ترجمه مشارق انوار اليقين في حقائق اسرار اميرالمؤمنين عليه‌السلام: تفاوت میان نسخه‌ها

كتاب، توسط قربان مخدومى شربيانى، تصحيح گرديده است و در آغاز آن، مقدمه [[مهدی‌پور، علی‌‌اکبر|على‌اكبر مهدى‌پور]] و سپس مقدمه مصحح ذكر شده است. در مقدمه نخست، ضمن معرفى غاليان و بررسى نشانه‌هاى آنان در احاديث اهل‌بيت(ع)، آموزه‌هاى امامان(ع)و ديدگاه بزرگان، به بررسى تأليفات نويسنده و همچنين اهميت و جايگاه كتاب حاضر پرداخته شده و سپس، از نسخ خطى كتاب «مشارق أنوار اليقين»، چاپ‌هاى مختلف از آن، ترجمه‌هاى مختلف آن و گزيده‌هايى كه از آن صورت گرفته، بحث به ميان آمده است ....<ref>مقدمه [[مهدی‌پور، علی‌‌اکبر|على‌اكبر مهدى‌پور]]، ص 19</ref>

در اين مقدمه، به اين نكته اشاره شده است كه اثر حاضر كه مكرر چاپ، ترجمه و گزينه شده و در طول 619 سال كه از تأليف آن مى‌گذرد، مورد اعتماد و استناد صدها تن از راويان احاديث و ناقلان آثار قرار گرفته است و لذا نسخ خطى فراوانى از آن در كتابخانه‌هاى عمومى يافت مى‌شود ....<ref>همان، ص 35</ref>

در مقدمه مصحح نيز مطالبى پيرامون كتاب، ترجمه و آراء منتقدان و مدافعان از كتاب، عنوان گرديده است ....<ref>مقدمه مصحح، ص 47</ref>

از جمله كسانى كه از اين كتاب و نويسنده آن انتقاد كرده و در مقدمه، به آنها اشاره شده است، عبارتند از: [[علامه مجلسى]]، [[حر عاملی، محمد بن حسن|شيخ حر عاملى]] و [[امین، محسن|سيد محسن امين]]. مدافعان اين كتاب نيز عبارتند از: [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|ملا صدرا]]، [[علامه امينى]]، [[افندی، عبدالله بن عیسی‌بیگ|ميرزا عبدالله افندى]] اصفهانى، [[آشتیانی، جلال‎‌الدین|سيد جلال‌الدين آشتيانى]]، علامه [[حسن‌زاده آملی، حسن|حسن‌زاده آملى]] و [[طباطبایی کربلایی، علی بن محمدعلی|صاحب رياض]] ....<ref>همان، ص 54</ref>

كتاب مشارق با توجه به ويژگى‌هايى كه دارد، سال‌ها مورد استفاده و علاقه شيفتگان فضايل [[امام على(ع)|اميرمؤمنان(ع)]] بوده است، اما با توجه به عربى بودن آن، بسيارى از تشنگان معارف علوى، به‌ويژه طلاب و دانشجويان از اين كتاب بى‌بهره بودند. از سويى نقدهايى كه بر اين كتاب وجود دارد، براى آن‌ها سؤال‌برانگيز و ابهام‌آميز مى‌نمود، اما اكنون كه ترجمه اين كتاب، به خوانندگان تقديم مى‌شود، خود با مطالعه آن و خوشه‌چينى از فرموده بزرگان علم و دين، مى‌توانند به بررسى عالمانه و تعمق در روايات و متن كتاب بپردازند ....<ref>همان، ص 49</ref>

به گفته مصحح، مترجم با تسلط كامل به فن ترجمه و لغت عربى، ترجمه‌اى زيبا و بى‌بديل از اين كتاب ارائه كرده و ترجمه آن را در سال 1311ق، به پايان برده است ....<ref>همان</ref>

در تصحيح اين نسخه، از نسخه موجود در كتابخانه «مركز إحياء التراث الإسلامي» استفاده شده است. اين تصحيح، با توجه به رسم‌الخط كاتب و دشواريى‌هاى كه داشته، از جمله بى‌نقطه بودن بسيارى از كلمات و لزوم تطبيق متن فارسى با متن عربى آن، بيش از سه سال به طول انجاميده است ....<ref>همان، ص 50</ref>

گويا بعضى از كلمات، ناخوانا بوده و مصحح به‌جاى آن‌ها از نقطه‌چين استفاده كرده است. همچنين در مواردى مترجم از واژه‌هاى لعن و نفرين و ناسزا بهره گرفته بود كه به‌منظور پرهيز از عوامل ايجاد اختلاف و تشنج بين فرق، حذف و به‌جاى آن نقطه‌چين نشسته است ....<ref>همان</ref>

مطالبى هم كه مترجم به متن اضافه كرده است، به پاورقى منتقل شده و با حرف «م» مشخص گرديده است ....<ref>همان</ref>