۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
أكذوبة تحريف القرآن بين الشيعة و السنة: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'سید مرتضی' به 'سید مرتضی '
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
جز (جایگزینی متن - 'سید مرتضی' به 'سید مرتضی ') |
||
| خط ۶۰: | خط ۶۰: | ||
در کتاب‌هاى بزرگان شیعه، عباراتى وجود دارد که به‌طور صریح نشان مى‌دهند که به عقیده شیعه قرآن از تغییر و کم و کاستى سالم مانده است. این عبارات، بهترین برهان است بر اینکه قرآنى که در دست مسلمانان است، همان است که خداوند متعال نازل فرموده است و بهترین دلیل است بر اینکه شیعه، معتقد نیست که چیزى از قرآن کم شده یا به آن افزوده است. | در کتاب‌هاى بزرگان شیعه، عباراتى وجود دارد که به‌طور صریح نشان مى‌دهند که به عقیده شیعه قرآن از تغییر و کم و کاستى سالم مانده است. این عبارات، بهترین برهان است بر اینکه قرآنى که در دست مسلمانان است، همان است که خداوند متعال نازل فرموده است و بهترین دلیل است بر اینکه شیعه، معتقد نیست که چیزى از قرآن کم شده یا به آن افزوده است. | ||
در ششمین فصل کتاب دیدگاه سی تن از علمای شیعه در این رابطه ذکر شده است. از جمله این افراد سید مرتضی (متوفاى سال ۴۳۶ق) است که در جواب مسائل طرابلسیات مى‌گوید: «علم و یقین در مورد صحت قرآن، مانند علم و یقین به وجود کشورها، شهرها، حوادث بزرگ، کتب مشهور و اشعار مدون عرب است؛ زیرا عنایت و انگیزه شدیدى نسبت به نقل قرآن و نگهدارى آن وجود داشته است و براى مسلمانان اهمیت آن، به‌مراتب بیش از دقت و عنایت درباره مسائل فوق بوده است. همانا قرآن در زمان رسول‌الله(ص) مجموعه مدونى، به همین صورت فعلى بوده و پیامبر(ص) گروهى از صحابه را مأمور حفظ و نگهدارى آن، کرده بود آن‌ها، قرآن را براى اطمینان بیشتر نزد پیامبر، مى‌خواندند و عده‌اى از اصحاب مانند عبدالله بن مسعود، ابى بن کعب و غیره چندین دوره خدمت پیامبر قرآن را ختم کردند»<ref>ر.ک: متن کتاب، ص95-94؛ جعفریان، رسول، ص103-102</ref>. | در ششمین فصل کتاب دیدگاه سی تن از علمای شیعه در این رابطه ذکر شده است. از جمله این افراد [[علم‌الهدی، علی بن حسین|سید مرتضی]] (متوفاى سال ۴۳۶ق) است که در جواب مسائل طرابلسیات مى‌گوید: «علم و یقین در مورد صحت قرآن، مانند علم و یقین به وجود کشورها، شهرها، حوادث بزرگ، کتب مشهور و اشعار مدون عرب است؛ زیرا عنایت و انگیزه شدیدى نسبت به نقل قرآن و نگهدارى آن وجود داشته است و براى مسلمانان اهمیت آن، به‌مراتب بیش از دقت و عنایت درباره مسائل فوق بوده است. همانا قرآن در زمان رسول‌الله(ص) مجموعه مدونى، به همین صورت فعلى بوده و پیامبر(ص) گروهى از صحابه را مأمور حفظ و نگهدارى آن، کرده بود آن‌ها، قرآن را براى اطمینان بیشتر نزد پیامبر، مى‌خواندند و عده‌اى از اصحاب مانند عبدالله بن مسعود، ابى بن کعب و غیره چندین دوره خدمت پیامبر قرآن را ختم کردند»<ref>ر.ک: متن کتاب، ص95-94؛ جعفریان، رسول، ص103-102</ref>. | ||
در هفتمین فصل کتاب، دیدگاه شیعه درباره مصاحف علی(ع) و فاطمه(س) مطرح شده است. در کتاب‌هاى تاریخى و حدیثى آمده است که على(ع) قرآن را جمع‌آورى و نگهدارى نمود و ثابت شده که آن حضرت جزء نویسندگان وحى بلکه بزرگ‌ترین آن‌ها بوده است. ابن ابى‌الحدید مى‌گوید: همه اتفاق‌نظر دارند که على قرآن را در زمان رسول‌الله(ص) حفظ مى‌کرد و غیر از او کسى این کار را انجام نمى‌داد و نخستین کسى بود که قرآن را جمع‌آورى نمود. | در هفتمین فصل کتاب، دیدگاه شیعه درباره مصاحف علی(ع) و فاطمه(س) مطرح شده است. در کتاب‌هاى تاریخى و حدیثى آمده است که على(ع) قرآن را جمع‌آورى و نگهدارى نمود و ثابت شده که آن حضرت جزء نویسندگان وحى بلکه بزرگ‌ترین آن‌ها بوده است. ابن ابى‌الحدید مى‌گوید: همه اتفاق‌نظر دارند که على قرآن را در زمان رسول‌الله(ص) حفظ مى‌کرد و غیر از او کسى این کار را انجام نمى‌داد و نخستین کسى بود که قرآن را جمع‌آورى نمود. | ||