۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
جز (جایگزینی متن - 'محمد تقى' به 'محمدتقى') |
||
خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
== اساتيد == | == اساتيد == | ||
وى از شاگردان آيتاللَّه [[آخوند خراسانی، محمدکاظم بن حسین|شيخ محمد كاظم خراسانى]] و آيتاللَّه [[یزدی، محمدکاظم بن عبدالعظیم|سيد محمد كاظم يزدى]] و آيتاللَّه شيخ على گنابادى و آيتاللَّه شيخ على قوچانى و آيتاللَّه [[نایینی، محمدحسین|ميرزا حسين نايينى]] و آيتاللَّه شيخ على قوچانى و آيتاللَّه [[نایینی، محمدحسین|ميرزا حسين نايينى]] و آيتاللَّه [[شیرازی، محمدتقی بن محبعلی|ميرزا | وى از شاگردان آيتاللَّه [[آخوند خراسانی، محمدکاظم بن حسین|شيخ محمد كاظم خراسانى]] و آيتاللَّه [[یزدی، محمدکاظم بن عبدالعظیم|سيد محمد كاظم يزدى]] و آيتاللَّه شيخ على گنابادى و آيتاللَّه شيخ على قوچانى و آيتاللَّه [[نایینی، محمدحسین|ميرزا حسين نايينى]] و آيتاللَّه شيخ على قوچانى و آيتاللَّه [[نایینی، محمدحسین|ميرزا حسين نايينى]] و آيتاللَّه [[شیرازی، محمدتقی بن محبعلی|ميرزا محمدتقى شيرازى]] و آيتاللَّه سيد اسماعيل صدر بود و نزد آنان در نجف، سامرا و كربلا مراحل علمى را طى كرد. آن گاه مشغول به تدريس و تأليف شد. | ||
در 1333ق به تهران آمد و به تدريس پرداخت، سپس به مشهد رفت و از محضر آيتاللَّه آقا محمد آقازادهى كفايى استفاده نمود. در 1344ق به نجف بازگشت و از محضر اساتيد وقت، آيتاللَّه آقا [[اصفهانی، ابوالحسن|سيد ابوالحسن اصفهانى]] و آيتاللَّه آقا [[عراقی، ضیاءالدین|ضياءالدين عراقى]] و آيتاللَّه شيخ محمد حسين غروى، استفاده نمود تا به مراتب عاليهى اجتهاد رسيد و به دريافت اجازههاى اجتهاد نايل شد. در 1348ق براى ارشاد و سرپرستى شيعيان به لبنان رفت و در 1370ق به تهران بازگشت و به امور علمى و دينى پرداخت. وى در مسجد محموديه سرچشمه به انجام امور مذهبى مشغول بود. لواسانى از دوستان نزديك [[علامه امينى]] بود. در تهران درگذشت. | در 1333ق به تهران آمد و به تدريس پرداخت، سپس به مشهد رفت و از محضر آيتاللَّه آقا محمد آقازادهى كفايى استفاده نمود. در 1344ق به نجف بازگشت و از محضر اساتيد وقت، آيتاللَّه آقا [[اصفهانی، ابوالحسن|سيد ابوالحسن اصفهانى]] و آيتاللَّه آقا [[عراقی، ضیاءالدین|ضياءالدين عراقى]] و آيتاللَّه شيخ محمد حسين غروى، استفاده نمود تا به مراتب عاليهى اجتهاد رسيد و به دريافت اجازههاى اجتهاد نايل شد. در 1348ق براى ارشاد و سرپرستى شيعيان به لبنان رفت و در 1370ق به تهران بازگشت و به امور علمى و دينى پرداخت. وى در مسجد محموديه سرچشمه به انجام امور مذهبى مشغول بود. لواسانى از دوستان نزديك [[علامه امينى]] بود. در تهران درگذشت. |
ویرایش