ترجمة الإمام الحسين علیه‌السلام من كتاب بغية الطلب في تاريخ حلب: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ترجمة الإمام الحسين(ع)من كتاب [[بغية الطلب في تاريخ حلب]] '''، اثر [[طباطبایی، عبدالعزیز|عبدالعزیز طباطبائى]]، گزیده‌ای است از مجموعه 10 جلدی ‏«[[بغية الطلب في تاريخ حلب]] » تألیف [[ابن عدیم، عمر بن احمد|کمال‌الدین عمر بن احمد بن ابی‌جراده حلبی]] معروف به ابن عدیم (متوفی 660ق). بغية الطلب که نخستین اثر در تاریخ حلب است، دربرگیرنده احوال عالمان، حاکمان، سرزمین، مردم و دیگر مسائل جغرافیایی، سیاسی، علمی و مذهبی حلب است....<ref>ر.ک: دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، ص546؛ مقدمه، ص12</ref>

بغية الطلب، در اصل بنا به گفته یافعی یا ابن ‌کثیر در 30-40 جلد بوده است....<ref>ر.ک: مقدمه، ص12</ref>؛ اما از آن همه فقط ده جلد به خط مؤلف موجود است و در کتابخانه‌های استانبول نگهداری می‌شود....<ref>ربیعی، منیژه، ص598</ref>

عبدالعزیز طباطبایى ده سال پیش از چاپ کتاب بغیه، بخش مربوط به امام حسین(ع)را از روى نسخه خطی استانبول که به خط خود مصنف است، استنساخ کرده است....<ref>ر.ک: مقدمه، ص9</ref>تصحیح کتاب نیز توسط وی و تحقیق آن توسط محمد طباطبایی انجام شده است.  

در ابتدای اثر مقدمه مصحح، مقدمه محقق و شرح حال ابن عدیم و آثار او آمده است. این شرح حال خلاصه‌ای از شرح حال وی در مدخل آل ابی‌جراده در دائرةالمعارف بزرگ اسلامی است....<ref>ر.ک: همان، ص11؛ دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، ص546</ref>

محمد طباطبایی این کتاب را با نسخه اصلی و نیز با نسخه تحقیقی [[زکار، سهیل|سهیل زکار]]  مقابله کرده است؛ سپس اقدام به عنوان‌بندی و شماره‌گذاری آنها در [ ] کرده است. همچنین روایات را از مصادر اصلی آنها استخراج و برخی لغات یا اماکنی که نیاز به توضیح داشته را شرح داده است....<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص15</ref>

سبک کتاب حدیثى است و مؤلف، سلسله اسناد هر روایت را ذکر کرده و مجموع مطالب خود را در قالب 248 روایت (به شمارش محقق کتاب) آورده است....<ref>ر.ک: متن کتاب، ص230</ref>

ابن عدیم در روایت 59 کتاب به نقل از یعلی بن مره چنین نقل کرده که رسول‌الله(ص) دعا کرده، فرمودند: خداوندا حسین را دوست بدار؛ خداوندا کسی که حسین را دوست دارد دوست بدار؛ حسین سبطی از اسباط [یکی از دوازده جانشین همانند اسباط دوازده‌گانه بنی‌اسرائیل] است....<ref>ر.ک: همان، ص69</ref>پیش از آن در روایت 58 نیز چنین تعبیر شده که: «حسین از من است و من از حسینم؛ خداوند کسی را که حسین را دوست بدارد، دوست می‌دارد؛ حسین سبطی از اسباط است»....<ref>ر.ک: همان، ص68</ref>

یا در روایت 144 از زهری نقل کرده که آنگاه که امام حسین(ع) شهید شد، هیچ سنگی را از زمین بیت‌المقدس بلند نمی‌کردی مگر آنکه زیر آن خون تازه بود....<ref>ر.ک: همان، ص170</ref>این روایت در شماره‌های 143، 145 و 149 نیز با اندک تفاوتی آمده است....<ref>ر.ک: همان، ص169و 170 و 173</ref>