۱۰۶٬۳۶۶
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ابن عباس، عبدالله بن عباس' به 'ابن عباس، عبدالله بن عباس') برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
(۳۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۶ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات کتاب | |||
| تصویر =NUR13111J1.jpg | |||
| عنوان =سیره اخلاقی معصومین | |||
| عنوانهای دیگر = | |||
| | | پدیدآوران = | ||
[[الهامینیا، علیاصغر]] (نویسنده) | |||
| | | زبان =فارسی | ||
| کد کنگره =BP 26 /الف7س9* | |||
| | | موضوع = | ||
احادیث شیعه | |||
|زبان | |||
|کد کنگره | |||
|موضوع | |||
اخلاق اسلامی | اخلاق اسلامی | ||
خط ۲۶: | خط ۱۵: | ||
چهارده معصوم - اخلاق | چهارده معصوم - اخلاق | ||
| ناشر = | |||
|ناشر | زمزم هدايت | ||
| مکان نشر =قم - ایران | |||
| سال نشر = 1385 ش | |||
|مکان نشر | |||
|سال نشر | |||
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE13111AUTOMATIONCODE | |||
== | | چاپ =1 | ||
| تعداد جلد =1 | |||
| کتابخانۀ دیجیتال نور =13111 | |||
| کتابخوان همراه نور =13111 | |||
| کد پدیدآور = | |||
| پس از = | |||
| پیش از = | |||
}} | |||
'''سيره اخلاقى معصومين(ع)'''، اثر علىاصغر الهامىنيا در موضوع اخلاق، به زبان فارسى است كه مطالب سودمندى را از اخلاق فردى و اجتماعى معصومين(ع) به مخاطب گوشزد مىكند. | |||
== ساختار == | == ساختار == | ||
كتاب، در يك جلد تنظيم شده و بر دو بخش است: | كتاب، در يك جلد تنظيم شده و بر دو بخش است: | ||
خط ۵۷: | خط ۴۰: | ||
== گزارش محتوا == | == گزارش محتوا == | ||
با توجه به اينكه سيره اخلاقى پيامبر و امامان(ع)، بهترين الگو براى پيروان آنها به شمار مىرود؛ چنانكه خداوند در سوره احزاب، آيه 21 فرمودهاند: «رسول خدا، اسوه و مقتداى پسنديدهاى است» (اين قاعده شامل حال جانشينان برحق وى نيز مىشود) و پيامبر اكرم(ص)، خود فرمودهاند: «بعثت لاتمم مكارم الاخلاق»؛ «من برانگيخته شدم تا مكارم اخلاق را تمام كنم»، مؤلف در اين كتاب، بر اساس آيات و روايات و داستانهاى آموزند سعى كرده اخلاق نيكو را براى مخاطبين خويش، در دو بخش فردى و اجتماعى يادآورى كند تا راهكار اخلاقى مناسبى براى پيروان آن حضرات ترسيم كرده باشد. | با توجه به اينكه سيره اخلاقى پيامبر و امامان(ع)، بهترين الگو براى پيروان آنها به شمار مىرود؛ چنانكه خداوند در سوره احزاب، آيه 21 فرمودهاند: «رسول خدا، اسوه و مقتداى پسنديدهاى است» (اين قاعده شامل حال جانشينان برحق وى نيز مىشود) و پيامبر اكرم(ص)، خود فرمودهاند: «بعثت لاتمم مكارم الاخلاق»؛ «من برانگيخته شدم تا مكارم اخلاق را تمام كنم»، مؤلف در اين كتاب، بر اساس آيات و روايات و داستانهاى آموزند سعى كرده اخلاق نيكو را براى مخاطبين خويش، در دو بخش فردى و اجتماعى يادآورى كند تا راهكار اخلاقى مناسبى براى پيروان آن حضرات ترسيم كرده باشد. | ||
مؤلف، در اولين بخش كتاب، نخست، «اهتمام به نماز» را مطرح مىكند. ايشان در اين بخش، به تبيين نماز مىپردازد و نماز را از سه جهت احكام، آداب و اسرار و حقايق مورد بررسى قرار مىدهد و مطالبى ذكر مىكند، سپس به ذكر داستانهايى از نمازگزارن واقعى؛ يعنى حضرات معصومين(ع) مىپردازد. در ادامه، به اهميت و جايگاه برپاداشتن نماز اشاره مىكند و آن را از اهم واجبات مىداند و در اين راستا از روايات و داستانهايى نيز بهره مىگيرد؛ | مؤلف، در اولين بخش كتاب، نخست، «اهتمام به نماز» را مطرح مىكند. ايشان در اين بخش، به تبيين نماز مىپردازد و نماز را از سه جهت احكام، آداب و اسرار و حقايق مورد بررسى قرار مىدهد و مطالبى ذكر مىكند، سپس به ذكر داستانهايى از نمازگزارن واقعى؛ يعنى حضرات معصومين(ع) مىپردازد. در ادامه، به اهميت و جايگاه برپاداشتن نماز اشاره مىكند و آن را از اهم واجبات مىداند و در اين راستا از روايات و داستانهايى نيز بهره مىگيرد؛ مثلاًدر بحبوحه جنگ صفين، [[امام على(ع)|اميرالمؤمنين(ع)]] مراقب خورشيد بود، [[ابن عباس، عبدالله بن عباس|ابن عباس]] پرسيد: در پى چه هستيد؟ حضرت فرمودند: منتظر ظهر هستم تا نماز بخوانيم. [[ابن عباس، عبدالله بن عباس|ابن عباس]] گفت: ما اينك در حال نبرديم، چه وقت نمازخواندن است؟! حضرت فرمودند: «ما براى چه با اينها مىجنگيم؟ جز براى نماز» ([[تفصیل وسائل الشیعة إلی تحصیل مسائل الشریعة|وسائل الشيعة]]، ج 3، ص 179). | ||
ايشان به مذمت كسانى كه نماز را | ايشان به مذمت كسانى كه نماز را سبک مىشمارند، مىپردازد و در اين باره، به اين حديث از [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] متمسك مىشود: «ان شفاعتنا لا تنال مستخفا بالصلاة»؛ «شفاعت ما، نصيب كسى كه نماز را سبک بشمارد، نمىشود». | ||
دومين صفت اخلاق فردى كه در كتاب مورد بررسى قرار گرفته، «ذكر» است. با توجه به اينكه خداوند مبدأ و منبع همه خوبىهاى عالم است و خير و بركت جز از او نمىرسد، پس ارتباط با خدا؛ يعنى ارتباط با منبع خير. علاوه بر اين، انسان ذاكر همواره خويشتن را در پرتو نور خدا مىبيند و از گزند هر شر و فسادى در امان مىماند. | دومين صفت اخلاق فردى كه در كتاب مورد بررسى قرار گرفته، «ذكر» است. با توجه به اينكه خداوند مبدأ و منبع همه خوبىهاى عالم است و خير و بركت جز از او نمىرسد، پس ارتباط با خدا؛ يعنى ارتباط با منبع خير. علاوه بر اين، انسان ذاكر همواره خويشتن را در پرتو نور خدا مىبيند و از گزند هر شر و فسادى در امان مىماند. | ||
ايشان در ادامه، در مورد حقيقت ذكر چنين مىگويد: ذكر، همان ياد كردن خداوند با زبان و در اعماق قلب است و انسان در صورتى كه از اعماق قلب خدا را ياد كند، ياد خدا به قلب و روان او حيات واقعى مىبخشد و باعث شادابى و نشاط وى مىشود؛ همچنانكه رسول اكرم(ص) مىفرمايند: «همگان تشنه مىميرند، جز ذاكر خدا». (بحار | ايشان در ادامه، در مورد حقيقت ذكر چنين مىگويد: ذكر، همان ياد كردن خداوند با زبان و در اعماق قلب است و انسان در صورتى كه از اعماق قلب خدا را ياد كند، ياد خدا به قلب و روان او حيات واقعى مىبخشد و باعث شادابى و نشاط وى مىشود؛ همچنانكه رسول اكرم(ص) مىفرمايند: «همگان تشنه مىميرند، جز ذاكر خدا». ([[بحارالأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار علیهمالسلام|بحار الانوار]]، ج 78، ص 240). | ||
مؤلف، با دو عنوان «يادآوران نمونه» و «جلوههاى ياد خدا در بوستان عصمت»، به ذكر داستانهايى از حضرات معصومين مىپردازد كه پيوسته به ياد خدا بودند. | مؤلف، با دو عنوان «يادآوران نمونه» و «جلوههاى ياد خدا در بوستان عصمت»، به ذكر داستانهايى از حضرات معصومين مىپردازد كه پيوسته به ياد خدا بودند. | ||
خط ۷۵: | خط ۵۶: | ||
بخش دوم كتاب، در مورد اخلاق اجتماعى است. مؤلف، «حسن معاشرت» را بهعنوان اولين صفت اخلاقى اين بخش بيان مىكند. وى، به جايگاه رفيع نبوت و امامت و ارتباط مستقيم آن با فكر و قلب انسانها اشاره مىكند و مهمترين رسالت انبياء و اولياى الهى را تزكيه نفوس و تربيت و تزكيه انسانها بيان مىكند كه لازمهاش آراسته بودن خود انبياء و اولياى الهى به صفات اخلاقى است و در اين راستا، چند نمونه از برخورد زيباى آنان را در خانواده و ميان مردم و حتى با مخالفان يادآور مىشود؛ بهعنوان مثال: | بخش دوم كتاب، در مورد اخلاق اجتماعى است. مؤلف، «حسن معاشرت» را بهعنوان اولين صفت اخلاقى اين بخش بيان مىكند. وى، به جايگاه رفيع نبوت و امامت و ارتباط مستقيم آن با فكر و قلب انسانها اشاره مىكند و مهمترين رسالت انبياء و اولياى الهى را تزكيه نفوس و تربيت و تزكيه انسانها بيان مىكند كه لازمهاش آراسته بودن خود انبياء و اولياى الهى به صفات اخلاقى است و در اين راستا، چند نمونه از برخورد زيباى آنان را در خانواده و ميان مردم و حتى با مخالفان يادآور مىشود؛ بهعنوان مثال: | ||
«گروهى از طايفه جهنيه ميهمان امام صادق(ع) شدند. چون وقت رفتن فرارسيد، امام، زاد و توشه راه و عطايايى به آنان بخشيد، ولى به خدمتگزارانش فرمود: «از آنان كناره بگيريد و كمكشان نكنيد». مهمانان، بار خود را بستند و آماده رفتن شدند. براى وداع، خدمت امام رسيدند و عرض كردند: «اى پسر پيامبر! بسيار نيكو ميهماندارى كردى، ولى چرا به خدمتگزارانت دستور دادى ما را كمك نكنند؟» امام پاسخ داد: ما | «گروهى از طايفه جهنيه ميهمان [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] شدند. چون وقت رفتن فرارسيد، امام، زاد و توشه راه و عطايايى به آنان بخشيد، ولى به خدمتگزارانش فرمود: «از آنان كناره بگيريد و كمكشان نكنيد». مهمانان، بار خود را بستند و آماده رفتن شدند. براى وداع، خدمت امام رسيدند و عرض كردند: «اى پسر پيامبر! بسيار نيكو ميهماندارى كردى، ولى چرا به خدمتگزارانت دستور دادى ما را كمك نكنند؟» امام پاسخ داد: ما اهلبيتى هستيم كه هيچگاه ميهمان را براى رفتن يارى نمىرسانيم». (سيره اخلاقى معصومين(ع)، ص 120). | ||
در ادامه، به صفات ديگرى از اخلاق اجتماعى با عناوين «رأفت و مهربانى»، «تواضع»، «عفو و گذشت»، «غيرت اسلامى»، «روابط اجتماعى»، «خدمت به مردم»، «حمايت از محرومان» و «مشكلگشايى و حفظ وحدت» پرداخته است. | در ادامه، به صفات ديگرى از اخلاق اجتماعى با عناوين «رأفت و مهربانى»، «تواضع»، «عفو و گذشت»، «غيرت اسلامى»، «روابط اجتماعى»، «خدمت به مردم»، «حمايت از محرومان» و «مشكلگشايى و حفظ وحدت» پرداخته است. | ||
خط ۹۲: | خط ۷۳: | ||
== | ==وابستهها== | ||
{{وابستهها}} | |||
[[رده:کتابشناسی]] | [[رده:کتابشناسی]] | ||
[[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | [[رده:اسلام، عرفان، غیره]] |