تاريخ التشيع في سامراء: تفاوت میان نسخه‌ها

نويسنده، كتاب را با انگيزه اجابت دعوت پيامبر(ص) در مودّت و دوستى عترت آن حضرت و برخوردارى از شفاعت اهل‌بيت(ع) نوشته است ....<ref>مقدمه، ص 5</ref>

نويسنده در مقدمه كتاب، به تفسير آيات و تعدادى از احاديث شريفى كه از بزرگان علماى اهل سنت در شأن اهل‌بيت(ع) نقل شده اشاره كرده است ....<ref>مقدمه، ص 5</ref>

#اولين بحث كتاب به نام‌گذارى سامراء اختصاص دارد. صاحب المعجم، نام سامراء را برگرفته از «سام راه» دانسته؛ چراكه سام بن نوح(ع) پس از خروج از كشتى آن را بنا كرد؛ بدان‌جهت كه آن منطقه داراى هواى پاك، فضائى باز و آبى گوارا بود و گروهى از يهود كه به آنها سامرى مى‌گفتند، در اين منطقه مسكن گزيدند و لذا سامرا ناميده شد ....<ref>متن كتاب، ص 7</ref>ذكر گزارشات جهان‌گردانى چون [[ابن جبیر، محمد بن احمد|ابن جبير]] و [[ابن بطوطه، محمد بن عبدالله|ابن بطوطه]] و اقوال ديگر مورخين از ديگر مباحث اين بخش از كتاب است ....<ref>متن كتاب، ص 8 - 9</ref>

#امروزه شرافت سامراء به بركت وجود مرقد مطهر امام هادى و [[امام حسن عسکری(ع)]] در آنجاست و لذا شرح مختصرى از زندگانى، اشعار شعرا و علما در شأن آن بزرگواران و 20 حكمت آموزنده از آن دو امام همام در دو بخش مجزا زينت‌بخش كتاب شده است ....<ref>همان، ص 10 - 17</ref>

#ولادت امام زمان(عج) در سامراء واقع شده است. نويسنده به تعدادى از روايات درباره ولادت آن حضرت اشاره كرده است. وى تأكيد مى‌كند كه 65 روايت از طريق اهل سنت نقل شده كه تصريح به ولادت آن حضرت و اينكه فرزند [[امام حسن عسکری(ع)]] بوده، دارند ....<ref>همان، ص 18</ref>

#نويسنده در ذيل عنوان «سامراء در شعر عربى»، اشعارى را از ابن حماد بصرى، [[شریف الرضی، محمد بن حسین|شريف رضى]](ره)، عضدالدوله بويهى و ديگران گرد آورده است ....<ref>همان، ص 21 - 23</ref>

#تعداد زيادى از بزرگان شيعه در سامراء و توسط امامين عسكريين(ع) تربيت يافته‌اند كه نويسنده تعداد آنها را 200 تن دانسته كه نقش مهمى در نشر احاديت اهل‌بيت(ع) داشته‌اند ....<ref>همان، ص 24</ref>نويسنده، شرح حال مختصرى از 38 تن را در ادامه ذكر كرده است ....<ref>همان، ص 25 - 32</ref>

#شرح دولت عقيليه كه از حكومت‌هاى شيعى سامراء بوده و پس از بنى‌حمدان از سال 368 - 486ق، به حكومت رسيدند، مطالب صفحات ديگرى از كتاب را به خود اختصاص داده است ....<ref>همان، ص 33 - 34</ref>

#شرح بناى روضه مطهره عسكريه، مبحث ديگرى است كه نويسنده به آن پرداخته است. اولين كسى كه قبه‌اى بر اين قبر شريف بنا نهاد، ناصرالدوله حمدانى (حدود سال 328ق) بوده است. پس از آن عزالدوله بويهى در سال 337ق و عضدالدوله در سال 368 و ديگران به توسعه بنا همت گماشتند كه نويسنده بدون اشاره به منابع اين گزارشات به شرح اين اقدامات پرداخته است ....<ref>همان، ص 34</ref>

#خدمت‌گزارى و دربانى مرقد عسكريين متعلق به سادات ماهى‌دشت کرمانشاه بود. بين آنان و مردم سامراء مشاجره‌اى درگرفت و همين باعث جلاى آنها گرديد. گزارش اين ماجرا و كسانى كه بعد از آن، دربانى آن مكان مقدس را عهده‌دار شدند، در اين بخش از كتاب آمده است ....<ref>همان، ص 37</ref>

#[[حسینی شیرازی، محمد|سيد محمد حسينى شيرازى]] (متوفى 1312ق) از زعماى بزرگ شيعه است كه در سال 1291ق، به سامراء مهاجرت نمود. اقدامات ضد استعمارى ايشان، فضائل اخلاقى و ديگر اقدامات وى به‌اختصار ذكر شده است ....<ref>همان، ص 38 - 39</ref>

#ذكر دو كرامت، يازده واقعه در تاريخ سامراء، شرح حال مختصر 56 تن از علماى شيعه، نام علمايى كه در مرقد مطهر عسكريه دفن هستند، معرفى سه كتابخانه شيعى و موقوفات شيعى از ديگر مباحث كتاب است ....<ref>همان، ص 39 - 55</ref>

#شيخ عبدالرحيم بن موسى الغراوى و [[حکیم، محسن|سيد محسن حكيم]]، از علمايى هستند كه به سامراء مسافرت كرده و نويسنده با تفصيل بيشترى به شرح زندگى و اقدامات آنها در سامراء پرداخته است ....<ref>همان، ص 58 - 61</ref>

#ظلم و ستم‌هايى كه به شيعيان سامراء روا شده است، مبحث ديگرى است كه نويسنده، مختصرى از آن را در 18 شماره گرد آورده است. اجبار علما و خانواده‌هاى آنها به مهاجرت به ايران در سال 1980ق و مصادره اموال منقول و غير منقول و جدا نمودن كودكان زير 18 سال آنها و نيز تخريب و انهدام حسينيه نجفى‌ها و تخريب مقبره شيعه معروف به مقبره عجم، از جمله اين اقدامات است ....<ref>همان، ص 62 - 63</ref>