۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
جز (جایگزینی متن - 'ابن اسفنديار' به 'ابن اسفنديار ') |
||
خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
وى نخست نزد پدرش كه از علماى اماميه بود، تحصيل كرد و بعدها او و برادرش نزد ابوالعباس حسنى، دايى خويش كه باعث تغيير عقيده آنها از اماميه به زيديه شده بود و [[شيخ مفيد]] در بغداد، به تحصيل علم پرداخت. در رى به محفل [[صاحب بن عباد، اسماعیل بن عباد|صاحب بن عباد]] پيوست و در محفل قاضى عبدالجبار همدانى تلمذ كرد. بعدها در گرگان به تدريس پرداخت و يكى از آثارش را به حسن مصعبى وزير منوچهر زيارى اتحاف كرد. وى همچنين نزد ابوعبدالله بصرى از مشايخ نامدار معتزله بغداد كلام آموخت. بعد از وفات برادرش المويد بالله احمد بن حسين هارونى در 411ق، با ابوطالب هارونى به عنوان امام بيعت شد، اما جزئيات فعاليت او در اين ايام شناخته نيست. | وى نخست نزد پدرش كه از علماى اماميه بود، تحصيل كرد و بعدها او و برادرش نزد ابوالعباس حسنى، دايى خويش كه باعث تغيير عقيده آنها از اماميه به زيديه شده بود و [[شيخ مفيد]] در بغداد، به تحصيل علم پرداخت. در رى به محفل [[صاحب بن عباد، اسماعیل بن عباد|صاحب بن عباد]] پيوست و در محفل قاضى عبدالجبار همدانى تلمذ كرد. بعدها در گرگان به تدريس پرداخت و يكى از آثارش را به حسن مصعبى وزير منوچهر زيارى اتحاف كرد. وى همچنين نزد ابوعبدالله بصرى از مشايخ نامدار معتزله بغداد كلام آموخت. بعد از وفات برادرش المويد بالله احمد بن حسين هارونى در 411ق، با ابوطالب هارونى به عنوان امام بيعت شد، اما جزئيات فعاليت او در اين ايام شناخته نيست. | ||
به گفته ابن اسفنديار وى به كمال عقل، فضل، سخا، ورع، اجتهاد، عبادت، زهد و تقوى معروف بود و در ميان زيديه، كسى دانشمندتر از او نبود. | به گفته [[ابن اسفندیار، محمد بن حسن|ابن اسفنديار]] وى به كمال عقل، فضل، سخا، ورع، اجتهاد، عبادت، زهد و تقوى معروف بود و در ميان زيديه، كسى دانشمندتر از او نبود. | ||
ویرایش