۶۱٬۱۸۹
ویرایش
التوازن الإسلامي بین الدنيا و الآخرة: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - '....<ref>' به '.<ref>'
جز (جایگزینی متن - ' ....<ref>' به '.<ref>') |
جز (جایگزینی متن - '....<ref>' به '.<ref>') |
||
| خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
«التوازن الإسلامى بين الدنيا والآخرة»، اثر جمعى از فضلا، مجموعه بحث‌هايى است كه در ارتباط با اقتصاد اسلامى و به زبان عربى نوشته شده است.انگيزه نگارش اين كتاب، نشان دادن صورتى صحيح از واقعيت اقتصاد اسلامى براى جهانيان است كه امروزه گرفتار مشكلات زيادى مى‌باشند | «التوازن الإسلامى بين الدنيا والآخرة»، اثر جمعى از فضلا، مجموعه بحث‌هايى است كه در ارتباط با اقتصاد اسلامى و به زبان عربى نوشته شده است.انگيزه نگارش اين كتاب، نشان دادن صورتى صحيح از واقعيت اقتصاد اسلامى براى جهانيان است كه امروزه گرفتار مشكلات زيادى مى‌باشند..<ref>مقدمه ص5</ref> | ||
== ساختار== | == ساختار== | ||
| خط ۵۹: | خط ۵۹: | ||
فصل اول، بيان كننده احاديثى است كه متضمن تمجيد و تكريم از دنياست. اين فصل كه با «الطايفة الاولى» آغاز گشته است، شامل 10 عنوان مى‌باشد كه پس از ذكر همه آن‌ها، هر كدام به طور جداگانه بررسى شده‌اند. | فصل اول، بيان كننده احاديثى است كه متضمن تمجيد و تكريم از دنياست. اين فصل كه با «الطايفة الاولى» آغاز گشته است، شامل 10 عنوان مى‌باشد كه پس از ذكر همه آن‌ها، هر كدام به طور جداگانه بررسى شده‌اند. | ||
اولين عنوان به نام «تحصيل الدنيا مامور به» مى‌باشد. مؤلف در ذيل اين عنوان، ابتدا آياتى را ذكر كرده كه انسان‌ها را امر به تحصيل دنيا كرده است. وى برداشت حكم وجوب از اين موارد را مشكل دانسته، آن را در مقام امتنان و مطلوب دانسته است | اولين عنوان به نام «تحصيل الدنيا مامور به» مى‌باشد. مؤلف در ذيل اين عنوان، ابتدا آياتى را ذكر كرده كه انسان‌ها را امر به تحصيل دنيا كرده است. وى برداشت حكم وجوب از اين موارد را مشكل دانسته، آن را در مقام امتنان و مطلوب دانسته است..<ref>متن ص14</ref> | ||
وى، در بخش روايات نيز تعداد 91 حديث را در همين زمينه نقل كرده است. | وى، در بخش روايات نيز تعداد 91 حديث را در همين زمينه نقل كرده است. | ||
| خط ۸۵: | خط ۸۵: | ||
فصل سوم شامل 10 عنوان است كه مؤلف سعى كرده است به وسيله آن‌ها، طريقه جمع بين روايات مدح و ذم دنيا را شرح دهد..<ref>متن ص141</ref> | فصل سوم شامل 10 عنوان است كه مؤلف سعى كرده است به وسيله آن‌ها، طريقه جمع بين روايات مدح و ذم دنيا را شرح دهد..<ref>متن ص141</ref> | ||
وى در اولين مورد «حب الدنيا- لا اصل الدنيا- مذموم» كوشيده است با جمع‌آورى آيات و رواياتى نشان دهد كه آن‌چه در مورد دنيا ناپسند دانسته شده، يك امر نفسانى است كه عبارت از حب زياد به دنيا و ترجيح دادن آن بر آخرت مى‌باشد | وى در اولين مورد «حب الدنيا- لا اصل الدنيا- مذموم» كوشيده است با جمع‌آورى آيات و رواياتى نشان دهد كه آن‌چه در مورد دنيا ناپسند دانسته شده، يك امر نفسانى است كه عبارت از حب زياد به دنيا و ترجيح دادن آن بر آخرت مى‌باشد..<ref>متن ص145</ref> | ||
مؤلف در دومين مورد، عنوان «الفرح بالدنيا مذموم» را مطرح كرده، سپس با ذكر عناوينى همچون: تقديم الدنيا على الاخرة مذموم، جمع المال و البخل به مذموم، عدم انفاق المال فيما امر الله به مذموم و الاطمينان الى الدنيا مذموم، آيات و احاديثى را در اين زمينه ارائه كرده است. | مؤلف در دومين مورد، عنوان «الفرح بالدنيا مذموم» را مطرح كرده، سپس با ذكر عناوينى همچون: تقديم الدنيا على الاخرة مذموم، جمع المال و البخل به مذموم، عدم انفاق المال فيما امر الله به مذموم و الاطمينان الى الدنيا مذموم، آيات و احاديثى را در اين زمينه ارائه كرده است. | ||
وى در آخرين مورد با عنوان «الدنيا ممدوحة اذا كانت عونا على الاخرة» به اين نتيجه رسيده است كه از آنجا كه انفاق، زكات و قرض دادن پسنديده است، پس بدون شك وجود مال هم كه از ضروريات اين اعمال نيك است، ممدوح و پسنديده مى‌باشد، البته به شرطى كه در راه خداوند استفاده شود | وى در آخرين مورد با عنوان «الدنيا ممدوحة اذا كانت عونا على الاخرة» به اين نتيجه رسيده است كه از آنجا كه انفاق، زكات و قرض دادن پسنديده است، پس بدون شك وجود مال هم كه از ضروريات اين اعمال نيك است، ممدوح و پسنديده مى‌باشد، البته به شرطى كه در راه خداوند استفاده شود..<ref>متن ص168</ref> | ||
مؤلف در خاتمه، خلاصه و چكيده‌اى از مطالب را ارائه كرده و معتقد است كه در واقع تعارضى بين روايات مدح و ذم وجود ندارد، چرا كه اگر دنيا به تنهايى در نظر گرفته شود، نه ممدوح است و نه مذموم، لذا اگر دنيا در امور مشروع به كار گرفته شود و باعث تحصيل رضايت خداوند گردد، محبوب است و اگر در امر نامشروع و غير عقلايى استفاده شود، مذموم و مبغوض خواهد بود. | مؤلف در خاتمه، خلاصه و چكيده‌اى از مطالب را ارائه كرده و معتقد است كه در واقع تعارضى بين روايات مدح و ذم وجود ندارد، چرا كه اگر دنيا به تنهايى در نظر گرفته شود، نه ممدوح است و نه مذموم، لذا اگر دنيا در امور مشروع به كار گرفته شود و باعث تحصيل رضايت خداوند گردد، محبوب است و اگر در امر نامشروع و غير عقلايى استفاده شود، مذموم و مبغوض خواهد بود. | ||