان فارسى را كه در "مجمع الفصحاء" نقل شده است بخواند. در همان زمان بود كه به شاعرى متمايل شد و شروع به گفتن اشعارى كرد كه به نظر آزاد مى رسانيد و او هم جهت اصلاح گفته هايش رغبت نشان مى داد | تاريخ تولد او خورشيدى بود.مصادف با سال خورشيدى بود كه در دبيرستان شاهپور کرمانشاه به تحصيل اشتغال داشت و در خارج از دبيرستان هم نزد مرحوم ميرزا باقر توحيدى و ديگران صرف و نحو عربى مى آموخت در سال كه شاعر دانشمند شادروان آزاد همدانى مأموريت کرمانشاه يافت و رئيس دبيرستان شاهپور شد "بيدار" سخت فريفت بزرگوارى و فضل و ادب او گرديد، آزاد هم محبت خود را از او دريغ نداشت و اجازه داد عصرها پس از تعطيل دبيرستان نزدش برخى متون ادبى و قصائد اساتيد شعر كهن زبان فارسى را كه در "مجمع الفصحاء" نقل شده است بخواند. در همان زمان بود كه به شاعرى متمايل شد و شروع به گفتن اشعارى كرد كه به نظر آزاد مى رسانيد و او هم جهت اصلاح گفته هايش رغبت نشان مى داد | ||