۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'محمد حسن' به 'محمدحسن') |
جز (جایگزینی متن - 'محمد حسين' به 'محمدحسین') |
||
خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
''' | '''محمدحسین غروى اصفهانى'''، فرزند حاج محمدحسن (معين التجار) و نوۀ حاج محمد اسماعيل نخجوانى معروف به محقق غروى، فقیه و اصولی، در دوم محرم 1296 در كاظمين به دنيا آمد. | ||
==هجرت خاندان غروى به ايران== | ==هجرت خاندان غروى به ايران== | ||
خط ۷۰: | خط ۷۰: | ||
ميرزا على اصغر و ميرزا حبيب دو برادر بودند و پسر عموهاى ميرزا جواد آقا ملكى تبريزى بودند و علامۀ غروى با هر سه بزرگوار رفت و آمد داشت، اما بيش از همه با ميرزا على اصغر مأنوس بود. | ميرزا على اصغر و ميرزا حبيب دو برادر بودند و پسر عموهاى ميرزا جواد آقا ملكى تبريزى بودند و علامۀ غروى با هر سه بزرگوار رفت و آمد داشت، اما بيش از همه با ميرزا على اصغر مأنوس بود. | ||
علامۀ غروى با فقيه اصولى، ميرزا [[نائینی، محمدحسین| | علامۀ غروى با فقيه اصولى، ميرزا [[نائینی، محمدحسین|محمدحسین نائينى]] و آیتالله سيد احمد كربلائى تهرانى نيز مأنوس بوده و مذاكرات علمى داشتهاند. | ||
==فعاليتهاى سياسى== | ==فعاليتهاى سياسى== | ||
خط ۸۶: | خط ۸۶: | ||
اين اجازه نامۀ روايتى، توسط آیتالله [[صدر، حسن |سيد حسن صدر]] عاملى، نويسندۀ کتاب پر مايۀ «تأسيس الشيعة لعلوم الإسلام» نوشته شده است كه برگزيدهاى از آن اجازه نامه را مرور مىكنيم: | اين اجازه نامۀ روايتى، توسط آیتالله [[صدر، حسن |سيد حسن صدر]] عاملى، نويسندۀ کتاب پر مايۀ «تأسيس الشيعة لعلوم الإسلام» نوشته شده است كه برگزيدهاى از آن اجازه نامه را مرور مىكنيم: | ||
«... شخصيت بزرگى چون فقيه و علامۀ مجتهد، حجة الإسلام [[اصفهانی، محمدحسین|شيخ | «... شخصيت بزرگى چون فقيه و علامۀ مجتهد، حجة الإسلام [[اصفهانی، محمدحسین|شيخ محمدحسین اصفهانى]] غروى دوست دارد كه به فوز فضيلتى كه در شركت جستن در اين نظم است نايل شود، تا به سلسلۀ اهل عصمت بپيوندد. وى - كه خداى جلال و جليل در شرفش بيفزايد - نامهاى برايم نوشت و همان را خواستار شد و من با همۀ راههايى كه در روايت دارم و با همۀ آنچه كه در آن مدخليتى براى روايت است، به او اجازه مىدهم تا از هر چه روايتش جائز است، از معقول و منقول گرفته تا فروع و اصول و فقه و حديث و تفسير روايت كند...» | ||
علامه غروى اصفهانى از بزرگان ديگرى نيز اجازۀ روايت داشته است، از آن جمله: | علامه غروى اصفهانى از بزرگان ديگرى نيز اجازۀ روايت داشته است، از آن جمله: | ||
خط ۱۰۴: | خط ۱۰۴: | ||
زمان درازى را به تدريس فقه و اصول و علوم عقلى اشتغال داشت. مدرسۀ او مجمع اهل فضل و كمال بود. گروهى از طلاب با فضيلت از مكتب او فارغ شدند. او جاى پاى محكمى را در فقه باز كرده بود و در علم اصول دست توانايى داشت. آثارش در اين دو وادى بر ديدگاههاى ژرف و آراى پخته و پاك او دلالت مىكند، ولى از آنجا كه نظرگاههاى فلسفى او بسيار استوار و محكم مىنمود، بيشتر به تدريس فلسفه شهرت يافت، بلكه اين بيشتر به خاطر آن بود كه كسى از اهل فلسفه در عصر او به پاى وى نمىرسيد...» | زمان درازى را به تدريس فقه و اصول و علوم عقلى اشتغال داشت. مدرسۀ او مجمع اهل فضل و كمال بود. گروهى از طلاب با فضيلت از مكتب او فارغ شدند. او جاى پاى محكمى را در فقه باز كرده بود و در علم اصول دست توانايى داشت. آثارش در اين دو وادى بر ديدگاههاى ژرف و آراى پخته و پاك او دلالت مىكند، ولى از آنجا كه نظرگاههاى فلسفى او بسيار استوار و محكم مىنمود، بيشتر به تدريس فلسفه شهرت يافت، بلكه اين بيشتر به خاطر آن بود كه كسى از اهل فلسفه در عصر او به پاى وى نمىرسيد...» | ||
علامه سيد [[حسینی طهرانی، محمدحسین| | علامه سيد [[حسینی طهرانی، محمدحسین|محمدحسین حسينى تهرانى]] دربارۀ ايشان چنين مىگويد: | ||
«مرحوم آیتالله (غروى)، فقيه و اصولى و فيلسوف و حكيمى است كه در قرون اخيره به جامعيّت او از جهت اتقان علم و دقت نظر و سعۀ انديشه و جامعيّت بين علم و عمل و إعراض از دنيا و زهد و پاكى، كمتر ديده شده است.» | «مرحوم آیتالله (غروى)، فقيه و اصولى و فيلسوف و حكيمى است كه در قرون اخيره به جامعيّت او از جهت اتقان علم و دقت نظر و سعۀ انديشه و جامعيّت بين علم و عمل و إعراض از دنيا و زهد و پاكى، كمتر ديده شده است.» | ||
كلام علامه [[طباطبایی، محمدحسین|سيد | كلام علامه [[طباطبایی، محمدحسین|سيد محمدحسین طباطبائى]] (صاحب [[الميزان في تفسير القرآن|تفسير الميزان]]): | ||
«مرحوم شيخ، مردى بود جامع ميان علم و عمل، رابط ميان تقوا و ذوق، داراى طبعى سيّال و لهجهاى شيرين و... بود. | «مرحوم شيخ، مردى بود جامع ميان علم و عمل، رابط ميان تقوا و ذوق، داراى طبعى سيّال و لهجهاى شيرين و... بود. |
ویرایش