۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' »' به '»') |
جز (جایگزینی متن - 'امير مؤمن' به 'اميرمؤمن') |
||
خط ۴۸: | خط ۴۸: | ||
ايشان به دنبال ذكر اين نكته كه علماى شيعه، از عقايد فرق ديگر، آگاهى كامل دارند و پيوسته بر مشتركات تكيه مىكنند و به تقريب فرامىخوانند، برخلاف ديگران كه شناختشان از عقايد شيعه، بسيار ناچيز است و پيوسته بر ويژگىها و مختصات شيعه تكيه مىكنند و نامى از مشتركات نمىبرند، به توضيح برخى از مسائل مربوط به شيعه كه بسيار مطرح مىشود، مىپردازد. | ايشان به دنبال ذكر اين نكته كه علماى شيعه، از عقايد فرق ديگر، آگاهى كامل دارند و پيوسته بر مشتركات تكيه مىكنند و به تقريب فرامىخوانند، برخلاف ديگران كه شناختشان از عقايد شيعه، بسيار ناچيز است و پيوسته بر ويژگىها و مختصات شيعه تكيه مىكنند و نامى از مشتركات نمىبرند، به توضيح برخى از مسائل مربوط به شيعه كه بسيار مطرح مىشود، مىپردازد. | ||
«پيدايش شيعه»، اولين مسئلهاى است كه مؤلف آن را توضيح مىدهد. ايشان در اينباره مىنويسد: تشيع، جز «پذيرش اسلام با اعتقاد به ولايت بلافصل [[امام على(ع)| | «پيدايش شيعه»، اولين مسئلهاى است كه مؤلف آن را توضيح مىدهد. ايشان در اينباره مىنويسد: تشيع، جز «پذيرش اسلام با اعتقاد به ولايت بلافصل [[امام على(ع)|اميرمؤمنان على(ع)]]» چيز ديگرى نيست و چون ولايت آن حضرت در قرآن و سنت وارد شده است، پس اسلام و تشيع داراى يك مبدأ و در يك زمان متولد شدهاند. | ||
وى براى اثبات اين مدعا دلايل متعددى آورده، مثل حديث «يوم الدار»، «حديث منزلت» و «حديث غدير»<ref>متن كتاب، ص12</ref> | وى براى اثبات اين مدعا دلايل متعددى آورده، مثل حديث «يوم الدار»، «حديث منزلت» و «حديث غدير»<ref>متن كتاب، ص12</ref> |
ویرایش