۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'رعليه‌السلام' به 'ر عليه‌السلام'
جز (جایگزینی متن - '....<ref>' به '.<ref>') |
جز (جایگزینی متن - 'رعليه‌السلام' به 'ر عليه‌السلام') |
||
| خط ۷۱: | خط ۷۱: | ||
نام چند تن از علما و مفسرين نيز در چند جاى كتاب آمده كه محقق كوشش و جستجوى فراوانى در كتاب‌هاى رجال و طبقات مفسران داشته‌اند، ولى به نتيجه مناسبى دست پيدا نكرده‌اند؛ كسانى همچون ابوسهل انمارى، خواجه بامنصور و ابوجعفر. هرچند خواجه بامنصور را مى‌توان محمد بن محمد بن محمود، ابومنصور الماتريدى متوفى سال 333ق دانست، ولى به‌يقين نمى‌توان آن را پذيرفت.<ref>مقدمه، ص دوازده</ref> | نام چند تن از علما و مفسرين نيز در چند جاى كتاب آمده كه محقق كوشش و جستجوى فراوانى در كتاب‌هاى رجال و طبقات مفسران داشته‌اند، ولى به نتيجه مناسبى دست پيدا نكرده‌اند؛ كسانى همچون ابوسهل انمارى، خواجه بامنصور و ابوجعفر. هرچند خواجه بامنصور را مى‌توان محمد بن محمد بن محمود، ابومنصور الماتريدى متوفى سال 333ق دانست، ولى به‌يقين نمى‌توان آن را پذيرفت.<ref>مقدمه، ص دوازده</ref> | ||
از جمله مختصات زبانى اين اثر تبديل «ب» به «ف» در بسيارى از تك‌واژه‌هاست. نمونه‌اى از متن: «و چو | از جمله مختصات زبانى اين اثر تبديل «ب» به «ف» در بسيارى از تك‌واژه‌هاست. نمونه‌اى از متن: «و چو پيغامبر عليه‌السلام، فرخواند فر ايشان اين آيت‌ها، خامش شدند و دانستند كاين وحى خداى است، بهانه كردند و گفتند كه: فر دل‌هاى ما پوشش است و فهم‌هاى ما كند است، ما همى اندر نيابيم مر گفتارهاى تو را.<ref>متن، ص7</ref> | ||
واژه‌هاى فارسى برابر كلمه‌هاى عربى در اين اثر، به‌وفور يافت مى‌شود؛ چنان‌كه مسجد را مزكد (مزگت).<ref>متن، ص30</ref>، شياطين را ديوان.<ref>همان، ص13</ref>و ايمان را در جايى، گروش.<ref>همان، ص23</ref>ترجمه كرده است. | واژه‌هاى فارسى برابر كلمه‌هاى عربى در اين اثر، به‌وفور يافت مى‌شود؛ چنان‌كه مسجد را مزكد (مزگت).<ref>متن، ص30</ref>، شياطين را ديوان.<ref>همان، ص13</ref>و ايمان را در جايى، گروش.<ref>همان، ص23</ref>ترجمه كرده است. | ||