۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'مولف' به 'مؤلف') |
جز (جایگزینی متن - 'یعليهالسلام' به 'ی عليهالسلام') |
||
خط ۵۳: | خط ۵۳: | ||
دليل اينكه فرهنگنامه در باب مسائل كلامى است مؤلف، لازم ديدهاند كه ابتدا وقبل از نوشت آن بطور مختصرى به مهمترين مسائل و مذهاب كلامى بپردازند بدين جهت كلياتى در باره علم كلام و پيدايش مهمترين فرق كلامى را مطرح نمودهاند، ابتدا به تعريف علم كلام از زبان متكلمان مختلف پرداخته. | دليل اينكه فرهنگنامه در باب مسائل كلامى است مؤلف، لازم ديدهاند كه ابتدا وقبل از نوشت آن بطور مختصرى به مهمترين مسائل و مذهاب كلامى بپردازند بدين جهت كلياتى در باره علم كلام و پيدايش مهمترين فرق كلامى را مطرح نمودهاند، ابتدا به تعريف علم كلام از زبان متكلمان مختلف پرداخته. | ||
سپس موضوع علم كلام كه اصول اعتقادات و يا اصول دين، يا احكام اصلى شريعت است را ياد كردهاند. بعد از آن فائده و هدف كلام و وجه تسميه اين علم به كلام را متذكر شدهاند، از تفاوت علم كلام و فلسفه و آغاز پيدايش و علل علم كلام سخن به ميان آوردهاند. فرق كلامى چون مرجئه و معتزله و اشاعره و تشيع و علل پيدايش آنها و مبانى اعتقاديشان را ذكر نمودهاند. فرقه هاى مختلف تشيع را ذكر كردهاند، دلائل شيعيان بر امامت حضر | سپس موضوع علم كلام كه اصول اعتقادات و يا اصول دين، يا احكام اصلى شريعت است را ياد كردهاند. بعد از آن فائده و هدف كلام و وجه تسميه اين علم به كلام را متذكر شدهاند، از تفاوت علم كلام و فلسفه و آغاز پيدايش و علل علم كلام سخن به ميان آوردهاند. فرق كلامى چون مرجئه و معتزله و اشاعره و تشيع و علل پيدايش آنها و مبانى اعتقاديشان را ذكر نمودهاند. فرقه هاى مختلف تشيع را ذكر كردهاند، دلائل شيعيان بر امامت حضر علی عليهالسلام را از آيات و روايات، استدلال نمودهاند در آخر اين فصل به ذكر نام امامان شيعه و بعضى از اعتقادات كلامى شيعه اماميه چون توحيد، عدل، بداء، اختيار، حسن وقع، رويت حق، تولى و تبرى، عصمت، تقيه، رجعت و شفاعت پرداختهاند. بعد از اين گونه مباحث كلامى شروع به اصل كتاب كه همان فرهنگ لغات و اصطلاحات كلامى است به ترتيب حروف الفباء كردهاند. در پايان كتاب، معادل انگليسى برخى واژه ها و اصطلاحات كلامى را در چند صيغه و بر اساس حروف الفباى فارسى نوشتهاند، بعد از آن فهرست راهنما و سپس فهرست مناعب و مآخذ اين كتاب را ياد نمودهاند، اين كتاب بك مقدمه بيش ندارد كه از خود مؤلف مى باشد و در سبب و نحوه تهيه اين فرهنگ، در تاريخ اسفند ماه سال 1369 نوشته شده است. | ||
== معرفى نسخه== | == معرفى نسخه== |
ویرایش